Πίτα του Λαογραφικού

Κοπή βασιλόπιτας

Από την κοπή της πίτας του συλλόγου Κουμπουριανων. 

Γυμνάσιο Αμφικλείας.

Το Γυμνάσιο, τα παλιότερα χρόνια... 

Καλή χρονιά.

Καλή Χρονιά να έχουμε. Χρόνια πολλά  

Παναγία η Γαυριώτισσα.

Αποχαιρετώντας το 2018 με παλιές φωτογραφίες από το μοναστήρι του Δαδιού. 

Για τις δημοτικές εκλογές.

Ιδρυτική Διακήρυξη
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΙΒΑΚΤΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ - ΕΛΑΤΕΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑ, 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Συνδημότισσες και Συνδημότες
Οι επερχόμενες Δημοτικές εκλογές αποτελούν πρόκληση και ταυτόχρονα στοίχημα για τη χώρα μας. Οι τοπικές κοινωνίες θα κληθούν να επιλέξουν εκείνα τα αυτοδιοικητικά στελέχη που θα διακατέχονται από ανιδιοτέλεια, εργατικότητα και προσφορά για τον τόπο τους.
Ο νέος εκλογικός νόμος παρέχει σε κάθε ενεργό πολίτη, τη δυνατότητα να αναδείξει τις υγιείς δυνάμεις που ενδιαφέρονται πραγματικά για την πρόοδο και την ευημερία του Δήμου μας.
Η συμμετοχή μου στη Δημοτική αρχή της τελευταίας περιόδου, η ανησυχία μου για το μέλλον του τόπου μας και η αγάπη των ανθρώπων του, αποτέλεσε για εμένα έμπνευση και δύναμη να παλέψω για ένα καλύτερο Δήμο Αμφίκλειας-Ελάτειας.
Για αυτό ξεκινάμε σήμερα, με την ιδρυτική διακήρυξη της ανεξάρτητης αυτοδιοικητικής παράταξής μας, τον αγώνα για τις Δημοτικές εκλογές του Μαΐου. Θέλουμε και πιστεύουμε ότι η ιστορία και ο πολιτισμός του τόπου μας αξίζει ένα καλύτερο αύριο. Επιλέγουμε ΕΝΑ ΔΗΜΟ - ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ για ένα ενωμένο Δήμο Αμφίκλειας-Ελάτειας. Από το Ζέλι μέχρι το Μπράλο, από το Παλαιοχώρι μέχρι την Τιθορέα.
Με την ίδρυση της δημοτικής παράταξης, προτείνουμε συνειδητά τη συνεργασία όλων ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟ - ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ ώστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα του τόπου, να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των συμπολιτών μας και να αναδείξουμε την περιοχή μας. Δηλώνουμε έτοιμοι να εργαστούμε υπεύθυνα, παραμερίζοντας κάθε προσωπικό κριτήριο και πεποίθηση, προκειμένου να πορευτούμε ενωμένοι, δίχως τοπικιστικά χαρακτηριστικά που υποδουλώνουν την σκέψη και αρρωσταίνουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Η παράταξή μας πολυδιάστατη, αποτέλεσμα συσπείρωσης αυτοδιοικητικών και κοινωνικών δυνάμεων, αποτελεί σύνθεση έμπειρων στελεχών και νέων υποψηφίων με διαφορετικές πολιτικές καταβολές και ιδεολογικές αφετηρίες που όμως τους διακρίνει η διάθεση και το μεράκι της προσφοράς.
Αντίπαλοί μας στον αγώνα αυτό είναι τα προβλήματα του Δήμου, είναι όλα εκείνα που υποβαθμίζουν τον τόπο μας και όλοι εκείνοι που στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξή του.
Συνθέτουμε σήμερα όλοι μαζί το νέο αναπτυξιακό μας πλάνο με προτεραιότητες όπως :
• Η βελτίωση της ποιότητας ζωής μας.
• Η φροντίδα όλων των ευαίσθητων και ευπαθών κοινωνικών ομάδων.
• Η προστασία του περιβάλλοντος και η ανάδειξη του φυσικού τοπίου μας.
• Η βιωσιμότητα των παραγωγικών κλάδων και η αύξηση της απασχόλησης.
• Η διεκδίκηση οικονομικών πόρων για να υλοποιήσουμε έργα και υποδομές, που θα εξυπηρετούν όλους μας.
Φίλες και Φίλοι,
Μπροστά μας έχουμε τέσσερα κρίσιμα χρόνια, στα οποία θα κληθούμε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του τόπου μας. Αυτό απαιτεί γνώση, αποφασιστικότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία, εντιμότητα, δουλειά, διάθεση για προσφορά αλλά και πρωτοπόρα σκέψη, φρέσκες ιδέες, ήθος και προπαντός υπευθυνότητα σε κάθε επίπεδο.
Δεσμευόμαστε να είμαστε συνεπείς σε όσα διακηρύσσουμε.
Να αγωνιστούμε συλλογικά, δραστήρια και αποτελεσματικά, να δουλέψουμε για ένα καλύτερο σήμερα και να διεκδικήσουμε ένα ακόμα καλύτερο αύριο.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΙΒΑΚΤΗ
Υποψήφια Δήμαρχος

