Ιδρυμα Μέρμηγκα.

Το Δ. Σ. του Ιδρύματος Μέρμηγκα, το οποίο εδρεύει και δραστηριοποιείται στην Αμφίκλεια, σε μια σεμνή τελετή σήμερα 28.12.2011 η οποία πραγματοποιήθηκε στο τοπικό Δημοτικό Κατάστημα, βράβευσε τους επιτυχόντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά το έτος 2011, αποφοίτους του Λυκείου Αμφίκλειας.

Ευχαριστούμε τόν Δημήτρη Καλπύρη γιά τήν ενημέρωση μας.

Εκκλησάκια δυτικά τού Δαδιού.

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στά εκκλησάκια τού Δαδιού φθάνουμε στήν δυτική έξοδο τού χωριού πρός τόν Αη-Βασίλη. Στό πηγαδάκι βρίσκουμε τό εκκλησάκι πού κτήτορας του είναι η Λίτσα Παπαλουκά - Κομνάκου καί κτίσθηκε στήν δεκαετία τού 1950.

Λίγο πιό μπροστά στήν οδό Φιλίας συναντάμε ένα ακόμη εκκλησάκι μέ τήν ίδια κτήτορα.

Εθιμα τών τσοπάνηδων.

Ενα πισογύρισμα στά παλιά χρόνια πού μάς δείχνει τά έθιμα τών τσοπάνηδων στίς γιορτές τών Χριστουγέννων καί τό ποδαρικό γιά τήν καινούργια χρονιά στό μαντρί. Σήμερα οι τσοπάνηδες ακόμη "σημαδεύουν" ένα αρνί σε αυτόν πού θα τούς κάνει ποδαρικό στό μαντρί καί θά το πάρει αργότερα όταν θά μεγαλώσει.

Καλοφαγάδες οι Δαδιώτες.

Δέν χωρά αμφιβολία ότι οι Δαδιώτες ξέρουν νά φάνε. Αλλά καί το marketing ξέρουν να το μεταχειρίζονται γιά τήν προβολή τών προιόντων τους.

Καφέ - Λεωνίδας.

Ενα ακόμη στολίδι προστέθηκε στήν κάτω πλατεία. Το καφέ - Λεωνίδας δέν έχει τίποτα να ζηλέψει....

Δημοτικό σχολείο Αμφίκλειας.

Τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Αμφίκλειας με την Χριστουγεννιάτικη Γιορτή τους, μας έδωσαν μιά νότα γιορταστικής ξενοιασιάς και ελπίδας για ένα καλύτερο 2012 .                                                                                                                         Ευχαριστούμε τόν Δημήτριο Καλπύρη γιά τίς φωτογραφίες πού έστειλε.

Καλά Χριστούγεννα.

Σε όλους τούς Δαδιώτες νά έχουν Καλά Χριστούγεννα καί καλό μανάρι....

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα

Κάλαντα τού Αη-Βασίλη.

Η Αρετή Ρεστέμη διέσωσε τά κάλαντα τού Αη-Βασίλη όπως τίς τά είπε η Ασημίνα Ταξιάρχου το 1970.

Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.

Αη Βασίλη, Δέσποτα, πόσα πινάκια σπέρνεις   Σπέρνω σιτάρι δώδεκα κριθάρι δεκαπέντε καί κείνα μού τα φάγανε περδίκια καί λαγούδια. Παίρνω το τουφεκάκι μου καί πάω νά τά βαρέσω ούτε λαγούδια εβάρεσα, ούτε περδίκια βρήκα μά θέρισα καί αλώνισα όλα τά αποφαγούδια καί έκαμα χίλια αμέτρητα καί χίλια μετρημένα. 

1. 

Ο μπαρμπα-Γιάννης Ζυγούρος είπε στόν Λουκά Δ. Τσιτσιπή το 1965 τά κάλαντα γιά τούς προκομένους Δαδιώτες πού ενώ άλλαζε ο χρόνος αυτοί έσπερναν ακόμη.

Το εκκλησάκι τής Κυργιάς.

