Ας τιμήσουμε τήν Μαρία Σκουρολιάκου.

Παρουσίαση ποιητικών συλλογών

Αν κάποιος έμπαινε ανυποψίαστος στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ξενοδοχείου “ΣΑΜΑΡΑΣ” στην Λαμία το Σαββατόβραδο 16.05.2015 και έπεφτε πάνω σε αυτή την μεγάλη κοσμοπλημμύρα και τα πολλά ΜΜΕ, το πρώτο που θα υπέθετε και δικαιολογημένα, ότι κάπου εκεί δίνει συνέντευξη ο Βαρουφάκης!!!

Ο κόσμος όμως αυτός, με ιδιαίτερα έντονη την Αμφικλειώτικη παρουσία, παραβρέθηκε στην παρουσίαση δύο  ποιητικών συλλογών της ομοχώριάς του Μαρίας Σκουρολιάκου, σε ιδιαίτερα επιμελημένη έκδοση από την <ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ> α.ε.

Η άψογα οργανωμένη και συντονισμένη εκδήλωση, ντυμένη διακριτικά και με ανάλογα μουσικά κομμάτια και χάρη σε όλους τους πανάξιους συντελεστές  που αναφέρονται στην πρόσκληση αλλά και στην ίδια την ποιήτρια, προκάλεσε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλων για το περιεχόμενο  των συγκεκριμένων εκδόσεων και προοιωνίζεται την καλή πορεία τους και από πλευράς κυκλοφορίας.

Πάντα επιτυχίες.  

Δ. Ι. Καλπύρης   Αμφίκλεια

Γράφει ο Χρήστος Αλεξανδρής 

Σε κορυφαίο κοινωνικό και πολιτικό γεγονός της πόλης της Λαμίας εξελίχθηκε η σημερινή εκδήλωση παρουσίασης της ποιητικής συλλογής του λογοτεχνικού έργου της Μαρίας Σκουρουλιάκου.

Η εκδήλωση μαγνήτισε κυριολεκτικά  το ενδιαφέρον εκπροσώπων του Κοινοβουλίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Περιφέρειας και των κοινωνικών φορέων, οι οποίοι κατέκλυσαν το  κεντρικό ξενοδοχείο της Λαμίας, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα σε φωνές που θέλουν να χαρακτηρίζουν την εποχή μας, ψυχρή, σκληρή και ωφελιμιστική, χωρίς ευαισθησίες και συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Το έργο της Μαρίας Σκουρολιάκου και η ανταπόκριση που βρήκε η λογοτεχνική εκδήλωση από τον κόσμο δημιουργούν αισιοδοξία ότι τίποτα δεν χάθηκε και ότι οι ανθρώπινες αξίες παραμένουν ένα ισχυρό όπλο αντίστασης στη βαρβαρότητα της εποχής μας.

Εντυπωσιασμένος από τη συμμετοχή του κόσμου στη λογοτεχνική εκδήλωση ο καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Δημήτρης Δασκαλόπουλος τόνισε ότι για πρώτη φορά τα τελευταία σαράντα χρόνια που συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις βλέπει τόσο κόσμο.  

Ιδιαίτερα συγκινημένη από την ανταπόκριση του κόσμου η Μαρία Σκουρολιάκου ευχαρίστησε όλον τον κόσμο που παραβρέθηκε στην εκδήλωση. Στην ομιλία της η Μαρία Σκουρολιάκου αναφέρθηκε στις προκλήσεις της εποχής μας  και έκανε λόγο για ένα πολιτισμικό χάσμα που διακρίνει την εποχή μας, όπου το λογικό γίνεται παράλογο και το ομορφο χαρακτηρίζεται άσχημο. Στα ποιηματά μου γράφω εκατό φορές την λέξη ελπίδα για να ξορκίσω τον κόσμο των παραισθήσεων σημείωσε στην ομιλία της η Μαρία Σκουρολιάκου.