Σκουρολιακαΐων το ανάγνωσμα.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΟΜΝΗΝΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΩΝ
Υπό Ιωάννου Κατσουλέα Κομνηνού
ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΩΝ ΒΟΣΙΝΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΔΙ (ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ) ΚΑΘΩΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΔΙΏΤΕΣ  ΚΟΜΝΗΝΟΙ  ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΙ ΚΛΑΔΊ  ΤΩΝ  ΚΑΤΣΟΥΡΜΠΑΙΩΝ. 

Μετά από έρευνα 35 ετών και μέσα από ένα πλήθος εκατοντάδων σελίδων σημειώσεων  πιστεύω  ότι κατάφερα να ξετυλίξω το κουβάρι που ενώνει τις διαδρομές των Κομνηνών  Στεφανοπούλων από το Οίτυλο, τα Καλάβρυτα, τις διαδρομές στην Αρκαδία και Ηλία και την κατάληξη στην Ρούμελη.
 
Δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία για τον συσχετισμό καταγωγής των Κομνάδων της Ρούμελης με τους Κομνηνούς Της Μάνης.
Υπάρχει όμως η προφορική παράδοση που θέλει τον Κομνηνό που πήγε στην Ρούμελη μέσω Καλαβρύτων καταγόμενο από τον Ηλία Γ.Κομνηνό (Σκουρολιάκο)1590 από τον κλάδο των Θοδωριάνων και το κλαδί των Βοσινίανων. Αλλά είναι γνωστό πως Διάφορα μέλη της οικογένειας των Κομνηνών Στεφανόπουλων από το κλαδί των Κατσουρμπαίων μετοίκισαν σε διάφορα μέρη εμπορευόμενοι Αλάτι , βαλανίδι, και δέρματα. τόποι που τους βρίσκουμε Ρουμανία, Αίγυπτο, Σμύρνη, και στην Ελλάδα , Αρκαδία, Ζάτουνα, Δίρβη, Μυστρά, Καλάβρυτα κλπ. όπως βλέπουμε οι ελληνικοί τόποι είναι ορεινοί κτηνοτροφικοί , άρα χρειάζονται πολύ αλάτι για το τυροκομειό .
Η παράδοση λοιπόν θέλει κάποιον απόγονο του Ηλία Γ. Κομνηνού (Σκουρολιάκου) γύρο στα 1605 να περνάει και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα και γύρο στα 1630 απόγονος του περνάει στην Ρούμελη Τώρα για το γιατί πέρασε στην Ρούμελη δεν γνωρίζουμε πιθανόν εμπορευόμενος αλάτι ή ακόμα για να κρυφτεί λόγω κάποιου εγκλήματος. Το βέβαιο είναι ότι διατηρείται η σχέση μεταξύ των οικογενειών των Κομνηνών των Καλαβρύτων και της Αγόριανης.
Η παράδοση των Κομνάδων της Ρούμελης αναφέρετε στην καταγωγή αυτή από τα Καλάβρυτα ενώ η παράδοση των Κομνηνών του Οιτύλου αναφέρετε στην εγκατάσταση συγγενούς των στα Καλάβρυτα, όπως και η παράδοση των Καλαβρυτινών Κομνηνών επιβεβαιώνει την καταγωγή των από τους Κομνηνούς του Οιτύλου και δή τους ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΝΟΥΣ  . Επομένως είναι βεβαία η διαδρομή Οίτυλο- Καλάβρυτα- Ρούμελη.  Ωστόσο οι Κομνάδες γίνονται γνωστοί χρόνια αργότερα με τον Κομνηνό "Κομνά" Τράκας (1786 - 1840) όπου ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821
Στην βιογραφία του αναφέρετε:
Ήταν απόγονος των Κομνηνών του Βυζαντίου (οι οποίοι κατάγονταν από την Τραπεζούντα). Πρόγονος του καθώς και τα αδέλφια του γεννήθηκαν στα Καλάβρυτα . Ένας από τα αδέλφια του ο Κομνηνός Καλπούζος ίδρυσε αργότερα το χωριό Αγόριανη (σήμερα Επτάλοφος) του Παρνασσού. Ο Κομνάς (σύντμηση του Κομνηνός) Τράκας και ο Καλπούζος Κομνηνός (άγνωστο γιατί ονομάστηκε Καλπούζος) είχαν άλλα τρία αδέρφια των οποίων αγνοείται η τύχη.
Λέγετε ότι ονομάστηκε Τράκας επειδή, όταν ήταν παιδί και έπαιζε με τα άλλα παιδιά τις αμάδες, μιμούνταν τον ήχο που κάνουν οι αμάδες όταν «τρακάρουν» και έτσι τους κέρδιζε. Ήταν συναγωνιστής του Πανουργιά και έσωσε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο από την σχεδιαζόμενη δολοφονία του προειδοποιώντας τον σχετικά.