Μία βόλτα γύρω από τό Δαδί διαπιστώνουμε ότι όλες οι παλιές στράτες πού σέ έβαζαν στό χωριό είχαν καί από ένα εκκλησάκι. Ετσι βγαίνοντας από τό Δαδί γιά τόν Παρνασσό μάς ξεπροβοδώνει τό εκκλησάκι τής Κυργιάς. Ενα πέτρινο σκαλιστό εκκλησάκι από τόν τεχνίτη Παναγιώτη Κούσουλα τού 1950 αφιερωμένο στήν Κοίμηση τής Θεοτόκου. Πολλά έχει νά μάς πεί γιατί οι Δαδιώτες μόλις περάσει καί ο τελευταίος τής νεκρώσιμης πομπής, από το εκκλησάκι,  γυρίζουν όλοι κοιτώντας το χωριό γιά νά το δεί γιά τελευταία φορά καί ο πεθαμένος πρίν πιάσει τήν ανηφόρα γιά το νεκροταφείο. Το ονομά του είναι παραφθορά τής Παναγίας ως Κυρίας [ Κυργιάς].

Εθιμο τού Αγίου Μοδέστου.

Οι Δαδιώτες τιμούσαν τόν προστάτη τών ζωντανών τους Αγιο Μόδεστο. Ετσι η παράδοση μάς λέει ότι πήγαιναν στόν Αγιο Μόδεστο "λειτουργιές", φτιάχνανε "στάρι" καί το φτιάχνανε ωραίο γλυκό γιά να ευχαριστήσουνε τόν Αγιο καί στρογγυλές κουλούρες όπου μετά τήν εκκλησία τίς βαζανε στά κέρατα τών βοδιών γιά ευλογία. Αυτά αναφέρει η καθηγήτρια Καίτη Πανάγου σέ μελέτη της στό πανεπιστήμιο, ενώ η αφήγηση είναι τής Παγώνας Πολίτη πού ήταν 80 χρόνων το 1966.

Ιερός Ναός Αγίου Μοδέστου.

Ο Ιερός Ναός τού Αγίου Μοδέστου βρίσκεται στόν προαύλιο χώρο τού Αγίου Βλασίου. Είναι πάρα πολύ παλιός καί δέν γνωρίζουμε το πότε χτίστηκε αλλά ούτε καί τούς κτήτορες. Μία επιγραφή πάνω από τήν εικόνα τού Αγίου μάς πληροφορεί " ΔΙ ΕΞΟΔΩΝ ΑΔΑΜ Ν. ΑΔΑΜ 1884" ενώ μία εικόνα τών Αγίων Νικολάου καί Δημητρίου αναφέρει " Δαπάνη Λελούδας Χήρας Νικ. Ρεντζούλη καί τής θυγατρός αυτής Αικατερίνης Ν. Ρεντζ. 1869". Επίσης μία εικόνα τής Παναγίας αναφέρει " Δαπάνη της Εκκλησίας επιτροπευόντων ...Ζερδέ Γεωργίου, Καλπήρη καί Λουκά Αδάμ 1884", αυτά αναφέρει ο πρωτοπρεσβύτερος π.Διομήδης Παναγιωτόπουλος στό βιβλίο του " ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΑΔΙΩΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ".  Η φωτογραφία είναι από το αρχείο τού Γιώργου Ποδάρα.   Ο Αγιος Μόδεστος είναι προστάτης τών ζωντανών καί γιά τούτο γιορτάζεται από τούς Δαδιώτες τήν 16η Δεκεμβρίου. Οι Δαδιώτες όμως συνιθίζουν νά τιμούν τήν μνήμη του οκτώ μέρες πρίν τά Χριστούγεννα, καί η παράδοση αυτή κρατάει μέχρι τίς μέρες μας. 

Ενα ταξί στόν Παρνασσό.

 

Οι παλιότεροι θά θυμούνται τα τζίπ πού είχαμε γιά ταξί....

Αμφίκλεια - Καλαπόδι 1-1

Τα παραλειπόμενα τού " χόντρου ".

Καί γιά να μήν νομίζουμε ότι ο "χόντρος" πήγε μόνος του στήν πλατεία, κάποιοι κουράστηκαν γιαυτό το έθιμο. Βέβαια τιμώντας τήν παράδοση, όπως γινότανε τα παλιά χρόνια, στήθηκε καί το κοντοσούβλι...  

Θά μάς πάρει η Παναγία.