Στην εκδήλωση για το έργο της Μαρίας Σκουρολιάκου μίλησαν καθηγητές Πανεπιστημίου, στιχουργοί, ποιητές αλλά και ο ξάδελφος της ποιήτριας ηθοποιός και βουλευτής Πάνος Σκουρολιάκος.

Στην ομιλία του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι τα ποιήματα της Μαρίας Σκουρολιάκου δημιουργούν μια ανακούφιση ένα βάλσαμο στη σημερινή εποχή με την έντονη κοινωνική αγωνία για το αύριο.

Συνδιοργανωτής της εκδήλωσης ήταν η εφημερίδα "Λαμιακός Τύπος" με την οποία η ποιήτρια συνεργάζεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο εκδότης της εφημερίδας Σπύρος Ρίζος στον χαιρετισμό του, αναφέρθηκε στις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται στο χώρο της ενημέρωσης και των εκδόσεων μιλώντας για μια πραγματική επανάσταση που έχει συντελεστεί στην ψηφιακή τεχνολογία και απειλεί να σαρώσει τις έντυπες εκδόσεις. Η τυπογραφία και οι εκδόσεις σημείωσε ο κ. Ρίζος εκτός από την οικονομική κρίση περνούν και μια ιδιαίτερη κρίσιμη φάση αλλαγών της ψηφιακής τεχνολογίας. "Εμείς που μάθαμε να γράφουμε και να διαβάζουμε έντυπα καλόν είναι να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες όπως αυτή της Μαρίας Σκουρολιάκου αν δεν θέλουμε να νοιώσουμε την ψηφιακή μοναξιά" τόνισε χαρακτηριστικά ο εκδότης του "Λαμιακού Τύπου".

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Δημήτρη Δασκαλόπουλο  το έργο της Μαρίας Σκουρολιάκου δείχνει ότι ο λογοτεχνικός κόσμος μπορεί να διαπρέψει και μακριά από το υδροκέφαλο κράτος των Αθηνών. Στην ποιητική της συλλογή η Μαρία Σκουρολιάκου περιγράφει με εικόνες το τραγικό οικονομικό αδιέξοδο που ζούμε σήμερα, ενώ υπάρχουν έντονες αναφορές στα προβλήματα των μεταναστών και των προσφύγων αλλά και στην κοινωνική και πολιτιστική αλλοτρίωση της εποχής μας.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι βουλευτές Αποστόλης Καραναστάσης, ο Δημήτρης Βέττας και η Βάσω Λέβα, ο Δήμαρχος Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης, ο πρώην Δήμαρχος Γιώργος Κοτρωνιάς, εκπρόσωπος του Μητροπολίτη, ο πρώην Δήμαρχος Αμφίκλειας κ. Στρογγυλάκος, οι Αντιπεριφερειάρχες Γιάννης Περλεπές και Ηλίας Σανίδας, ο περιφερειακός σύμβουλος Κώστας Αποστολόπουλος, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κώστας Τσάμης και πλήθος κόσμου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης διαβάστηκαν ποιήματα από την ποιητική συλλογή της Μαρίας Σκουρολιάκου την οποία η συγγραφέας έχει αφιερώσει στον αδελφό της που έφυγε νωρίς.

Παζάρι τού 1953

21 Σεπτεμβρίου 1953 στο παζάρι του Δαδιού

Κομπανία και με Σουβαλιώτες οργανοπαίχτες . 

Διακρίνονται: Χρήστος Θ. Κορτσέλης (βιολί), Φώτης Αυγέρης (κλαρίνο), Γεωργία Σχινά (Σουζάνα, έτσι έλεγαν τότε όλες τις γυναίκες του πάλκου), Κολλητήρης (κιθάρα - τραγούδι)

Η Αγιαρσαλή.

