ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΟΜΝΗΝΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΩΝ
Υπό Ιωάννου Κατσουλέα Κομνηνού
ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΩΝ ΒΟΣΙΝΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΔΙ (ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ) ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΔΙΏΤΕΣ ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΙ ΚΛΑΔΊ ΤΩΝ ΚΑΤΣΟΥΡΜΠΑΙΩΝ.
Μετά από έρευνα 35 ετών και μέσα από ένα πλήθος εκατοντάδων σελίδων σημειώσεων πιστεύω ότι κατάφερα να ξετυλίξω το κουβάρι που ενώνει τις διαδρομές των Κομνηνών Στεφανοπούλων από το Οίτυλο, τα Καλάβρυτα, τις διαδρομές στην Αρκαδία και Ηλία και την κατάληξη στην Ρούμελη.
Δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία για τον συσχετισμό καταγωγής των Κομνάδων της Ρούμελης με τους Κομνηνούς Της Μάνης.
Υπάρχει όμως η προφορική παράδοση που θέλει τον Κομνηνό που πήγε στην Ρούμελη μέσω Καλαβρύτων καταγόμενο από τον Ηλία Γ.Κομνηνό (Σκουρολιάκο)1590 από τον κλάδο των Θοδωριάνων και το κλαδί των Βοσινίανων. Αλλά είναι γνωστό πως Διάφορα μέλη της οικογένειας των Κομνηνών Στεφανόπουλων από το κλαδί των Κατσουρμπαίων μετοίκισαν σε διάφορα μέρη εμπορευόμενοι Αλάτι , βαλανίδι, και δέρματα. τόποι που τους βρίσκουμε Ρουμανία, Αίγυπτο, Σμύρνη, και στην Ελλάδα , Αρκαδία, Ζάτουνα, Δίρβη, Μυστρά, Καλάβρυτα κλπ. όπως βλέπουμε οι ελληνικοί τόποι είναι ορεινοί κτηνοτροφικοί , άρα χρειάζονται πολύ αλάτι για το τυροκομειό .
Η παράδοση λοιπόν θέλει κάποιον απόγονο του Ηλία Γ. Κομνηνού (Σκουρολιάκου) γύρο στα 1605 να περνάει και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα και γύρο στα 1630 απόγονος του περνάει στην Ρούμελη Τώρα για το γιατί πέρασε στην Ρούμελη δεν γνωρίζουμε πιθανόν εμπορευόμενος αλάτι ή ακόμα για να κρυφτεί λόγω κάποιου εγκλήματος. Το βέβαιο είναι ότι διατηρείται η σχέση μεταξύ των οικογενειών των Κομνηνών των Καλαβρύτων και της Αγόριανης.
Η παράδοση των Κομνάδων της Ρούμελης αναφέρετε στην καταγωγή αυτή από τα Καλάβρυτα ενώ η παράδοση των Κομνηνών του Οιτύλου αναφέρετε στην εγκατάσταση συγγενούς των στα Καλάβρυτα, όπως και η παράδοση των Καλαβρυτινών Κομνηνών επιβεβαιώνει την καταγωγή των από τους Κομνηνούς του Οιτύλου και δή τους ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΝΟΥΣ . Επομένως είναι βεβαία η διαδρομή Οίτυλο- Καλάβρυτα- Ρούμελη. Ωστόσο οι Κομνάδες γίνονται γνωστοί χρόνια αργότερα με τον Κομνηνό "Κομνά" Τράκας (1786 - 1840) όπου ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821
Στην βιογραφία του αναφέρετε:
Ήταν απόγονος των Κομνηνών του Βυζαντίου (οι οποίοι κατάγονταν από την Τραπεζούντα). Πρόγονος του καθώς και τα αδέλφια του γεννήθηκαν στα Καλάβρυτα . Ένας από τα αδέλφια του ο Κομνηνός Καλπούζος ίδρυσε αργότερα το χωριό Αγόριανη (σήμερα Επτάλοφος) του Παρνασσού. Ο Κομνάς (σύντμηση του Κομνηνός) Τράκας και ο Καλπούζος Κομνηνός (άγνωστο γιατί ονομάστηκε Καλπούζος) είχαν άλλα τρία αδέρφια των οποίων αγνοείται η τύχη.
