Ο Νοέμβρης τής Μαρίας.

Βιολί  θλιμμένο

κερνάει αχτένιστα χρυσάνθεμα

και δάκρυα που μυρίζουν γη.

Θα ξεδιψάσει τους ξενιτεμένους μες στο χώμα

Θα σπείρει  αυριανό ψωμί.

Ανείπωτη  θάλασσα  φεύγει.

Σκουπίζοντας  με ξέπλεκα μαλλιά τις μέρες.

Η καλημέρα  

συνέχεια  φυλλοροεί  στο κίτρινο του  χρόνου.

 Ένα  μαντήλι    στα φτερά του  αγγέλλου

χορεύει την ελπίδα.

Μέσα  μας χορεύει. 

© Σκουρολιάκου Μαρία