«Ἐσὺ στὴ Χαλκομμάτα σῦρε νὰ ρίξης θέμελο. Στεῖλε τὸν Παπαντρία νὰ πάῃ στοῦ Μουσταφάμπεη μὲ τὸν Κομνὰ τὸν Τράκα.»
"Αθανάσης Διάκος", Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Μαζί με τους γιούς του πρωτοστάτησε στο ξεκίνημα της Επανάστασης στα Βλαχοχώρια της Παρνασσίδος και στην πολιορκία της Άμφισσας. Στην πολιορκία σκοτώθηκε ο γιος του Σταμάτης. Όταν ο Θεόδωρος, πατέρας του Κομνά Τράκα, είδε τον εγγονό του νεκρό είπε: "Γάμος χωρίς κριάρια δεν γίνεται".
Διέθεσε από την περιουσία του (300.000 γρόσια) για την επανάσταση του 1821. Πολέμησε ηρωικά και διακρίθηκε για την εξαιρετική του ανδρεία και τις πολεμικές του ικανότητες μαζί με τον Αθανάσιο Διάκο στη Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, στην Άμπλιανη και στα Καρκαβίλια του Παρνασσού όπου έσωσε χιλιάδες γυναικόπαιδα από την αιχμαλωσία. Διακρίθηκε ακόμη στην μάχη στα Βασιλικά και το Μάνεση της Ελάτειας όπου και απαθανατίστηκε η δόξα του με δημοτικό τραγούδι.
Μετά την απελευθέρωση, ο βασιλιάς Όθωνας του απένειμε το παράσημο του "Ταγματάρχη της Φάλαγγος".
Οσον αφορά τον κλάδο των Κομνηνών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Καλαβρύτων εκτός από την Ρούμελη διεσπάρησαν σε διάφορα σημεία πέριξ των Καλαβρύτων αλλά και στην Ηλεία.
 Ας  εξετάσουμε τώρα την παράδοση που υποδεικνύει σχέση Κομνηνών (Κατσουρμπαίων) του Οιτύλου με την Ρούμελη. Αρχικά είχα θεωρήσει ότι επρόκειτο για μια παράλληλη εκδοχή της καταγωγής των Κομνάδων . Μελετώντας όμως τις παραδόσεις  των Σκουρολιάνων του Οιτύλου, των Καλαβρύτων και των Κομνάδων της Ρούμελης, δεν μένει καμιά αμφιβολία για την καταγωγή των Κομνάδων από τους Σκουρολίανους  Κομνηνούς Στεφανόπουλους του Οιτύλου. Επομένως πρέπει να εξεταστεί η σχέση τών Κατσουρμπέων Κομνηνών Στεφανόπουλων με την Ρούμελη και ιδίως με το Δαδί δηλαδή την Αμφίκλεια.
Η Ιστορία αρχίζει με την μετακίνηση 3ων Κατσουρμπαίων  Κομνηνών Στεφανόπουλων  περί το 1690- 1700, τους αδελφούς Στέφανο Στ. Στεφανόπουλο (1645) και Κων/νο Στ. Στεφανόπουλο (1650)  καθώς και του ανιψιού τους Γεώργιου Ι. Στεφανόπουλου(1677) ο οποίος φέρει το προσωνύμιο Παλυβός.
 εγκαθίστανται στην  Ζάτουνα της επαρχίας Καρύταινας της Αρκαδίας εμπορευόμενοι δέρματα.
Απόγονος του Στέφανου,  ο Ιωάννης Στέφ. Στεφανόπουλος (1775) εγκαθίσταται στην Τρίπολη με την οικογένεια του,  απευθείας απόγονος του Ιωάννη είναι  ο Κων/νος Στεφανόπουλος (1926) Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο πρωτότοκος του Κων/νου  ο Ιωάννης κων/νου Στεφανόπουλος εγκαθίσταται και κάνει οικογένεια στην Δίρβη της Ηλίας απόγονός του ήταν και ο παλαιός πολιτικός
Στέφανος Στεφανόπουλος
 Ο  Γεώργιος Ι. Στεφανόπουλος  Κομνηνός (Παλυβός)