Λέγετε ότι ονομάστηκε Τράκας επειδή, όταν ήταν παιδί και έπαιζε με τα άλλα παιδιά τις αμάδες, μιμούνταν τον ήχο που κάνουν οι αμάδες όταν «τρακάρουν» και έτσι τους κέρδιζε. Ήταν συναγωνιστής του Πανουργιά και έσωσε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο από την σχεδιαζόμενη δολοφονία του προειδοποιώντας τον σχετικά.
«Ἐσὺ στὴ Χαλκομμάτα σῦρε νὰ ρίξης θέμελο. Στεῖλε τὸν Παπαντρία νὰ πάῃ στοῦ Μουσταφάμπεη μὲ τὸν Κομνὰ τὸν Τράκα.»
"Αθανάσης Διάκος", Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Μαζί με τους γιούς του πρωτοστάτησε στο ξεκίνημα της Επανάστασης στα Βλαχοχώρια της Παρνασσίδος και στην πολιορκία της Άμφισσας. Στην πολιορκία σκοτώθηκε ο γιος του Σταμάτης. Όταν ο Θεόδωρος, πατέρας του Κομνά Τράκα, είδε τον εγγονό του νεκρό είπε: "Γάμος χωρίς κριάρια δεν γίνεται".
Διέθεσε από την περιουσία του (300.000 γρόσια) για την επανάσταση του 1821. Πολέμησε ηρωικά και διακρίθηκε για την εξαιρετική του ανδρεία και τις πολεμικές του ικανότητες μαζί με τον Αθανάσιο Διάκο στη Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, στην Άμπλιανη και στα Καρκαβίλια του Παρνασσού όπου έσωσε χιλιάδες γυναικόπαιδα από την αιχμαλωσία. Διακρίθηκε ακόμη στην μάχη στα Βασιλικά και το Μάνεση της Ελάτειας όπου και απαθανατίστηκε η δόξα του με δημοτικό τραγούδι.
Μετά την απελευθέρωση, ο βασιλιάς Όθωνας του απένειμε το παράσημο του "Ταγματάρχη της Φάλαγγος".
Οσον αφορά τον κλάδο των Κομνηνών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Καλαβρύτων εκτός από την Ρούμελη διεσπάρησαν σε διάφορα σημεία πέριξ των Καλαβρύτων αλλά και στην Ηλεία.
Ας εξετάσουμε τώρα την παράδοση που υποδεικνύει σχέση Κομνηνών (Κατσουρμπαίων) του Οιτύλου με την Ρούμελη. Αρχικά είχα θεωρήσει ότι επρόκειτο για μια παράλληλη εκδοχή της καταγωγής των Κομνάδων . Μελετώντας όμως τις παραδόσεις των Σκουρολιάνων του Οιτύλου, των Καλαβρύτων και των Κομνάδων της Ρούμελης, δεν μένει καμιά αμφιβολία για την καταγωγή των Κομνάδων από τους Σκουρολίανους Κομνηνούς Στεφανόπουλους του Οιτύλου. Επομένως πρέπει να εξεταστεί η σχέση τών Κατσουρμπέων Κομνηνών Στεφανόπουλων με την Ρούμελη και ιδίως με το Δαδί δηλαδή την Αμφίκλεια.
Η Ιστορία αρχίζει με την μετακίνηση 3ων Κατσουρμπαίων Κομνηνών Στεφανόπουλων περί το 1690- 1700, τους αδελφούς Στέφανο Στ. Στεφανόπουλο (1645) και Κων/νο Στ. Στεφανόπουλο (1650) καθώς και του ανιψιού τους Γεώργιου Ι. Στεφανόπουλου(1677) ο οποίος φέρει το προσωνύμιο Παλυβός.