Από την εφημερίδα " εφημερίς" με αρ.φύλ.143 της 23-5-1885, αποσαφινίζεται τόσο η ονομασία όσο καί οι κτήτορες της Αγιαρσαλής. Το άρθο επιγράφεται" Ο ΑΠΟ ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ ΛΙΘΟΣ" καί αρθρογράφος είναι ο + π.[Η].  ΝΙΚΗΦ. ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ. Σύμφωνα με τόν παραπάνω ερευνητή η ΑΓΙΑΡΣΑΛΗ κτίσθηκε μεταξύ τού 718-817 έτους.

Ο Αγιος Κωνσταντίνος στό Μεγαλοκύρι.

Ο Σύλλογος Χορτονομής ΄Ανω Καλυβίων  γιορτάζει τήν Πέμπτη 21η Μαϊου τόν  Αγιο Κωνσταντίνο στό Μεγαλοκύρι.

Ποιμενικά.

Αποκόβω: απογαλακτίζω.

Αγγειό (το): δοχείο, σκεύος.

Ανάρμεγος: το θηλυκό ζώο που δεν έχει αρμεχθεί. Είναι ανάρμεγο το κοπάδι.

Απλάδι (το): Κλινοσκέπασμα από προβατίσιο μαλλί….

Αρβάλι (το): Χάλκινο ή τσίγκινο στρογγυλό δοχείο με χερούλι για το άρμεγμα των ζώων.

Αρνάδα: Χρονιάρα προβατίνα που κρατήθηκε για «έχει», δηλ. για αναπαραγωγή. Στα γίδια λέγεται κατσικάδα.

Ασαλά(γ)ητος: αυτός που δεν παίρνει από ορμήνιες, που κάνει ότι του κατέβει στο μυαλό.

Βάκρα: Προβατίνα με άσπρο τρίχωμα στο σώμα της και μαύρες κηλίδες μόνο στο μούτρο της.

Βετούλι (το): Κατσίκι ενός έτους.

Γαλάρια (τα): Τα γεννημένα πρόβατα ή γίδια που κρατούν (έχουν) γάλα. Σε αντίθεση με τα στέρφα που δεν έχουν.

Γάστρα (η): Σιδερένιο θολωτό σκέπασμα. Στη γάστρα ψήνονταν το ψωμί, ορισμένα φαγητά και ολόκληρα αρνιά ή κατσίκια.

Γκιόσα (η): Η γίδα με μαύρο σώμα και άσπρη κοιλιά.

Γκισέμι (το): Τραγί ή κριάρι μουνουχισμένο και μεγαλόσωμο, οδηγός του κοπαδιού που φέρνει το μεγαλύτερο κουδούνι.

Γκλίτσα: Ποιμενική μαγκούρα με σκαλιστή λαβή.

Ζλάπι (το): Η φράση «παρουσιάσκη ζλάπι» σημαίνει ότι εμφανίστηκαν στα πέριξ λύκοι ή τσακάλια και πρέπει να προσέχει ο τσοπάνης.

Ζυγούρι (το): Πρόβατο που μόλις έχει περάσει το πρώτο έτος της ηλικίας του.

Ζωντανά (τα): Τα πρόβατα και τα γίδια συνολικά. Αλλιώς τα πράματα.

Κάδη (η): Ξύλινο ψηλό δοχείο με στενή βάση για το χτύπημα του γάλακτος.

Κακαράντζα (η): Τα περιττώματα, η κοπριά των ζώων.

Κάλεσα: Προβατίνα με σώμα άσπρο, αλλά με μάτια, μύτη και αυτιά μαύρα.

Καπνόγκεσα (η): Κατάμαυρη γίδα με καφέ μούρη.

Καραμάνικη (η): Προβατίνα άσπρη με μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια και φαρδιά ουρά.

Καρδάρα (η): Ξύλινο στρογγυλό δοχείο για το άρμεγμα του γάλακτος.

Κάτσενα: Άσπρη προβατίνα με κόκκινο πρόσωπο.

Κλαπάτσα (η): Αρρώστια των προβάτων.

Κλαρίζω: Κόβω τα κλαδιά δένδρου.

