Η γιορτή τού Αη-Γιώργη στόν Παρνασσό.

Τό Σάββατο, 9 Ιουλίου, λειτουργήθηκε τό εξωκκλήσι τού Αη-Γιώργη στόν Παρνασσό. Σέ αυτή τήν ανάρτηση επιτρέψτε μου νά γράψω δυό λόγια. Τό εκκλησάκι κτίστηκε περίπου τό 1905 από τήν οικογένεια Στιβακτη [Σκρίκου]. Τσοπάνηδες ήταν καί εκεί γύρω είχαν τό καλοκαιρινό μαντρί τους. Οι τσοπάνηδες τότε δέν έβλεπαν τό Δαδί ούτε τίς μεγάλες ημέρες μιάς καί δέν μπορούσαν νά λείψουνε από τά πραγματά τους. Φτιάχνανε λοιπόν ένα εξωκκλήσι γιά νά ανάβουν τό καντήλι τέτοιες μέρες. Ο δρόμος περνάει μέσα από τά έλατα καί σέ δυό μεριές δέν βλέπεις ούτε ουρανό. Ο επισκέπτης κάνει χίλιες δυό σκέψεις, από φόβο, μέχρι νά βγεί στό ξέφωτο καί ο δρόμος είναι καλούτσικος. Αραγε ο συγχωρεμένος ο μπαρμπα-Μήτσος Στιβακτής πού κουβάλαγε αργότερα αμμοχάλικα καί τσιμέντα  με τόν ταρζάν ,όταν πέρναγε από κεί τί νά σκεφτότανε; Αργότερα ο Γιώργος Δ.Στιβακτής μέ τόν γαμπρό του Ηλία Τσαπρούνη πού ανακατασκεύασαν τόν Αη-Γιώργη τί τραβήξανε γιά νά μεταφέρουν τά υλικά;

Αυτές τίς σκέψεις έκανα αλλά βλέποντας τήν ματιά τής θειάς Αλτάνας πήρα τήν απαντησή μου. Καθαρό βλέμα πού ήξερε τί καί πώς, καμμιά περιττή κίνηση, ήτανε σάν τό σπίτι της γιατί έζησε τίς ταλαιπωρίες τού φτιαξίματος.

Ο παπα-Χρήστος μέ τόν Θόδωρα είχαν αρχίσει τά μεγαλυνάρια καί τά έλατα είχανε στήσει αυτί καί δέν ακουγότανε άχνα. 

Ενα καμπαναριό μέ χειροποίητη καμπάνα από τόν φίλο μου Μήτσο Τσαπρούνη, γιά νά μήν μείνει ακαμπάνιστος ο Αη-Γιώργης, έδωσε τόν τόνο στήν δοξολογία.

Οι απόγονοι τών κτητόρων γιόρταζαν τόν προστάτη τους Αγιο καί σέ καλοδεχόντουσαν στήν γιορτή τους.

Ειλικρινά θά ήθελα νά γράψω δυό λόγια παραπάνω γιά αυτό πού αισθάνθηκα,  θά ήθελα νά γράψω γιά τίς ματιές τών ανθρώπων πού έκαναν ότι περνούσε γιά ευχαριστήσουν τούς επισκέπτες τους, αλλά καί γιά αυτούς πού έκτισαν καί συντήρησαν τόν Αη-Γιώργη σέ εκείνα τά χρόνια.
Χρόνια πολλά.

Η Αγία Ζώνη.

᾿Εξωκκλήσι ἰδιωτικό. Τὸ ἔκτισε ὁ Λουκᾶς Κουντουριώτης τὸ 1881. Ἦ-
ταν Ἁϊβλασιώτης καὶ εἶχε περιουσία. Εἶχε κορίτσια. Ἔταξε γιὰ ἀρσε-
νικὸ παιδί. Ἔκαμε τὸν Γιῶργο Κουντουριώτη. Ὁ ναὸς σκεπάστηκε μὲ
πλάκα τὸ 1970 μὲ μέριμνα τῶν
Πανουργιᾶ, Ἀνανίκα, Κουντουρι-
ώτη. Στὸ ταβάνι ἦταν κρυμμένα
ἀγγλικὰ στρατιωτικὰ ὑλικά. Σή-
μερα φτιάχτηκε καινούρια σκε-