εγκαθίστανται στην Ζάτουνα της επαρχίας Καρύταινας της Αρκαδίας εμπορευόμενοι δέρματα.
Απόγονος του Στέφανου, ο Ιωάννης Στέφ. Στεφανόπουλος (1775) εγκαθίσταται στην Τρίπολη με την οικογένεια του, απευθείας απόγονος του Ιωάννη είναι ο Κων/νος Στεφανόπουλος (1926) Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο πρωτότοκος του Κων/νου ο Ιωάννης κων/νου Στεφανόπουλος εγκαθίσταται και κάνει οικογένεια στην Δίρβη της Ηλίας απόγονός του ήταν και ο παλαιός πολιτικός
Στέφανος Στεφανόπουλος
Ο Γεώργιος Ι. Στεφανόπουλος Κομνηνός (Παλυβός)
( 1677) ανιψιός του Κων/νου και Στέφανου Στεφανόπουλου εγκαταλείπει την Ζάτουνα γύρο στα 1710-15 και εγκαθίσταται στο ΒίζίκΙ της ορεινής Γορτυνίας, εκεί δημιουργεί οικογένεια αποκτώντας 3 γιούς. Ο πρωτότοκος Ιωάννης από μικρός έδειξε την αδυναμία του σε ασωτίες και στον ποδόγυρο. Εγκαταλείπει την οικογένεια στα 17 του και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα, εκεί φιλοξενείται από τους Σκουρολιάνους Κομνηνούς οι οποίοι αναλαμβάνουν να τον συμβουλέψουν και να τον καθοδηγήσουν να αφήσει τις ασωτίες και τις κρεπάλες και να επιστρέψει στην πατρική εστία ή να κάνει κάποια δουλειά και προκοπή. Ο Ιωάννης αποφασίζει να μείνει στα Καλάβρυτα και ασχολείται με την κτηνοτροφία, όμως συναντά και ερωτεύεται παράφορα την γυναίκα ενός προεστού και φίλου των Τούρκων του Παναγιωτόπουλου. Ο ανάρμοστος δεσμός τους γίνετε γρήγορα γνωστός και οι δύο εραστές κινδυνεύουν. Οι Κομνηνέοι οι οποίοι βλέπουν έναν δικό τους να κινδυνεύει τον φυγαδεύουν στην Ρούμελη στους συγγενείς τους Κομνάδες για να κρυφτεί και έτσι για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και του απατημένου και προσβεβλημένου συζύγου.
Κατέφυγε λοιπόν στο Δαδί για όπου κρύβεται με την βοήθεια των Κομνάδων που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1603-1610.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι και στον Ιωάννη Στεφανόπουλος και στους Κομνάδες ήταν γνωστή η συγγένεια. Άλλωστε υπάρχει παράδοση των Κομνάδων που εκτός της Καλαβρυτινή καταγωγή τους, θέλουν έναν κλάδο τους να έχει επιστρέψει από την Ρούμελη στα Καλάβρυτα. Από αυτό το σημείο και πέρα δεν υπάρχουν πληροφορίες προερχόμενες από τις παραδόσεις των Κομνηνών του Οιτύλου αλλά ούτε και από τις παραδόσεις των Παλυβών και των Κομνάδων.
Όμως τύχη καλή με βοήθησε να βρω το κομμάτι αυτού του πάζλ.
Το 1981 εργαζόμουν ως νεαρός Μηχανικός σε μια εταιρεία που έκανε έργα στο Κουβέιτ. Εκεί γνώρισα έναν παλιό μηχανικό με το όνομα Ν. Δαδιώτης. Όταν πληροφορήθηκε ότι είμαι Κομνηνός από την Μάνη μου είπε μια απίστευτη ιστορία και για την δική του καταγωγή απο τους Κομνηνούς της Μάνης. Καταλαβαίνετε την έκπληξη μου όταν μου είπε οτι κάποιος πρόγονός του από τα Καλάβρυτα για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και ενός απατημένου συζύγου κατέφυγε στο Δαδί για να κρυφτεί απο συγγενείς του ΚΟΜΝΑΔΕΣ που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1630.