Κλωτσοτύρι (το): Το τυρόγαλο που μένει από το πήξιμο του τυριού, άμα το βράσουμε κάνουμε το κλωτσοτύρι.

Κολήγοι: Σμίξιμο δύο – τριών τσοπάνηδων για κοινή πορεία – συνεταιρισμό εξαμηνιαίο.

Κολλημένα (τα): Πρόβατα με αρρώστια στον πνεύμονα που κολλάει τα παΐδια (πλευρά).

Κολόκουρος (ο): Το πρώιμο μερικό κούρεμα στον αυχένα και στην ουρά του ζώου. Συνήθως γίνεται στο τέλος του Μάρτη.

Κονάκι (το): Αυτοσχέδιο καλύβι από σάλωμα (είδος καλαμιού). Χρησίμευε για καλοκαιρινό κατάλυμα του τσομπάνη, στα ορεινά και το χειμώνα το εγκατέλειπαν για τα χειμαδιά.

Κάπα (η): Χοντρό πανωφόρι από τραγόμαλλο. Φοριέται τους χειμερινούς μήνες.

Κορύτος (ο): ξύλινη και μακρόστενη ταΐστρα ή ποτίστρα για ζώα. Σκαφίδα.

Κορφίγκι (το): βρασμένο, πηχτό γάλα ζώου, το αμέσως μετά τη γέννα.

Κουδούνα (η): Μεγάλο κουδούνι για πρόβατα.

Κουδουνάδες: Κατασκευαστές κουδουνιών.

Κούρος: Το κούρεμα των προβάτων.

Κουτσοκέρα (η): Προβατίνα ή γίδα με σπασμένο το ένα κέρατο.

Κρεμανταλάς: Ξερό και διχαλωτό ξύλο μπηγμένο στο χώμα έξω από το κονάκι για να κρεμούν τις καρδάρες με το γάλα και να μην το φθάνουν τα σκυλιά και τα φίδια.

Κρούτα: Προβατίνα ή γίδα με μικρά και με κοντά τα δύο κέρατα.

Κύπρος (ο): Μεγάλο κουδούνι από μπρούντζο σαν καμπάνα για γίδια και ειδικότερα για το γκεσέμι.

Λόγια (Λάγια) γρίβα: Σπάνια προβατίνα με γκριζωπό τρίχωμα.

Λόγια (Λάγια) μπαλιά: Κατάμαυρη προβατίνα με μια κηλίδα λευκή στο κεφάλι.

Λειβαδάρικο: Νοικιασμένο χωράφι από τον τσοπάνη που χρησιμοποιεί για βοσκή. Το ενοίκιο το πληρώνει σε είδος και συνήθως είναι τυρί.

Μαδημένα (τα): Πρόβατα που τους έχει πέσει μερικά ή ολικά το μαλλί.

Μαντρί: Κατοικία προβάτων.

Μαντρόσκυλος: Μεγαλόσωμος κατά κανόνα σκύλος. Άγριος μα και άγρυπνος φύλακας του κοπαδιού.

Μαξούλι: (το): Το εισόδημα από το γάλα ή από τα μαλλιά των αιγοπροβάτων.

Μαρκάλλος (ο): Η γονιμοποίηση των θηλυκών από τα αρσενικά για την αναπαραγωγή.

Μαρμαρά: Προβατίνα ή γίδα στέρφα (αυτή που δεν γεννάει).

Μαυλάω: Καλώ κοντά μου με ιδιόρρυθμη φωνή οικόσιτα ζώα.

Μονοβύζα (η): Προβατίνα ή γίδα που έμεινε με ένα μαστάρι, επειδή την χτύπησε αρρώστια.

Μπλιόρα (η): Η πρωτογενή γίδα.

Μπουτσκοκάλεσα: Προβατίνα καστανή ως καστανόμαυρη.

Ντορός (ο): Τα ίχνη (πατημασιές) των ζώων πάνω στο χιόνι ή πάνω στον κουρνιαχτό (σκόνη).

