Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος στήν Αμφίκλεια.

Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος στήν επισκεψή του στήν Αμφίκλεια στίς αρχές τού '60. Από το φωτογραφικό αρχείο τού κ.Στάθη Πανουργιά.

Ιερά Μονή Δαδίου.

Μία φωτογραφία τού μοναστηρίου τού Δαδιού, ίσως καί μοναδική, στήν δεκαετία τού 1920. Βλέπουμε τα παλιά κελιά τού μοναστηριού πρίν τήν φωτιά τού 1956 καί το καθολικό τής Μονής. 

Το έθιμο τής στρούγκας τής Αναλήψεως.

Το έθιμο της στρούγκας στην Αμφίκλεια (Δαδί)

Ανάληψη γιορτή της στρούγκας, γιορτή των τσοπάνηδων, των ανθρώπων που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τα πρόβατα και τα γίδια. Την ημέρα της Αναλήψεως ο τσοπάνης καλούσε στη στρούγκα του συγγενείς, φίλους, κουμπάρους, συμπεθέρους, για να γιορτάσουν όλοι μαζί. Αυτοί όμως δεν θα πήγαιναν με άδεια τα χέρια στον εορτάζοντα τσοπάνη, αλλά φορτωμένοι με καλούδια, που από την προηγουμένη ημέρα είχαν ετοιμάσει, όπως πρεβέντα (*), τυρόπιτες, εφτάζυμο ψωμί, γλυκίσματα, κρασί στην τσίτσα από το γιοματάρι και φρούτα.

«στρούγκα μου μαρμαρόστρουγκα και μαρμαροκτισμένη

εδώ μαρή βελάζουν πρόβατα, εδώ βελάζουν γίδια,

βελάζουν κι αρνοκάτσικα πεντ’ εξ-οχτώ χιλιάδες…..»

Παλιότερα που οι μετακινήσεις τους γινόντουσαν με ζώα (άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια) στόλιζαν τα σαμάρια τους με λουλούδια και έριχναν πάνω τους τις καλύτερες καραμελωτές βελέντζες καθώς και άσπρα σεντόνια, στα δε καπούλια των ζώων έριχναν βελέντζες για να κάτσουν εκεί τα παιδιά. Κρέμαγαν δε στα σαμάρια τα κεντημένα στον αργαλειό ταγάρια, που είχαν μέσα τις ετοιμασίες τους. Παίρνοντας τον ανηφορικό δρόμο για τη στρούγκα αν ήταν σε πλαγιά του Παρνασσού, ή τον κατηφορικό δρόμο για την στρούγκα, αν ήταν στην ποταμιά, τραγουδούσαν ανοιξιάτικα τραγούδια, όπως:

«τώρα ειν’ ο Μάης κι η άνοιξη τώρα ειν’ το καλοκαίρι.

τώρα τα λάφια χαίρονται, τώρα δροσολογιούνται

και μια λαφίτσα ταπεινή, ταπεινοκαμαριάρα.

δε βόσκει, δεν δροσίζεται, δεν πάει κοντά με τ’ άλλα

όλο τ’ απόσκια περπατεί και τα ζερβά κοιμάται

κι οπέβρει γάργαρο νερό θολώνει και το πίνει

κι ο ήλιος την έρώτησε κι ο ήλιος τη ρωτάει

γιατί λαφίτσα ταπεινή ταπεινοκαμαριάρα

δε βόσκεις δε δροσίζεσαι δε πάς κοντά με τα’ άλλα….»

Και σαν έφταναν στη στρούγκα, οι ευχές έπαιρναν και έδιναν για την προκοπή της στρούγκας και για το καλό καλοκαίρι, αφού σε λίγες μέρες το κοπάδι θα τραβούσε για τα λιβάδια του Παρνασσού να ξεκαλοκαιριάσει, «τρεις μήνες μένουν στο βουνό και τρεις στα καμποχώρια και ως που να πάν και ως που να ρθούν κοντοδιαβαίνει ο χρόνος». Μετά τις χαιρετούρες άρχιζαν την προετοιμασία του τραπεζιού. ‘Άλλοι ετοίμαζαν το χώρο που θα στρωθεί το τραπέζι, συνήθως κάτω από δέντρο με παχύ ίσκιο (έλατο ή πουρνάρα), άλλοι μάζευαν ξύλα για να ανάψουν τις φωτιές. Ο τσοπάνος θα τους είχε σουβλιστά αρνιά, κοκορέτσι, σπληνάντερο, τρυφερό τυρί, γιαούρτι, κουσμάρι (**).

(*) Πρεβέντα του Τσοπάνη

Την κάνουν της Αναλήψεως που γιορτάζουν οι στρούγκες. Σχεδιασμένη η επιφάνειά της με βουκολικό διάκοσμο, όπως: γκλίτσα, καρδάρα, κουδούνια κ.λ.π. Μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο μουσείο του άρτου της Αμφίκλειας

(**) Το κουσμάρι παρασκευάζεται από τυρί φρέσκο, το οποίο χαράζουμε σε 8-10 κομμάτια, το αλατίζουμε λίγο και την άλλη ημέρα το βάζουμε σε μια κατσαρόλα. Με μια ξύλινη κουτάλα το χωρίζουμε σε μικρότερα κομμάτια, το βάζουμε στη φωτιά και αρχίζει να λιώνει. Όταν γίνει σαν γάλα, ρίχνουμε το αλεύρι λίγο-λίγο σαν βροχή. Αρχίζει να γίνεται κρέμα και να βγάζει λάδι. Το ανακατεύουμε συνέχεια και όταν ξεκολλάει από την κατσαρόλα και έχει γίνει μια μάζα το ρίχνουμε στο πιάτο και το σερβίρουμε κρύο. Μοιάζει με μαλακό κίτρινο τυρί.