Να πώς έχει η Ιστορία που μου διηγήθηκε ο φίλος Ν. Δαδιώτης .
Ανήσυχο πνεύμα λοιπόν ο Ιωάννης Στεφανόπουλος Κομνηνός δεν μένει πολύ καιρό στο Δαδί περνά και εγκαθίσταται στο Μισήρι (Αίγυπτο) με την βοήθεια των Στεφανόπουλων Κατσαράδων που έχουν εγκατασταθεί στο Μισήρι από τα 1649.Εκεί ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου με την φίρμα «Γενικόν εμπόριον Δαδιώτου» και δημιουργεί οικογένεια για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία . Αργότερα στα 1836 ένας απόγονός του έχει δημιουργήσει εμπορική αντιπροσωπεία και ελαιοτριβείο, σαπωνοποιείο στον Μανιάτ μαχαλά της Σμύρνης τα προϊόντα με την επωνυμία «έλαια Δαδιώτη» και «σάπωνες Δαδιώτη» είναι γνωστά στα πέρατα του κόσμου.
Οι απόγονοι αυτοί των Παλυβών φέρουν μέχρι σήμερον το επώνυμο Δαδιώτης βρίσκονται παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος κ.α). Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο Κομνηνό ,όπου εγκαθίσταται στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα , μέχρι να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης .
Δαδιώτες βρίσκονται σήμερα παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος, Θεσσαλονίκη, κ.α). Προφανώς το Δαδιώτης αναφέρεται στον προερχόμενο εκ του Δαδίου, κάποιοι όμως προέρχονται από την οικογένεια των Κομνηνών Σρεφασνοπούλων.
Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο Κομνηνό όπου εγκαθίσταται στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα , μέχρι να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης το οποίο τελικώς επικρατεί ως επωνυμο .
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Δαδιώτες Κομνηνοί (Κομνάδες) έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Βοσινιάνων και την οικογένεια των Σκουρολιάνων. Οι Δαδιώτες (οι φέροντες το επώνυμο Δαδιώτης) έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Κατσουρμπαίων και την οικογένεια των Παλυβών.
Η σχέση των Κομνηνών του Οιτύλου με τους Κομνηνούς της Ρούμελης πέρασε από αρκετούς δρόμους για να ξετυλιχτεί το κουβάρι και να πάρουν τα πράγματα την θέση τους. Αυτοί που συνέβαλαν σε τούτο είναι ο Φίλος Βασίλης Δαδιώτης που μου προκάλεσε τα περισσότερα ερωτήματα οι φίλοι Γιάννης Καλπούζος , Γιώργος Πετρίδης και Νικόλας Δρίτσας απόγονοι των Κομνάδων για τις πληροφορίες που μου παρείχαν. Ο Αγαπητός φίλος και συνάδελφος Νικόλαος Δαδιώτης που με την βοήθειά του συμπληρώθηκε το παζλ των Δαδιωτών Κομνηνών Στρφανόπουλων. Ο φίλος μου καθηγητης π. Η. Δεκάζος για της πληροφορίες που μου παρέίχε για τους Στεφανόπουλους της Αρκαδίας , της Ηλείας καθώς και για τους Παλυβούς και τέλος Ο Φίλος μου τον Παναγιώτης Σκουρολιάκος και ο φίλος μου Π. Κομνηνός για τις πληροφορίες που μου παρείχαν για τους Σκουρολιάνους Κομνηνούς του Οιτύλου. Φίλοι μου χωρίς εσάς το κουβάρι δεν θα είχε ξετυλιχτεί .
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Υπό Ιωάννου Κατσουλέα Κομνηνού
ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΤΩΝ ΒΟΣΙΝΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΜΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΑΔΙ (ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ) ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΔΙΏΤΕΣ ΚΟΜΝΗΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΙ ΑΠΟ ΤΙ ΚΛΑΔΊ ΤΩΝ ΚΑΤΣΟΥΡΜΠΑΙΩΝ.