Ορμώνω: Κατευθύνω την πορεία ζώου ή κοπαδιού με χειρονομίες και κραυγές.

Παγάνα (η): Η ομαδική οργανωμένη καταδίωξη άγριων ζώων (κυρίως λύκων).

Παρμάρα (η): Ασθένεια με συμπτώματα παράλυσης, που εμφανίζεται κυρίως στα αιγοπρόβατα.

Πρατάρης (ο): Ο βοσκός των προβάτων.

Πρατίνο: Προβατίνα.

Πιτιά (η): Το στομάχι των κατσικιών από το οποίο παίρνουν το πήγμα (ένζυμο), για να πήξουν το γάλα για τυρί.

Ρούσα (η): Προβατίνα ξανθοκόκκινη.

Ρούτα: Προβατίνα με κοντό μαλλί.

Σάισμα (το): Κλινοσκέπασμα ή στρωσίδι από γίδινο μαλλί.

Σαλαγάω: Κατευθύνω με φωνές τα ζώα.

Σιούτος (ο): Το αρσενικό πρόβατο ή γίδι χωρίς καθόλου κέρατα.

Σκάρισμα (το): Καλοκαιριάτικη νυχτερινή έξοδος του κοπαδιού για βοσκή.

Σκάφη (η): Οι μακρόστενες ξύλινες ή τσίγκινες σκάφες στις οποίες έριχναν τροφή ή νερό για τα ζώα.

Σκουληκιάρικο (το): Πληγωμένο ζώο που μολύνεται η πληγή του από τη μύγα και πιάνει σκουλήκι.

Σταλίζω, στάλος (ο): Καλοκαιριάτικη μεσημεριανή ανάπαυση των ζώων κάτω από τον ίσκιο των δέντρων.

Στέρφα (η): Η στείρα θηλύκια.

Στρούγκα (η): Πρόχειρο μαντρί με κλαδιά ή πέτρες για το άρμεγμα των ζώων.

Τάλαρος (ο): μεγάλο ξύλινο βαρέλι για την φύλαξη και διατήρηση τυριού.

Τομάρια (τα): Τα δέρματα των προβάτων ή γιδιών.

Τροκάνι (το): Μεγάλο κουδούνι με δυνατό ήχο για μεγαλόσωμα ζώα.

Τσαγκάδι (το): Η γίδα ή προβατίνα που έμεινε χωρίς θηλασμό (κατσικιού ή αρνιού) π.χ. λόγω αποβολής.

Τσαντίλα (η): Μεγάλα τουλουπάνια για το στράγγισμα του μόλις πηγμένου τυριού.

Τσαρδί (το): Πρόχειρο κατάλυμα από κλαδιά. Καλύβα.

Τσάρκος (ο): Ο παιδικός σταθμός της στάνης. Μια καλύβα που βάζουν τα νεογέννητα αρνιά, όταν οι μανάδες τους πάνε για βοσκή. Αλίμονο σ” όποιον ξένο πλησιάσει τον τσάρκο. Το τσοπανόσκυλο θα τον κομματιάσει.

Τσαρούχια (τα): Αυτοσχέδια παπούτσια από το δέρμα ζώων με φούντα μπροστά.

Τσατάλι (το): Σιδερένιος ή ξύλινος γάντζος σαν τσιγκέλι.

Τσιμπουροβύζα (η): Προβατίνα ή γίδα με πολύ μικρό μαστό.

Τσοκάνι (το): Το πλακέ κουδούνι για τα γίδια. Λέγεται και κραμπακίδα.

Τσούλα (η): Προβατίνα με μικρά αυτιά.

Τσουράπια (τα): Τσοπάνικες κάλτσες φτιαγμένες από μαλλί προβάτου.

Τυρόγαλο (το): Το υγρό που μένει από το πήξιμο του τυριού.

Φλόρα (η): Ολόασπρη γίδα.