Σελίδες

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Aπό τά αποκριάτικα "χέϊ".

Ξαναζωντάνεψε απόψε 14.02.2015, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, το αρχαίο έθιμο με το Αποκριάτικο «Χέϊ» στις γειτονιές της Αμφίκλειας με κέφι και ευωχία. Την διατήρηση του εθίμου την έχουν επωμισθεί πλέον οι μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου και το οργανώνουν ανά τάξεις με ιδιαίτερη διάθεση και σε διαφορετικά σημεία. Διακριτικά πίσω από τους μαθητές και με την γνωστή τοπική επιμέλεια του να μην λείψει τίποτα και να είναι όλα <πλούσια> σε ετοιμασίες,  όχι μόνον οι γονείς αλλά και οι παππούδες και οι γιαγιάδες, με επί πλέον αποτέλεσμα την σφυρηλάτηση υγειών και δημιουργικών σχέσεων ανάμεσα στις γενιές. Εννοείται ότι εδώ υπάρχει αντικειμενική αξιολόγηση από επιτροπή του Δήμου και κλιμακωτή επιβράβευση.
Ανανέωση του ραντεβού για το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς στην ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ, με σκοπό την απόλαυση ενός συμμετοχικού, γνήσιου και όχι <πλαστικού> γλεντιού.
Δ. Ι. Καλπύρης

Αμφίκλεια











































































Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Απόκριες τού 1945.


Καί σιγά-σιγά φτάνοντας στίς απόκριες βλέπουμε μιά φωτογραφία τού 1945. Παλιό Δαδιώτικο έθιμο ήταν νά φοράνε τίς παραδοσιακές στολές στίς απόκριες. Ετσι ο Κώστας Γκιώνης, ο Γιάννης Παλασάτζας, ο Κώστας Ρεστέμης καί ο Γιώργος Βαφειάς στίς απόκριες. Χαρακτηριστική είναι η κορνίζα τής φωτογραφίας δημιούργημα τών αδελφών Σκανιακού. Προσφορά τού Κώστα Γκιώνη.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Έρχεται καί η Τσικνοπέμπτη.

.Γιά νά μπαίνουμε στό κλίμα τής αποκριάς σιγά-σιγά.

Χιόνι χιονάκι.


Λίγες σημερινές [10.02.2015] εικόνες από την Αμφίκλεια, στον παραδοσιακό οικισμό της, παρμένες μέσα από την συνολικά όμορφη μεγάλη εικόνα που δημιούργησε η φύση, με την ελαφρά και ωφέλιμη χιονόπτωση. [Το κρύο αισθητό]
Δ.Ι.Καλπύρης  Αμφίκλεια























Έκρηξη. Mέ τά μάτια τής ψυχής΄τής Μαρίας Σκουρολιάκου.


Στους  κλώνους μιας τσιντόνιας    
αιμάτινο  πουκάμισο
κόκκινο βάφει  του χιονιά  το σάβανο.
Σφυρίζει  αγέρας  στα ηφαίστεια  των σπόρων.
Σκάβει  ουρανούς  από   ονόματα  βαριά 
και  την ελπίδα  ταξιδεύει
στις ανθρώπινες πλατείες  
να  κυματίσει  δάκρυ  ψιθυρίζοντας πατρίδα.
Κι ας μπήγονται καρφιά στις λέξεις.
Κι ας αναδεύονται  στην  τρύπα τους τα ερπετά.

Μ’  ένα Φλεβάρη  να χορεύει  τις  αμυγδαλιές
κι ένα μαχαίρι  κρητικό  στα  χέρια
φιλάει  στο στόμα  η ζωή το φόβο
και  γίνεται  ξανά  η εκρηξη.