Μετά από έρευνα 35 ετών και μέσα από ένα πλήθος εκατοντάδων σελίδων σημειώσεων πιστεύω ότι κατάφερα να ξετυλίξω το κουβάρι που ενώνει τις διαδρομές των Κομνηνών Στεφανοπούλων από το Οίτυλο, τα Καλάβρυτα, τις διαδρομές στην Αρκαδία και Ηλία και την κατάληξη στην Ρούμελη.
Δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία για τον συσχετισμό καταγωγής των Κομνάδων της Ρούμελης με τους Κομνηνούς Της Μάνης.
Υπάρχει όμως η προφορική παράδοση που θέλει τον Κομνηνό που πήγε στην Ρούμελη μέσω Καλαβρύτων καταγόμενο από τον Ηλία Γ.Κομνηνό (Σκουρολιάκο)1590 από τον κλάδο των Θοδωριάνων και το κλαδί των Βοσινίανων. Αλλά είναι γνωστό πως Διάφορα μέλη της οικογένειας των Κομνηνών Στεφανόπουλων από το κλαδί των Κατσουρμπαίων μετοίκισαν σε διάφορα μέρη εμπορευόμενοι Αλάτι , βαλανίδι, και δέρματα. τόποι που τους βρίσκουμε Ρουμανία, Αίγυπτο, Σμύρνη, και στην Ελλάδα , Αρκαδία, Ζάτουνα, Δίρβη, Μυστρά, Καλάβρυτα κλπ. όπως βλέπουμε οι ελληνικοί τόποι είναι ορεινοί κτηνοτροφικοί , άρα χρειάζονται πολύ αλάτι για το τυροκομειό .
Η παράδοση λοιπόν θέλει κάποιον απόγονο του Ηλία Γ. Κομνηνού (Σκουρολιάκου) γύρο στα 1605 να περνάει και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα και γύρο στα 1630 απόγονος του περνάει στην Ρούμελη Τώρα για το γιατί πέρασε στην Ρούμελη δεν γνωρίζουμε πιθανόν εμπορευόμενος αλάτι ή ακόμα για να κρυφτεί λόγω κάποιου εγκλήματος. Το βέβαιο είναι ότι διατηρείται η σχέση μεταξύ των οικογενειών των Κομνηνών των Καλαβρύτων και της Αγόριανης.
Η παράδοση των Κομνάδων της Ρούμελης αναφέρετε στην καταγωγή αυτή από τα Καλάβρυτα ενώ η παράδοση των Κομνηνών του Οιτύλου αναφέρετε στην εγκατάσταση συγγενούς των στα Καλάβρυτα, όπως και η παράδοση των Καλαβρυτινών Κομνηνών επιβεβαιώνει την καταγωγή των από τους Κομνηνούς του Οιτύλου και δή τους ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΝΟΥΣ . Επομένως είναι βεβαία η διαδρομή Οίτυλο- Καλάβρυτα- Ρούμελη. Ωστόσο οι Κομνάδες γίνονται γνωστοί χρόνια αργότερα με τον Κομνηνό "Κομνά" Τράκας (1786 - 1840) όπου ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821
Στην βιογραφία του αναφέρετε:
Ήταν απόγονος των Κομνηνών του Βυζαντίου (οι οποίοι κατάγονταν από την Τραπεζούντα). Πρόγονος του καθώς και τα αδέλφια του γεννήθηκαν στα Καλάβρυτα . Ένας από τα αδέλφια του ο Κομνηνός Καλπούζος ίδρυσε αργότερα το χωριό Αγόριανη (σήμερα Επτάλοφος) του Παρνασσού. Ο Κομνάς (σύντμηση του Κομνηνός) Τράκας και ο Καλπούζος Κομνηνός (άγνωστο γιατί ονομάστηκε Καλπούζος) είχαν άλλα τρία αδέρφια των οποίων αγνοείται η τύχη.