( 1677) ανιψιός του Κων/νου και Στέφανου Στεφανόπουλου εγκαταλείπει την Ζάτουνα  γύρο στα 1710-15 και εγκαθίσταται  στο ΒίζίκΙ της ορεινής Γορτυνίας, εκεί δημιουργεί οικογένεια αποκτώντας 3 γιούς. Ο πρωτότοκος Ιωάννης από μικρός έδειξε την αδυναμία του σε ασωτίες και στον ποδόγυρο. Εγκαταλείπει την οικογένεια στα 17 του και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα, εκεί φιλοξενείται από τους Σκουρολιάνους Κομνηνούς οι οποίοι αναλαμβάνουν να τον συμβουλέψουν και να τον καθοδηγήσουν να αφήσει τις ασωτίες και τις  κρεπάλες και  να επιστρέψει στην πατρική εστία ή να κάνει κάποια δουλειά και προκοπή.  Ο Ιωάννης αποφασίζει να μείνει στα Καλάβρυτα και  ασχολείται με την κτηνοτροφία, όμως  συναντά και  ερωτεύεται παράφορα  την γυναίκα ενός προεστού και φίλου των Τούρκων του  Παναγιωτόπουλου.   Ο ανάρμοστος δεσμός τους γίνετε γρήγορα γνωστός και οι δύο εραστές κινδυνεύουν.  Οι   Κομνηνέοι  οι οποίοι βλέπουν έναν δικό τους να κινδυνεύει  τον  φυγαδεύουν  στην  Ρούμελη στους συγγενείς τους Κομνάδες  για να κρυφτεί και έτσι  για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και του απατημένου  και προσβεβλημένου συζύγου.
Κατέφυγε λοιπόν στο Δαδί για όπου κρύβεται με την βοήθεια  των Κομνάδων που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1603-1610.
  Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι και στον Ιωάννη Στεφανόπουλος και στους Κομνάδες ήταν γνωστή  η συγγένεια. Άλλωστε υπάρχει παράδοση των Κομνάδων που εκτός της Καλαβρυτινή καταγωγή τους, θέλουν έναν κλάδο τους να έχει επιστρέψει από την Ρούμελη στα Καλάβρυτα. Από αυτό το σημείο και πέρα δεν  υπάρχουν πληροφορίες προερχόμενες  από τις παραδόσεις  των Κομνηνών του Οιτύλου αλλά ούτε και από τις παραδόσεις των Παλυβών και των Κομνάδων.
 Όμως τύχη καλή  με βοήθησε να βρω το κομμάτι αυτού του πάζλ.
Το 1981 εργαζόμουν ως νεαρός Μηχανικός σε μια εταιρεία που έκανε έργα στο Κουβέιτ. Εκεί γνώρισα έναν παλιό μηχανικό με το όνομα Ν. Δαδιώτης. Όταν πληροφορήθηκε ότι είμαι Κομνηνός από την Μάνη μου είπε μια απίστευτη ιστορία και για την δική του καταγωγή απο τους Κομνηνούς της Μάνης. Καταλαβαίνετε την έκπληξη μου όταν μου είπε οτι κάποιος πρόγονός του από τα Καλάβρυτα  για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και ενός απατημένου συζύγου κατέφυγε στο Δαδί για να κρυφτεί απο συγγενείς του ΚΟΜΝΑΔΕΣ που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1630.
Να πώς έχει η Ιστορία που μου διηγήθηκε  ο φίλος  Ν. Δαδιώτης .
 Ανήσυχο πνεύμα λοιπόν  ο Ιωάννης Στεφανόπουλος Κομνηνός δεν μένει πολύ καιρό στο Δαδί περνά και εγκαθίσταται στο Μισήρι  (Αίγυπτο) με την βοήθεια των  Στεφανόπουλων Κατσαράδων που έχουν εγκατασταθεί στο Μισήρι από τα 1649.Εκεί ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου με την φίρμα «Γενικόν εμπόριον Δαδιώτου» και δημιουργεί  οικογένεια για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία . Αργότερα στα 1836 ένας  απόγονός του έχει δημιουργήσει εμπορική αντιπροσωπεία και ελαιοτριβείο, σαπωνοποιείο  στον Μανιάτ μαχαλά της Σμύρνης τα προϊόντα με την επωνυμία «έλαια Δαδιώτη» και «σάπωνες Δαδιώτη» είναι γνωστά στα πέρατα του κόσμου.
Οι απόγονοι αυτοί των Παλυβών φέρουν μέχρι σήμερον το επώνυμο Δαδιώτης  βρίσκονται παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος κ.α). Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο  Κομνηνό ,όπου εγκαθίσταται  στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα ,  μέχρι   να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης .
Δαδιώτες  βρίσκονται σήμερα παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος, Θεσσαλονίκη, κ.α). Προφανώς το Δαδιώτης αναφέρεται στον προερχόμενο  εκ του Δαδίου, κάποιοι όμως προέρχονται από την οικογένεια των Κομνηνών Σρεφασνοπούλων.

Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο  Κομνηνό  όπου εγκαθίσταται  στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα ,  μέχρι   να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης το οποίο τελικώς επικρατεί ως επωνυμο .
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Δαδιώτες Κομνηνοί (Κομνάδες) έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Βοσινιάνων και την οικογένεια των Σκουρολιάνων. Οι Δαδιώτες  (οι φέροντες το επώνυμο Δαδιώτης) έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Κατσουρμπαίων  και την οικογένεια των Παλυβών.
Η σχέση των Κομνηνών του Οιτύλου με τους Κομνηνούς της Ρούμελης πέρασε από αρκετούς δρόμους για να ξετυλιχτεί το κουβάρι και να πάρουν τα πράγματα την θέση τους. Αυτοί  που συνέβαλαν σε τούτο είναι ο Φίλος Βασίλης Δαδιώτης που μου προκάλεσε τα περισσότερα ερωτήματα οι φίλοι Γιάννης Καλπούζος , Γιώργος Πετρίδης και Νικόλας Δρίτσας  απόγονοι των Κομνάδων για τις πληροφορίες που μου παρείχαν. Ο Αγαπητός φίλος και συνάδελφος Νικόλαος Δαδιώτης που με την βοήθειά του συμπληρώθηκε το παζλ των Δαδιωτών  Κομνηνών Στρφανόπουλων. Ο φίλος μου καθηγητης π.    Η. Δεκάζος  για της πληροφορίες  που μου παρέίχε για τους Στεφανόπουλους της  Αρκαδίας , της Ηλείας καθώς και για τους Παλυβούς  και τέλος Ο Φίλος μου τον Παναγιώτης  Σκουρολιάκος  και ο φίλος  μου  Π. Κομνηνός για τις πληροφορίες που μου παρείχαν για τους Σκουρολιάνους Κομνηνούς του Οιτύλου. Φίλοι μου χωρίς εσάς το κουβάρι δεν θα είχε ξετυλιχτεί .
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Η κάτω πλατεία.