πή. Ἐπίσης ἔγινε καὶ πλακόστρω-
ση. Οἱ διαστάσεις του ναοῦ χωρὶς
τὴν κόγχη εἶναι 9,85×6 μέτρα. Ὅ-
ταν εἰσέρχεται κανεὶς, κατεβαίνει
δύο σκαλιά. Συνηθιζόταν αὐτό.
Θὰ τὸ δοῦμε καὶ σὲ ἄλλα ἐκκλη-
σάκια. Τὸ τέμπλο εἶναι χτιστὸ μέχρις ὀροφῆς, ἔχει δὲ τρεῖς πύλες. Στὸ Ἱερὸ
ὑπάρχει χωνευτήρι. Μπροστὰ στὴν ἁγία Τράπεζα ὑπῆρχαν χωμένες λίρες
ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες. Ἄλλα ἀντικείμενα εἶναι τρία μπρούτζινα μανουάλια
καὶ ἕνα νεώτερο σιδερένιο μὲ τρεῖς αἰχμηρὲς ὑποδοχές. Ὑπάρχει καὶ ἕνα μὲ
ἄμμο ἐγχώριας κατασκευῆς. Στὴ μέση ὑψώνεται ὁ πολυέλαιος ποὺ ἀποτε-
τελεῖται ἀπὸ πολλὰ κρύσταλλα. Στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ ὑπάρχει τσιμεντέ-
νια τράπεζα μὲ πάγκους. Μεγάλες πουρναριὲς δημιουργοῦν ὡραῖον ἴσκιο.
Νερὸ ἔπαιρνε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους, γιατὶ εἶναι κοντά. Στὸ δρόμο ὑ-
πάρχει σήμερα μιὰ νεώτερη βρύση. Ἔγινε τὸ 2001. Κάποιος (Χρ. Φαρδέλας)
ἔφερε νερὸ ἀπὸ τὸ βουνό. Δὲν ἔχει πάντα ἀρκετὸ νερό. Τὸ ἐκκλησάκι γιορ-
τάζει στὶς 2 Ἰουλίου, ἂν καὶ ἡ κατάθεση τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Παναγίας στὸ
ἑορτολόγιο τιμᾶται στὶς 31 Αὐγούστου. Στὶς 2 Ἰουλίου τιμοῦμε τὴν κατάθε-
ση τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου στὶς Βλαχέρνες.
Παλιὲς εἰκόνες. Ἅγιος Γεώργιος μὲ
ἐπιγραφή: Ἔργον Ἀχιλλίου Κρίθα-
ρη Ἀρχ(ι)μ. Ἐν Πειραιεῖ 1918.
Ἅγιος Νικόλαος μὲ ἐπιγραφή: Ἔρ-
γον Ἀχιλλίου Κρίθαρη Ἀρχμ. 1918.
Καὶ οἱ δύο εἰκόνες εἶναι ζωγραφι-
σμένες σὲ βαρὺ ξύλο πλατύφυλ-

λου εἴδους πάχους 4,5 cm. Δὲν ἔ-
χουν τραβέρσες.
Δέησις μὲ ἐπιγραφή πίσω: Δαδίον
1881. Τὸ ξύλο εἶναι κωνοφόρο καὶ
φέρει τραβέρσες. Πίσω ἔχει ἀσβέστη. Στὴν εἰκόνα αὐτὴ ἔκαναν ἀδελφοποι-
ήσεις.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μὲ ἐπιγραφή: Δαπάνη Σπύρου Ἰω. Πολιτικοῦ
1905. Εἶναι ζωγραφισμένη σὲ μουσαμᾶ.
Ἅγιοι Ἀνάργυροι μὲ ἐπιγραφή: Ἐν Δαδίῳ 1856. Μικρῶν διαστάσεων σὲ ξύλο
μὲ τραβέρσες καὶ παλαιὰ καρφιά. Πίσω ἔχει χρῖσμα ἀπὸ ἀσβέστη. Ὅλες οἱ
εἰκόνες ἔχουν ἀρκετὲς φθορές.
Από τό πόνημα τού Ιερομονάχου Λ.Βακάλη,

Οι φωτογραφίες είναι τού Δημήτρη Καλπύρη.

Λειτουργία στόν Αγιο Γεώργιο "τόν Σκρικαίϊκο".