Λέγετε ότι ονομάστηκε Τράκας επειδή, όταν ήταν παιδί και έπαιζε με τα άλλα παιδιά τις αμάδες, μιμούνταν τον ήχο που κάνουν οι αμάδες όταν «τρακάρουν» και έτσι τους κέρδιζε. Ήταν συναγωνιστής του Πανουργιά και έσωσε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο από την σχεδιαζόμενη δολοφονία του προειδοποιώντας τον σχετικά.
«Ἐσὺ στὴ Χαλκομμάτα σῦρε νὰ ρίξης θέμελο. Στεῖλε τὸν Παπαντρία νὰ πάῃ στοῦ Μουσταφάμπεη μὲ τὸν Κομνὰ τὸν Τράκα.»
"Αθανάσης Διάκος", Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Μαζί με τους γιούς του πρωτοστάτησε στο ξεκίνημα της Επανάστασης στα Βλαχοχώρια της Παρνασσίδος και στην πολιορκία της Άμφισσας. Στην πολιορκία σκοτώθηκε ο γιος του Σταμάτης. Όταν ο Θεόδωρος, πατέρας του Κομνά Τράκα, είδε τον εγγονό του νεκρό είπε: "Γάμος χωρίς κριάρια δεν γίνεται".
Διέθεσε από την περιουσία του (300.000 γρόσια) για την επανάσταση του 1821. Πολέμησε ηρωικά και διακρίθηκε για την εξαιρετική του ανδρεία και τις πολεμικές του ικανότητες μαζί με τον Αθανάσιο Διάκο στη Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, στην Άμπλιανη και στα Καρκαβίλια του Παρνασσού όπου έσωσε χιλιάδες γυναικόπαιδα από την αιχμαλωσία. Διακρίθηκε ακόμη στην μάχη στα Βασιλικά και το Μάνεση της Ελάτειας όπου και απαθανατίστηκε η δόξα του με δημοτικό τραγούδι.
Μετά την απελευθέρωση, ο βασιλιάς Όθωνας του απένειμε το παράσημο του "Ταγματάρχη της Φάλαγγος".
Οσον αφορά τον κλάδο των Κομνηνών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Καλαβρύτων εκτός από την Ρούμελη διεσπάρησαν σε διάφορα σημεία πέριξ των Καλαβρύτων αλλά και στην Ηλεία.
Ας εξετάσουμε τώρα την παράδοση που υποδεικνύει σχέση Κομνηνών (Κατσουρμπαίων) του Οιτύλου με την Ρούμελη. Αρχικά είχα θεωρήσει ότι επρόκειτο για μια παράλληλη εκδοχή της καταγωγής των Κομνάδων . Μελετώντας όμως τις παραδόσεις των Σκουρολιάνων του Οιτύλου, των Καλαβρύτων και των Κομνάδων της Ρούμελης, δεν μένει καμιά αμφιβολία για την καταγωγή των Κομνάδων από τους Σκουρολίανους Κομνηνούς Στεφανόπουλους του Οιτύλου. Επομένως πρέπει να εξεταστεί η σχέση τών Κατσουρμπέων Κομνηνών Στεφανόπουλων με την Ρούμελη και ιδίως με το Δαδί δηλαδή την Αμφίκλεια.
Η Ιστορία αρχίζει με την μετακίνηση 3ων Κατσουρμπαίων Κομνηνών Στεφανόπουλων περί το 1690- 1700, τους αδελφούς Στέφανο Στ. Στεφανόπουλο (1645) και Κων/νο Στ. Στεφανόπουλο (1650) καθώς και του ανιψιού τους Γεώργιου Ι. Στεφανόπουλου(1677) ο οποίος φέρει το προσωνύμιο Παλυβός.
εγκαθίστανται στην Ζάτουνα της επαρχίας Καρύταινας της Αρκαδίας εμπορευόμενοι δέρματα.