Η κάτω πλατεία, το 1950.

Η Μάχη του Δαδιού

Δαδιώτες από το Δαδί.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΩΝ ΤΟΥ ΟΙΤΥΛΟΥ
Υπο Ιωάννου Κατσουλέα Κομνηνού

ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΩΝ ΚΑΤΣΟΥΡΜΠΕΩΝΣΤΟ ΒΙΖΙΚΗ ΓΟΡΤΙΝΙΑΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΔΙΩΤΕΣ

 Ο  Γεώργιος Ι. Στεφανόπουλος  Κομνηνός (Παλυβός) ανιψιός του Κων/νου και Στέφανου Στεφανόπουλου εγκαταλείπει την Ζάτουνα  γύρο στα 1715 και εγκαθίσταται  στο ΒίζίκΙ της ορεινής Γορτυνίας, εκεί δημιουργεί οικογένεια αποκτώντας 3 γιούς. Ο πρωτότοκος Ιωάννης από μικρός έδειξε την αδυναμία του σε ασωτίες και στον ποδόγυρο. Εγκαταλείπει την οικογένεια στα 17 του και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα εκεί ερωτεύεται και απαγάγει την γυναίκα ενός προεστού και φίλου των Τούρκων του Παναγιωτόπουλου. Εξαναγκάζεται να περάσει στην Ρούμελη για να κρυφτεί και έτσι  για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και ενός απατημένου συζύγου.
Κατέφυγε στο Δαδί για να κρυφτεί απο συγγενείς του ΚΟΜΝΗΝΕΟΥΣ ( ΚΟΜΝΑΔΕΣ) που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1620-1630. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι και στον Ιωάννη Στεφανόπουλο και στους Κομνάδες ήταν γνωστή  η συγγένεια. Άλλωστε υπάρχει παράδοση των Κομνάδων που θέλει έναν κλάδο τους να έχει επιστρέψει από την Ρούμελη στα Καλάβρυτα. Από αυτό το σημείο και πέρα δε υπάρχουν πληροφορίες ούτε στη παράδοση των Κομνηνών του Οιτύλου αλλά ούτε και στις παραδόσεις των Παλυβών κα των Κομνάδων.
 Όμως τύχη καλή  με βοήθησε να βρω το κομμάτι αυτού του πάζλ.
Το 1981 εργαζόμουν ως νεαρός Μηχανικός σε μια εταιρεία που έκανε έργα στο Κουβέιτ. Εκεί γνώρισα έναν παλιό μηχανικό με το όνομα Ν.Δαδιώτης. Όταν πληροφορήθηκε ότι είμαι Κομνηνός από την Μάνη μου είπε μια απίστευτη ιστορία και για την δική του καταγωγή απο τους Κομνηνούς της Μάνης. Καταλαβαίνετε την έκπληξη μου όταν μου είπε οτι κάποιος πρόγονός του από τα Καλάβρυτα  για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και ενός απατημένου συζύγου κατέφυγε στο Δαδί για να κρυφτεί απο συγγενείς του ΚΟΜΝΑΔΕΣ που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1630.
Ανήσυχο πνεύμα,  ο Ιωάννης Στεφανόπουλος Κομνηνός δεν μένει πολύ καιρό στο Δαδί περνά και εγκαθίσταται στην Αίγυπτο με την βοήθεια των συγγενών του  Στεφανόπουλων Κατσαράδων από το Οίτυλο, που έχουν εγκατασταθεί στην Αλεξάνδρεια  από τα 1649. Εκεί ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου με την φίρμα «Γενικόν εμπόριον Δαδιώτου» και δημιουργεί  οικογένεια για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία η κάποια παράδοση. Αργότερα στα 1836 κάποιος  απόγονός του έχει εμπορική αντιπροσωπεία και ελαιοτριβείο, σαπωνοποιείο  στον Μανιάτ μαχαλά της Σμύρνης τα προϊόντα με την επωνυμία «έλαια Δαδιώτη» και «σάπωνες Δαδιώτη» είναι γνωστά στα πέρατα του κόσμου. Οι απόγονοι αυτοί των Κομνηνών Στεφανόπουλων (Παλυβών) φέρουν μέχρι σήμερον το επώνυμο Δαδιώτης  βρίσκονται παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος κ.α).
Αυτά τα στοιχεία μου παράθεσε ο αγαπητός φίλος Νικόλας Δαδιώτης Κομνηνός.
Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο  Κομνηνό (1720)όπου εγκαθίσταται  στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα ,  μέχρι   να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης το οποίο τελικώς επικρατεί ως επωνυμο .
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Δαδιώτες Κομνηνοί έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Βοσινιάνων και την οικογένεια των Σκουρολιάνων. Οι Δαδιώτες  οι φέροντες το επώνυμο Δαδιώτης έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Κατσουρμπαίων  και την οικογένεια των Παλυβών.