᾿Εξωκκλήσι ἰδιωτικό. Ὑπῆρχε παλαιὸ κτίσμα. Διηγήθηκε ὁ Γεώργιος
Ἰ. Στιβακτῆς (^1995): «Νειρεύεται ἡ μάνα μου Ἑλένη Ἰω. Στιβακτῆ
τὸν ἅγιο νὰ τῆς λέει: Γιατὶ περνᾶτε καὶ πατᾶτε καὶ δὲν τὸ φτιάνετε;»
Ἡ Ἑλένη τὸ εἶπε τοῦ παπποῦ (^Δημητρίου Στιβακτῆ). Μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ
Στιβακταῖοι καὶ τὸ ἔκτισαν γύρω στὰ 1905. Τὸ λειτουργᾶνε τὸν Αὔγουστο.
Ἐπισκευὴ καὶ φτιάξιμο τῆς σκεπῆς ἔγινε τὸ 1956. Ἦταν χωρὶς ταβάνι. Ἡ τε-λικὴ ἀνακαίνιση ἔλαβε τέλος τὸ 2000, ὅπως εἶναι χαραγμένο στὸ τσιμεντέ-
νιο δάπεδο τοῦ περιβόλου. Τὴν τελικὴ αὐτὴ διαμόρφωση, ἡ
ὁποία ἔκαμε «ἀγνώριστο» τὸ ἐκκλησάκι, ἐπιμελήθηκε ὁ Ἠ-
λίας Τσαπρούνης. Τὸ ναΐδριο εἶναι περιφραγμένο καὶ ἔχει
διαστάσεις χωρὶς τὴν κόγχη τοῦ ἱεροῦ 7,15×4,50 μέτρα.
Στὸν περίβολο ὑπάρχουν 4 σιδερένια παγκάκια. Ἐδῶ συν-
δυάζεται ἡ προσευχή, ἡ μελέτη καὶ ἡ ἀπόλαυση τῆς φύσης.
Συντροφεύει καὶ ἕνα μικρὸ καμπανάκι μὲ ἄνοιγμα ποὺ ἔχει
διάμετρο 20 ἑκατοστά.

Στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναϊδρίου ὑπάρχει χτιστὸ τέμπλο μέχρις ὀροφῆς μὲδύο πύλες. Τὸ δάπεδο εἶναι φτιαγμένο μὲ ἁρμολογημένα κομμάτια μαρμά-
ρου κομμένα ἀκανόνιστα. Τὸ ἀποτέλεσμα ὅμως εἶναι πολὺ καλό. Ἐπίσης ὑ-
πάρχει ἕνα μανουάλι σιδερένιο ἐγχώριας κατασκευῆς παρατημένο ἔξω. Ἀν-
τικαταστάθηκε μὲ νεώτερο τοῦ ἄμμου. Ἕνα μανάλι σὲ τύπο τρίαινας εἶναι
χαρακτηριστικὸ σὲ πολλὰ ἐξωκκλήσια. Κοντὰ στὸν ἅγιο Γεώργιο βρίσκεται
ἡ πηγὴ τοῦ ἁγίου Γεωργίου μὲ κρύο νερό. Παλιότερα ἔρρεε σὲ σκαμμένους
κορμοὺς δέντρων. Σήμερα ἡ ἀκαλαισθησία τοῦ τσιμέντου δὲν ἄφησε ἀμέτο-
χη καὶ τὴν πηγὴ αὐτή. Ἐπίσης ἐκεῖ κοντὰ ὑπάρχει καὶ ἡ σπηλιὰ τοῦ Κανα-
βούρ. Μέναν οἰκογένειες ἐπὶ Τουρκοκρατίας. Ἡ περιοχὴ εἶναι ἀπὸ τὶς καλύ-
τερες τοῦ Παρνασσοῦ.

Από τό πόνημα τού Ιερομονάχου Λ.Βακάλη.

Φέτος τό εξωκκλήσι θά λειτουργηθεί στίς 9 Ιουλίου, ημέρα Σαββατο.

Αγιοι Ανάργυροι 2016

Η παλιότερη εικόνα τών Αγίων Αναργύρων.

Από τόν Εσπερινό.

Από τήν Παράκληση τό βράδυ.

Από τήν Αρτοκλασία καί τόν Αγιασμό.