Απόγονος του Στέφανου, ο Ιωάννης Στέφ. Στεφανόπουλος (1775) εγκαθίσταται στην Τρίπολη με την οικογένεια του, απευθείας απόγονος του Ιωάννη είναι ο Κων/νος Στεφανόπουλος (1926) Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο πρωτότοκος του Κων/νου ο Ιωάννης κων/νου Στεφανόπουλος εγκαθίσταται και κάνει οικογένεια στην Δίρβη της Ηλίας απόγονός του ήταν και ο παλαιός πολιτικός
Στέφανος Στεφανόπουλος
Ο Γεώργιος Ι. Στεφανόπουλος Κομνηνός (Παλυβός)
( 1677) ανιψιός του Κων/νου και Στέφανου Στεφανόπουλου εγκαταλείπει την Ζάτουνα γύρο στα 1710-15 και εγκαθίσταται στο ΒίζίκΙ της ορεινής Γορτυνίας, εκεί δημιουργεί οικογένεια αποκτώντας 3 γιούς. Ο πρωτότοκος Ιωάννης από μικρός έδειξε την αδυναμία του σε ασωτίες και στον ποδόγυρο. Εγκαταλείπει την οικογένεια στα 17 του και εγκαθίσταται στα Καλάβρυτα, εκεί φιλοξενείται από τους Σκουρολιάνους Κομνηνούς οι οποίοι αναλαμβάνουν να τον συμβουλέψουν και να τον καθοδηγήσουν να αφήσει τις ασωτίες και τις κρεπάλες και να επιστρέψει στην πατρική εστία ή να κάνει κάποια δουλειά και προκοπή. Ο Ιωάννης αποφασίζει να μείνει στα Καλάβρυτα και ασχολείται με την κτηνοτροφία, όμως συναντά και ερωτεύεται παράφορα την γυναίκα ενός προεστού και φίλου των Τούρκων του Παναγιωτόπουλου. Ο ανάρμοστος δεσμός τους γίνετε γρήγορα γνωστός και οι δύο εραστές κινδυνεύουν. Οι Κομνηνέοι οι οποίοι βλέπουν έναν δικό τους να κινδυνεύει τον φυγαδεύουν στην Ρούμελη στους συγγενείς τους Κομνάδες για να κρυφτεί και έτσι για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και του απατημένου και προσβεβλημένου συζύγου.
Κατέφυγε λοιπόν στο Δαδί για όπου κρύβεται με την βοήθεια των Κομνάδων που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1603-1610.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι και στον Ιωάννη Στεφανόπουλος και στους Κομνάδες ήταν γνωστή η συγγένεια. Άλλωστε υπάρχει παράδοση των Κομνάδων που εκτός της Καλαβρυτινή καταγωγή τους, θέλουν έναν κλάδο τους να έχει επιστρέψει από την Ρούμελη στα Καλάβρυτα. Από αυτό το σημείο και πέρα δεν υπάρχουν πληροφορίες προερχόμενες από τις παραδόσεις των Κομνηνών του Οιτύλου αλλά ούτε και από τις παραδόσεις των Παλυβών και των Κομνάδων.
Όμως τύχη καλή με βοήθησε να βρω το κομμάτι αυτού του πάζλ.
Το 1981 εργαζόμουν ως νεαρός Μηχανικός σε μια εταιρεία που έκανε έργα στο Κουβέιτ. Εκεί γνώρισα έναν παλιό μηχανικό με το όνομα Ν. Δαδιώτης. Όταν πληροφορήθηκε ότι είμαι Κομνηνός από την Μάνη μου είπε μια απίστευτη ιστορία και για την δική του καταγωγή απο τους Κομνηνούς της Μάνης. Καταλαβαίνετε την έκπληξη μου όταν μου είπε οτι κάποιος πρόγονός του από τα Καλάβρυτα για να γλυτώσει το κυνήγι των Τούρκων και ενός απατημένου συζύγου κατέφυγε στο Δαδί για να κρυφτεί απο συγγενείς του ΚΟΜΝΑΔΕΣ που είχαν εγκατασταθεί εκεί παλαιοτέρα περί τα 1630.
Να πώς έχει η Ιστορία που μου διηγήθηκε ο φίλος Ν. Δαδιώτης .