Η οικογένεια Κομνάκου στο Δαδί και στην Αγοριανη.

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΟΜΝΗΝΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΩΝ
Υπό Ιωάννου Κατσουλέα Κομνηνού
ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΩΝ ΒΟΣΙΝΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΔΙ (ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ)
Δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία για τον συσχετισμό καταγωγής των Κομνάδων της Ρούμελης με τους Κομνηνούς Της Μάνης.
Υπάρχει όμως η προφορική παράδοση που θέλει τον Κομνηνό που πήγε στην Ρούμελη μέσω Καλαβρύτων καταγόμενο από τον Ηλία Γ.Κομνηνό (Σκουρολιάκο)1590 από τον κλάδο των Θοδωριάνων και το κλαδί των Βοσινίανων. Αλλά είναι γνωστό πως Διάφορα μέλη της οικογένειας των Κομνηνών Στεφανόπουλων από το κλαδί των Κατσουρμπαίων μετοίκισαν σε διάφορα μέρη εμπορευόμενοι Αλάτι , βαλανίδι, και δέρματα. τόποι που τους βρίσκουμε Ρουμανία, Αίγυπτο, Σμύρνη, και στην Ελλάδα , Αρκαδία, Ζάτουνα, Δίρβη, Μυστρά, Καλάβρυτα κλπ. όπως βλέπουμε οι ελληνικοί τόποι είναι ορεινοί κτηνοτροφικοί , άρα χρειάζονται πολύ αλάτι για το τυροκομειό .
Η παράδοση λοιπόν θέλει κάποιον απόγονο του Ηλία Γ. Κομνηνού (Σκουρολιάκου) γύρο στα 1605 να περνάει και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα και γύρο στα 1630 απόγονος του περνάει στην Ρούμελη Τώρα για το γιατί πέρασε στην Ρούμελη δεν γνωρίζουμε πιθανόν εμπορευόμενος αλάτι ή ακόμα για να κρυφτεί λόγω κάποιου εγκλήματος. Το βέβαιο είναι ότι διατηρείται η σχέση μεταξύ των οικογενειών των Κομνηνών των Καλαβρύτων και της Αγόριανης.
Η παράδοση των Κομνάδων της Ρούμελης αναφέρετε στην καταγωγή αυτή από τα Καλάβρυτα . Ωστόσο οι Κομνάδες γίνονται γνωστοί χρόνια αργότερα με τον Κομνηνό "Κομνά" Τράκας (1786 - 1840) όπου ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821
Στην βιογραφία του αναφέρετε:
Ήταν απόγονος των Κομνηνών του Βυζαντίου (οι οποίοι κατάγονταν από την Τραπεζούντα). Πρόγονος του καθώς και τα αδέλφια του γεννήθηκαν στα Καλάβρυτα . Ένας από τα αδέλφια του ο Κομνηνός Καλπούζος ίδρυσε αργότερα το χωριό Αγόριανη (σήμερα Επτάλοφος) του Παρνασσού. Ο Κομνάς (σύντμηση του Κομνηνός) Τράκας και ο Καλπούζος Κομνηνός (άγνωστο γιατί ομάστηκε Καλπούζος) είχαν άλλα τρία αδέρφια των οποίων αγνοείται η τύχη.
Λέγετε ότι ονομάστηκε Τράκας επειδή, όταν ήταν παιδί και έπαιζε με τα άλλα παιδιά τις αμάδες, μιμούνταν τον ήχο που κάνουν οι αμάδες όταν «τρακάρουν» και έτσι τους κέρδιζε. Ήταν συναγωνιστής του Πανουργιά και έσωσε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο από την σχεδιαζόμενη δολοφονία του προειδοποιώντας τον σχετικά.
«Ἐσὺ στὴ Χαλκομμάτα σῦρε νὰ ρίξης θέμελο. Στεῖλε τὸν Παπαντρία νὰ πάῃ στοῦ Μουσταφάμπεη μὲ τὸν Κομνὰ τὸν Τράκα.»
"Αθανάσης Διάκος", Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Μαζί με τους γιούς του πρωτοστάτησε στο ξεκίνημα της Επανάστασης στα Βλαχοχώρια της Παρνασσίδος και στην πολιορκία της Άμφισσας. Στην πολιορκία σκοτώθηκε ο γιος του Σταμάτης. Όταν ο Θεόδωρος, πατέρας του Κομνά Τράκα, είδε τον εγγονό του νεκρό είπε: "Γάμος χωρίς κριάρια δεν γίνεται".
Διέθεσε από την περιουσία του (300.000 γρόσια) για την επανάσταση του 1821. Πολέμησε ηρωικά και διακρίθηκε για την εξαιρετική του ανδρεία και τις πολεμικές του ικανότητες μαζί με τον Αθανάσιο Διάκο στη Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, στην Άμπλιανη και στα Καρκαβίλια του Παρνασσού όπου έσωσε χιλιάδες γυναικόπαιδα από την αιχμαλωσία. Διακρίθηκε ακόμη στην μάχη στα Βασιλικά και το Μάνεση της Ελάτειας όπου και απαθανατίστηκε η δόξα του με δημοτικό τραγούδι.
Μετά την απελευθέρωση, ο βασιλιάς Όθωνας του απένειμε το παράσημο του "Ταγματάρχη της Φάλαγγος".
Υπάρχει και άλλη παράδοση που υποδεικνύει σχέση Κομνηνών (κατσουρμπαίων) του Οιτύλου με την Ρούμελη θα δημοσιευτεί προσεχώς.

