Λιοτρίβια τού Δαδιού.

Γύρω στίς αρχές τού προηγούμενου αιώνα πρωτοεμφανίστηκε καί τό πρώτο λιοτρίβι στό Δαδί, ιδιοκτησίας Χρυσικού. Εγκαταστάθηκε στό σημερινό σπίτι τού Ανδρέα Μιχαλόπουλου καί μέχρι σήμερα σώζονται λίγα απομεινάρια του.

Λειτουργούσε χειροκίνητα μέ μυλόπετρες νά σπάνε τόν καρπό καί πρέσσες νά  συμπιέζουν τήν ελαιομάζα.

Στήν αρχή βάζανε τήν ελαιομάζα μέσα σέ σάκκους πού ήτανε σάν μαξιλάρια.

Μέ τήν βοήθεια στέρνας τό υγρό μαζευότανε αφού επέπλεε τό λάδι από τό νερό.Μαζευαν τό λάδι από πάνω καί άν ο πελάτης ήθελε "νά τού έρθουν στά πέντε" έπαιρνε φεύγοντας καί λίγο νεράκι παραπάνω....

Αργότερα ήρθε η ανάπτυξη καί χρησιμοποιήθηκαν υδραυλικές πρέσσες μέ σφυρίδες καί ηλεκτρικοί σπαστήρες ενώ μέ τούς διαχωριστήρες έπαιρνες τό λάδι.

Μικρός θυμάμαι τό πανηγύρι πού γινότανε στό λιοτρίβι μέ τόν μπακαλιάρο τό κρασί καί τίς φωνές τής Βαϊτσας.

Τά χρόνια πέρασαν καί φέτος τό λιοτρίβι τού Χρυσικού έκλεισε.

 Δυό σύγχρονα πλέον λιοτρίβια καλύπτουν τίς ανάγκες τού Δαδιού. Τό ένα τελευταίας τεχνολογίας τού Σπύρου Σαγιά καί τό άλλο τής Ενώσεως.