Πηγή:        http:// lykeioamfikleias.blogspot.com

Ο εορτασμός τής Ανάληψης στόν Παρνασσό.

Με καιρικές συνθήκες περίπου χειμωνιάτικες, αλλά με έντονη την θρησκευτικότητα, γιορτάστηκε σήμερα η Ανάληψη του Χριστού στον φερώνυμο μικρό ναό στο Παρνασσό, με θεία λειτουργία και αρτοκλασία. Την λειτουργία τέλεσε ο ιερέας της Μονής Δαδίου [Αμφίκλειας], επικουρούμενος και από της Μοναχές της Μονής, της οποίας ο συγκεκριμένος ναός είναι εξωκλήσι.

Δ. Καλπύρης

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Χτίστηκε από τον Δαδιώτη Μοναχό Λεόντιο Ζυγούρο το 1890. Ναός μικρός, πετρόχτιστος και ανακαινισμένος το 1998 από ευλαβείς Δαδιώτες και με την συμβολή του Μοναστηριού.

Στο χώρο βρίσκεται και το κοιμητήριο του Μοναστηριού. Παλιότερα το εκκλησάκι, γιορταζόταν από τους Τσαγκάρηδες και τους Ραφτάδες της Αμφίκλειας [Δαδιού].

Ο Ιερός Ναός είναι εξωκλήσι της Ιεράς Μονής Δαδίου.

{ΠΗΓΗ: π. ΔΙΟΜ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ}

Δαδιώτικη διαφήμηση τού 1929

Οι Αλκιμοι τού Δαδιού το 1930.

Από το γυμνάσιο Αμφικλείας τόν Αυγουστο τού 1930.

Οι τσολιάδες τού Παρνασσού.

Ας γυρίσουμε πίσω στήν 1 Ιουνίου 1929 γιά να διαβάσουμε γιά τίς γυμναστικές επιδείξεις τού γυμνασίου Αμφικλείας, από τήν εφημερίδα " Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ" σε ανταπόκριση του Λ.Ν.Σκαλίγκου.

Η εκκλησία στήν Σουβάλα.

Από τήν εφημερίδα " Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ" τής 6-4-1929.

Η κάτω πλατεία στήν δεκαετία τού 1980.

Ας θυμηθούμε, οι παλιότεροι, τήν κάτω πλατεία όπως τήν ζήσαμε στήν δεκαετία τού 1980.

Εκδήλωσις τού Γυμνασίου Αμφικλείας στίς 9-7-1932.

.Δέν φτάνει ένα ευχαριστώ στόν Λουκά Παπαλεξανδρή γιά τήν φωτογραφία τής 9-7-1932 τού Δαδιώτη φωτογράφου Τσίπη.

Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα τού Δαδιού ο " ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"

Αυτά γινόντουσαν στίς 15 Απριλίου 1931 στό Δαδί.

Ο Αγιος Κωνσταντίνος στό μεγαλοκύρι

Γιορτάστηκε κατανυκτικά και φέτος η μνήμη των ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου το οποίο βρίσκεται στο μέσον της ομώνυμης κτηματικής περιοχής της Αμφίκλειας, αρμονικά δεμένο με το φυσικό και αγροτικό περιβάλλον. Η φροντίδα της τελετής, τα αφιερώματα των πιστών, ιδιαίτερα των εορταζόντων, αλλά και των αγροτοποιμένων των οποίων η κύρια αγροτοκτηνοτροφική εγκατάσταση βρίσκεται πλησίον του μικρού Ναού, ήταν παραπάνω από εμφανής. Τα σπιτικά τοπικά εδέσματα που προσφέρθηκαν μετά την λειτουργία, ήταν εξαιρετικά και χωρίς μνημονιακές περικοπές!! Τέλος, τα αφιερωμένα στη χάρη των Αγίων αρνάκια, περίμεναν στον περίβολο για να επιλέξει η τύχη τον νέο ιδιοκτήτη τους. Απλές παραδόσεις, τις οποίες η επαρχία και η τοπική κοινωνία διατηρούν ακόμα, μαζι με έναν περισσότερο ανθρωποκεντρικό τρόπο ζωής.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σε κάθε Ελένη και Κώστα.

Δ. Καλπύρης

Αμφίκλεια

Ο Παρνασσός

Ιερός Ναός Αγίου Κωνσταντίνου καί Ελένης.

Χρονια πολλά στούς Κωστάδες στίς Κωνσταντίνες καί στίς Ελενες.

Η Ολυμπιακή φλόγα στό Δαδί το 2001

Αφηγητής είναι ο Γιώργος Ποδάρας.

Δημήτριος Σταματόπουλος

Το απόσπασμα τής εφημερίδας " Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ " τής 28-3-1931 μάς το έστειλε ο καλός φίλος Λουκάς Παπαλεξανδρής από τήν Αράχωβα.

Σύρε γκιζέρα τόν ντουνιά μωρ' Αριστείδη μου.

Ο Βασιλεύς Παύλος στό Δαδί.

Από τήν επίσκεψη τού βασιλικού ζεύγους στό Δαδί, στά μέσα τής δεκαετίας τού 1950.  Η Α.Μ. Βασιλεύς Παύλος κατά τήν έξοδό του από το γυμνάσιο Αμφικλείας. Η φωτογραφία είναι από τό αρχείο τού Στάθη Πανουργιά πού τόν ευχαριστούμε.

Στό μοναστήρι τού Δαδιού.

Εκδήλωση τού Λαογραφικού καί Χορευτικού Συλλόγου τής Αμφίκλειας " Η ΔΑΔΙΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ " πού έγινε στό μοναστήρι τού Δαδιού τό 1988. Από το αρχείο τού Γιώργου Ποδάρα.