Θα μας πάρει η Παναγία...

Όπως κάθε χρόνο, για πολλά χρόνια, το Δαδί υποδέχεται την Παναγία την Γαυριώτισσα για το σαρανταήμερο των Χριστουγέννων. 

Η Μάχη του Δαδιού

Η Μάχη του Δαδιού. 1η Νοεμβρίου 1822

Εκδήλωση μνήμης για τους πεσόντες στη “ Μάχη του Δαδιού “ τον Νοέμβριο του 1822 θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στις 11:30 στο Εξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου πίσω από το Γυμνάσιο Αμφίκλειας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

Τήν παραμονή τής Εορτής, ημέρα Πέμπτη καί ώρα 6.00μμ, θά τελεστεί Μέγας Πανυγηρικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας.

Τήν κυριώνυμον ημέρα τής Εορτής, ημέρα Παρασκευή καί ώρα 7.30 πμ, θά τελεστεί ο Ορθρος, η Θεία Λειτουργία μετά αρτοκλασίας καί Θείου Κηρύγματος.

Παρνασσός 1924

Εκδρομείς στον Παρνασσό το 1924.

Η καμπάνα του Αγίου Δημητρίου.

Το ιδιότυπο κτύπημα της καμπάνας του Αγίου Δημητρίου.

Αποδεικτικό πληρωμής για την καμπάνα, στην Ιτιά, το 1898.

Δαδί 1950

Το Δαδί στο 1950.

Η Αμφίκλεια το 1950.

Η Αμφίκλεια το 1950.

Προπολεμική Αμφίκλεια.

Προπολεμική Αμφίκλεια. Στη θέση του σημερινού Δημοτικού καταστήματος, κατά τους επαΐοντες. Από τους “θαμμένους”  φωτογραφικούς θησαυρούς της Αμφίκλειας.  {Αρχείο ΑΓΠ}           Δ.Ι.Καλπύρης

Όλο μέλι, όλο γλύκα.

Ξεχωριστή παρουσία στο παζάρι. Ο Δημήτρης Αυγερινός όλο μέλι όλο γλύκα.