Σύμφωνα με την ζωντανή θρησκευτική τοπική παράδοση, η εικόνα του Μοναστηριού της ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ "Παναγία η Γαυριώτισσα" επιστρέφει όπως κάθε χρόνο με συνοδεία γυναικών και μέσα από τα μονοπάτια του Παρνασσού στο Μοναστήρι, από την ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ στην οποία είχε παραμείνει για προσκύνημα από την 21.11.2011. [Εισόδια της Θεοτόκου - Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας]. Οι παλιότεροι θα θυμούνται, με κάποια νοσταλγία ίσως, τις κατανυκτικές επισκέψεις της εικόνας σε όλα τα σπίτια της Αμφίκλειας τα χειμωνιάτικα βράδια όπου, σε πραγματικά "Παπαδιαμάντεια ατμόσφαιρα", ψελνόταν δέηση για το καλό του κάθε νοικοκυριού.

Δ. Ι. Καλπύρης

     

Ενα παλιό έθιμο στό Δαδί πού διατηρείται μέχρι καί σήμερα. Τού Αγίου Φιλίππου  πού άρχιζε η νηστεία τών Χριστουγέννων, κατέβαινε η "Παναγία" από το μοναστήρι στό Δαδί. Από τίς 2 το πρωί καί μέχρι πού χάραζε η μέρα η "Παναγία" γύριζε τα σπίτια όπου ψέλνονταν μία μικρή παράκληση καί αγιασμός. Πρίν φτάσει η "Παναγία" ερχότανε στό σπίτι ο Βασιλοπαναγής καί κτύπαγε τήν πόρτα φωνάζοντας " έρχεται η Παναγία". Τά φώτα όλα τού σπιτιού ανάβανε, η εξώπορτα τέντα, το χειμωνιάτικο πεντακάθαρο μέ το καλό τραπεζομάντηλο στρωμένο στό τραπέζι καί ένα σκεύος γιά τόν αγιασμό. Οταν έφτανε στό σπίτι ο "Υψηλος Επισκέπτης" τό θυμιατό καί τα κεριά, σε ένα πιάτο σιτάρι, δίνανε μιά κατανυχτική ατμόσφαιρα γιά μάς τα παιδιά πού με τα καθαρά καί μάλλον καλά μας ρούχα μόλις αγουροξυπνημένα, βλέπαμε τόν παππά με τήν καλόγρια νά ψέλνουν τά "γράμματα". Φεύγοντας ο κάθε νοικοκύρης έδινε λεφτά, λάδι,σιτάρι ή κανά κόσκινο βαμπάκι, τάπαιρνε ο Καβαλάρης,  καί έπαιρνε τήν Παναγία να τήν μεταφέρει στό επόμενο σπίτι. Τήν προηγούμενη μέρα όμως ρωτούσαν τούς γείτονες γιά τό πότε " θά σάς πάρει η Παναγία" καί όταν άλλον καιρό υπήρχε μεγάλη φωταψία σέ κανά σπίτι χωρίς ιδιαίτερο λόγο έλεγαν " Τούς πήρε η Παναγία" εννοώντας ότι τέτοια φωταψία ταίριαζε μόνο τήν βραδυά πού τούς έπαιρνε η Παναγία. Τήν τέταρτη Κυρική, η "Παναγία" επέστρεφε στό μοναστήρι της.

Η " Παναγία " επιστρέφει στόν Θρόνο της.

Πάσχα στό Δαδί.

Από τόν " λάκο " τής κάτω πλατείας τού 1956. Από το αρχείο τού Γιώργου Δεληγιάννη.

Ο πληθυσμός του Δαδιού το 1540.

Το 1540 το Δαδί είχε 211 οικογένειες, η Λεύκτρα είχε 204, τα Βερτζιανά είχαν 297, το Μεγαλοκύρι ενώ πλήρωνε φόρο δέν έχουμε καταγεγραμμένο πληθυσμό, η Παλαβίτσα είχε 43 οικογένειες, καί η Σκοτείνιανη να έχει 21 οικογένειες. Το 1540 βλέπουμε ότι στά Βερτζιανά να υπάρχουν καί 10 τούρκικες οικογένειες.  Από τα γύρω χωριά βλέπουμε το Μόδι να έχει 309 οικογένειες, η Σουβάλα 48 καί η Βελίτσα 65 οικογένειες.