Ανήσυχο πνεύμα λοιπόν ο Ιωάννης Στεφανόπουλος Κομνηνός δεν μένει πολύ καιρό στο Δαδί περνά και εγκαθίσταται στο Μισήρι (Αίγυπτο) με την βοήθεια των Στεφανόπουλων Κατσαράδων που έχουν εγκατασταθεί στο Μισήρι από τα 1649.Εκεί ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου με την φίρμα «Γενικόν εμπόριον Δαδιώτου» και δημιουργεί οικογένεια για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία . Αργότερα στα 1836 ένας απόγονός του έχει δημιουργήσει εμπορική αντιπροσωπεία και ελαιοτριβείο, σαπωνοποιείο στον Μανιάτ μαχαλά της Σμύρνης τα προϊόντα με την επωνυμία «έλαια Δαδιώτη» και «σάπωνες Δαδιώτη» είναι γνωστά στα πέρατα του κόσμου.
Οι απόγονοι αυτοί των Παλυβών φέρουν μέχρι σήμερον το επώνυμο Δαδιώτης βρίσκονται παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος κ.α). Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο Κομνηνό ,όπου εγκαθίσταται στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα , μέχρι να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης .
Δαδιώτες βρίσκονται σήμερα παντού στην Ελλάδα (Χαλκίδα, Βόλος, Θεσσαλονίκη, κ.α). Προφανώς το Δαδιώτης αναφέρεται στον προερχόμενο εκ του Δαδίου, κάποιοι όμως προέρχονται από την οικογένεια των Κομνηνών Σρεφασνοπούλων.
Πρόκειται όπως είδαμε για Κομνηνούς Στεφανόπουλους του κλάδου των Κατσουρμπαίων από το κλαδί των Παλυβών από τον Ιωάννη Στεφανόπουλο Κομνηνό όπου εγκαθίσταται στο Δαδί τη Ρούμελης για μικρό διάστημα , μέχρι να φύγει για το Μισήρι (Αλεξάνδρεια) όπου υιοθετεί το εμπορικό όνομα Δαδιώτης το οποίο τελικώς επικρατεί ως επωνυμο .
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Δαδιώτες Κομνηνοί (Κομνάδες) έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Βοσινιάνων και την οικογένεια των Σκουρολιάνων. Οι Δαδιώτες (οι φέροντες το επώνυμο Δαδιώτης) έλκουν την καταγωγή τους από τον κλάδο των Θοδωριάνων, το κλαδί των Κατσουρμπαίων και την οικογένεια των Παλυβών.
Η σχέση των Κομνηνών του Οιτύλου με τους Κομνηνούς της Ρούμελης πέρασε από αρκετούς δρόμους για να ξετυλιχτεί το κουβάρι και να πάρουν τα πράγματα την θέση τους. Αυτοί που συνέβαλαν σε τούτο είναι ο Φίλος Βασίλης Δαδιώτης που μου προκάλεσε τα περισσότερα ερωτήματα οι φίλοι Γιάννης Καλπούζος , Γιώργος Πετρίδης και Νικόλας Δρίτσας απόγονοι των Κομνάδων για τις πληροφορίες που μου παρείχαν. Ο Αγαπητός φίλος και συνάδελφος Νικόλαος Δαδιώτης που με την βοήθειά του συμπληρώθηκε το παζλ των Δαδιωτών Κομνηνών Στρφανόπουλων. Ο φίλος μου καθηγητης π. Η. Δεκάζος για της πληροφορίες που μου παρέίχε για τους Στεφανόπουλους της Αρκαδίας , της Ηλείας καθώς και για τους Παλυβούς και τέλος Ο Φίλος μου τον Παναγιώτης Σκουρολιάκος και ο φίλος μου Π. Κομνηνός για τις πληροφορίες που μου παρείχαν για τους Σκουρολιάνους Κομνηνούς του Οιτύλου. Φίλοι μου χωρίς εσάς το κουβάρι δεν θα είχε ξετυλιχτεί .
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου