Τό έθιμο τού "χόνδρου".

Οπως κάθε χρόνο, ο Λαογραφικός καί Χορευτικός Σύλλογος " Η ΔΑΔΙΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ", αναβίωσε τό έθιμο τού "χόνδρου". Παλιό τό έθιμο τού "χόνδρου" πού γινότανε σέ κάθε σπίτι. Τήν παραμονή τού Αγίου Νικολάου φτάχνανε τόν "χόνδρο" καί τήν άλλη μέρα τόν πήγαιναν στήν εκκλησία. Μετά τήν λειτουργία τόν μοίραζαν.

ΤΟ ΑΣΚΗΤΑΡΕΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΘΕΟΥ

Από το βιβλίο του Κώστα Α. Παπαχρίστου παρνασιώτικα

Το ασκητόρεμα

Οι Παρνασιώτες λένε Ασκηταρειό τη μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται ψηλά στο βουνό, στο δρόμο προς τη κορυφή λίγο πριν το Αλακαΐτικο  Λιβάδι και την Κάτω Στρούγκα.Σήμερα η σπηλιά είναι καταφύγιο στα γιδοπρόβατα – ώσπου να εκλείψουν και αυτά με την πλήρη «αξιοποίηση» του Παρνασού. Όμως η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι εδώ ασκήτευσε τα παλιά χρόνια ο μοναχός Γερόθεος (Ιερόθεος) και γι΄ αυτό η σπηλιά λέγεται και το Ασκηταρειό του Γερόθεου. Πολύ σωστά ο Χρήστος Κούσουλας ταυτίζει το Ασκηταρειό με τη Σπιλίτσα (γρφ.Σπηλίτσα) που μνημονεύεται σε έγγραφο – ταπί του 1678: «… κατά το σύνορον Δαδίου, εις την θέσιν Στενόν της Λιάκουρας εις την Σπιλίτσα…».

Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ο μοναχός Γερόθεος αποφάσισε να ασκητεύσει στη σπηλιά, μα δεν μπόρεσε να επιζήσει για πολύ καιρό στην τόσο απόμακρη ορεινή περιοχή. Ο λαός έχει πλάσει για τον εκεί θάνατό του το δίστιχο:

Ούτε απ΄την πείνα πέθανα, ούτε κι από την δίψα,

απ΄το βουσμό της Λιάκουρας κι απ΄ του Μαρτιού  τ΄ απόγειο.

Άλλες λαϊκές παραδόσεις, πολύ διαδομένες στον Παρνασό και μάλιστα στην περιοχή της Αράχοβας είναι πιο πλούσιες στο διηγηματικό στοιχείο. Την κυριότερη απ΄τις παραδόσεις αυτές – που αναμφισβήτητα είναι αραχοβίτικη – έχει περισώσει ο πατέρας της νεοελληνικής λογοτεχνίας Νικόλαος Γ. Πολίτης: «Διηγούνται δε, ότι περί τα τέλη της παρελθούσης εκατονταετηρίδας μοναχός εκ της μονής του οσίου ουκά Γερόθεος καλούμενος επιθύμησεν να ίδη το παλάτιον του Κατεβατού και των στοιχειών το πάλεμα και το φοβερόν απόγειο^.παραλαβών δε τροφάς και ξύλα και ει τι άλλο αυτώ αναγκαίον, ανήλθε εις τον Παρνασσόν μηνί Νοεμβρίω και εκλείσθη εν τινί σπηλαίω, κείμενω προς το βορειοδυτικόν της ακροτάτης του όρου αυτής κορυφής… Εκεί έζησε μέχρι των μέσω Μαρτίων και είδεν όσα να ίδη επόθει^. καίτοι όμως και σπίτιαν είχε ικανά και καύσιμα ξύλα, άλλ΄ η βοή των παλαιόντων Καιρών, ο κτύπος και ο ποδοβολητός αυτόν, αι βρονταί, αι αστραπαί του ουρανού, το μούγκρισμα του Παρνασσού τον εφόβησεν ούτως, ώστε αφείλον αυτόν πάσαν ρώμην, το δε Απώγειο του Μαρτιού κατεμάρανεν αυτόν και ερούφηξε το αίμα του, ώστε είδε φανερά το χάρον προσερχόμενον και ιστάμενον προ της εισόδου του σπηλαίου ταύτα^.    

«Είδα το πάλεμα των στοιχειών, είδα και το παλάτι

κι΄άλλο δεν εφοβήθηκα σαν του Μαρτιού τ΄ απόγειο»

Γίνεται φανερό ότι η φαντασία του λαού θέλησε να περιβάλλει με γοητεία ποιητική το θάνατο του ασκητή σε εκείνο το αφιλόξενο σπήλαιο. Και καλύτερος τρόπος δεν υπήρχε από το να συνδεθεί ο αρχικός θρύλος που αποδίδει σε λιτό λόγο ένα περιστατικό συνηθισμένο στον ασκητικό βίο, με το παρνασιώτικο παραμύθι, που μιλάει για το πάλεμα των στοιχειών και το κρουσταλλένιο παλάτι του ανέμου του Βοριά στις κορυφές του Παρνασού. Βέβαια η σύνδεση της ιστορίας για το Γερόθεο με το παραμύθι έκανε αναγκαία και την προσαρμογή του αρχικού δίστιχου με τον καινούργιο θρύλο για το Γερόθεο. Έτσι δημιουργήθηκαν δυο παραλλαγές του δίστιχου. Η μια είναι αυτή που καταγράφει ο Πολίτης και που αποτελεί παραφθορά του γνήσιου δίστιχου^. η άλλη παραλλαγή έχει δημοσιευτεί από το Χρήστο Κούσουλα και είναι συμφυρμός στίχων από το γνήσιο δίστιχο και από την παραλλαγή του Πολίτη. Η παραλλαγή Κούσουλα είναι:

«Είδα το πάλεμα των στοιχειών, είδα και το παλάτι

κι΄ άλλο δεν εφοβήθηκα απ΄το βουσμό της Λιάκουρας και  του Μαρτιού τ΄ απόγειο»

Όσο για το παρνασιώτικο παραμύθι, που ανήκει στους μετεωρολογικούς μύθους του λαού μας, στην επικρατέστερη μορφή είναι το ακόλουθο: Τα στοιχειά, δηλαδή οι άνεμοι ο Βοριάς – ο Κατεβατός για τους Αραχοβίτες –, ο Νοτιάς, ο Λίβας και ο Μέγας παλεύουν μεταξύ τους το χειμώνα στις ψηλές κορυφές του βουνού και το φοβερό πάλεμά τους διαρκεί πολλές μέρες. Ο Παρνασσός σειέται, μουγκρίζει, σκεπάζεται με χιόνια. Στο τέλος νικάει ο Βοριάς και κατάκοπος αποσύρεται στο παλάτι του, φτιαγμένο κατακορφής με κρούσταλλο, χαλάζι και χιόνια, και εκεί ξαποσταίνει ξεχύνοντας τ΄ απόγειο, «ολέθριον προ πάντων κατά τον Μάρτιον». Αλλά ο παμπόνηρος Νοτιάς, που δεν ανέχεται τις καυχησιές του Βοριά για τοκρουσταλλένιο παλάτι του, φυσάει κατά τρόπο ύπουλο, λίγο – λίγο, και του τιο χαλάει κάθε χρόνο.

Ο καϋμένος ο Γερόθεος ασφαλώς δεν είχε φυσιολατρικές προθέσεις, όταν κλεινόταν στοΑσκηταρειό. Κάτι τέτοιο θα ήταν ολωσδιόλου απίθανο. Το βεβαιώνει αυτό η ίδια η ονομασίαΑσκηταρειό, που δύσκολα δικαιολογείται, αν δεν έζησε στη σπηλιά, έστω για μικρό χρονικό διάστημα, κάποιος ασκητής μοναχός, γαλουχημένος στα ιδανικά του ακητισμού και όχι παρακινημένος από παράτολμο πνεύμα φυσιολατρείας. Εξάλλου ο θρύλος που είναι πολύ γνωστός στην περιοχή της Σουβάλας, δεν αφήνει αμφιβολίες:  Ο Γερόθεος υπήρξε παλιός ασκητής και πέθανε στο ερημητήριό του από τις κακουχίες του βουνού.

Το περίεργο είναι ότι η λαϊκή παράδοση παρόμοια με αυτή του Γερόθεου έχει καταγράψει ο Πολίτης από το χωριό Άνω Καρυές Μεγαλόπολης: «Στον πύργο παλαιά εκάθησε το χειμώνα ένας καλόγερος. Του έδωσαν ψωμί, κρασί, απ΄ ούλα, για να περάσει το χειμώνα. Την άνοιξη πόλειωσαν τα χιόνια, επήγαν και τον ηύραν πεθαμένον και ηύραν και μια σημείωση πόλεγε^. Δεν πέθανα ούτε από πείνα, ούτε από κρύο, αλλά από τη βουή των ανέμων. Ποιος ξέρει τη βουή γίνεται εκεί το χειμώνα απ΄ τους ανέμους». Αυτή η πελοποννησιακή παράδοση είναι οπωσδήποτε πιο ατελής απ΄την παρόμοια του Παρνασού, ίσως φτιαχτή. Δε νομίζω ότι πρέπει να δεχτούμε δυο συμπτωματικά περιστατικά. Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι ο παρνασιώτικος θρύλος μεταφέρθηκε στην Πελοπόννησο με τις μετακινήσεις προς τους τόπους αυτούς, Ρουμελιωτών στα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Αφιέρωμα στόν Μίκη Θεοδωράκη

Εξαιρετική η χθεσινή (03.04.2015) μουσική εκδήλωση στην Αμφίκλεια, αφιερωμένη στα 90χρονα του Μίκη Θεοδωράκη, αντάξια του δημιουργού και του έργου του και ας μην ήταν στο Ηρώδειο.  Αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

Η εκδήλωση ανέδειξε με σωστό τρόπο, για άλλη μια φορά, τη δύναμη και τη διαχρονικότητα της μουσικής του συνθέτη, η οποία πέραν της καλλιτεχνικής της αξίας λειτούργησε επί πλέον για το κοινό και σαν προσωρινή <χειρολαβή προστασίας> για συγκράτηση, κόντρα στην πολιτικοοικονομική λαίλαπα που μας πλήττει από παντού.   

Δ. Ι. Καλπύρης

Αμφίκλεια

Γιά τό αεροδρόμιο τού Δαδιού.

Αυτά τα ένθετα, το καθένα από την Κατάνια, συνεχίστηκαν μέχρι το Μάιο 1941 Διάρκεια πτήσης περίπου τέσσερις ώρες, ανάλογα με την απόσταση του προορισμού σας 800-1200 χιλιόμετρα. Εδώ Τρίπολη πλησίασε επανειλημμένα. Ο τίτλος σφαλιάρα "Africa" ​​είναι το μνημείο των εν λόγω πράξεων, οι οποίες διεξήχθησαν αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Μεγάλη χρήση Κρήτη - εταιρεία "Merkur" νέα στρατιωτικά σχέδια μετατοπίσει το πεδίο εφαρμογής. Πετάξαμε πάνω από το Παλέρμο, Κατάνια, Foggia σε Braunschweig, φορτωμένο με τους αλεξιπτωτιστές μονάδα, στη συνέχεια πίσω στο Βελιγράδι και να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο για να Dadion (στους πρόποδες του Παρνασσού θεών) στην Ελλάδα (14 Μαίου 1941). 4 5 Σε Dadion κοιμόμασταν σε σκηνές κατέλαβε αγγλικά, το χώμα με ένα παχύ στρώμα από βαμβάκι, το οποίο ήταν αναμφίβολα αιγυπτιακής καταγωγής, που καλύπτει. Η επιπλωμένη στα περίχωρα του στρατοπέδου συστήματος Ματαίωση με το "Thunder Box" και πίσω από ανασκαφεί λάκκος ήταν μια ευκαιρία να μοιραστώ το περίφημο "Latrinengerüchte". Σύντομα έγινε σαφές Κρήτη πρέπει να κατακτηθεί, προκειμένου να δώσει στρατάρχη Ρόμελ πεδίο στην επιθετική του προς την Αλεξάνδρεια, και, επομένως, προς την Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή συνοδευτικά βοήθεια. Ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ ήταν προφανώς από την πλευρά του Χίτλερ και υποστηρίζεται από τις γερμανικές δημοσιογραφικές πληροφορίες το σχέδιο αυτό. Ελπίδα για ένα νικηφόρο τέλος στην πολεμική δράση είχε ανακοινωθεί από την προπαγανδιστική μηχανή. Παρ 'όλα αυτά, άρχισε τώρα το μεγάλο τρόμο. Στις 20 Μάη 1941 σε 05,35 ρολόι, σήκωσε από το Best μας στο Dadion. Η θέα από μακριά στην Αθήνα, η πτήση πάνω από τον Ισθμό της Κορίνθου ήταν κάτω από αυτές τις συνθήκες, ωστόσο, δεν υπάρχουν αναφορές στο μυθικό κόσμο της αρχαίας κατασκευής. Ήταν απασχολημένος με άλλα πράγματα. Σχετικά με το νερό από κάτω μας ήταν μια πολλή κίνηση. Στη συνέχεια, έγινε ηγέτης μοίρα μας, καπετάνιος Gundelfinger, ένα σφάλμα πλοήγησης. Ο "verfranzte" γι 'αυτόν, ενώ πλησιάζει το νησί από το νότο. Βάλαμε αυτό με ανησυχία και ο φόβος σταθερά επέκρινε και καταραμένος στο μηχάνημά μας. Αλλά δεδομένου ότι κάθε ραδιοφωνικό κυκλοφορία απαγορεύθηκε λόγω του κινδύνου των υποκλοπών και Anpeilens, θα μπορούσαμε να έχουμε καμία επίδραση στην τιμή που καθορίζεται από αυτόν. Οι Ida βουνά έπρεπε να πετάξει σε μια απότομη προσέγγιση και, στη συνέχεια, στη βόρεια πλευρά των Χανίων, - ακριβώς το σωφρονιστικό Γαλατάς, νότια του Μάλεμε - αλεξιπτωτιστών - από κάθε ΚΕ δεκαέξι σε αριθμό - θα πρέπει να διακόπτεται. Ήμασταν αναγκασμένοι να γυρίσει πίσω και πάλι να πετάξουν στην Κρήτη από το νότο να φθάσουν στον προβλεπόμενο προορισμό. Δούλεψε στη συνέχεια. Αλλά είχε παρέλθει πολύτιμο χρόνο. Σε βαρύ γιλέκων φωτιά και πολυβόλα, οι αλεξιπτωτιστές έσπευσαν έξω από το μηχάνημα, που προκλήθηκε από το λουρί κατεδάφισης αλεξίπτωτα τους και επιπλέει στο έδαφος. Υπήρχαν "κακή χοίρων", οι οποίοι εξακολουθούν να πληρούνται εδώ σε μεγάλους αριθμούς στο θάνατο αέρα. Μηχανή μου έλαβε αρκετές επιτυχίες. Μόνο μετά την προσγείωση στο Dadion θα μπορούσε να δει τη ζημιά, πόσο τυχεροί ήμασταν να ίαση βγει από το χάος. Ένα πηδάλιο της ΚΕ υπέστη σοβαρές ζημιές. Παρ 'όλα αυτά, το Ju 52 παρέμειναν σταθερές. Μετά από περισσότερο από έξι ώρες πτήσης και 1.313 χιλιόμετρα ταξίδι (Έναρξη: 05,35 ρολόι, προσγείωση 11,50 ρολόι έχει η πτήση μου αποσυνδεθείτε), και με την τελευταία σταγόνα καυσίμου επιστρέψαμε στο Dadion πίσω και πήγε μαζί του στην προστασία των θεών Παρνασσού. Συνολικά είχαμε - αλλά εμείς - τυχερός.

Αυτά από τό ημερολόγιο τού.Reinhold Mikuteit Meine Zeitreise Eine Kurzfassung Versuch einer Biographie

Από τήν κατοχή.

The GJR 141 στα Βαλκάνια - Απρίλιος 1941. Επιχείρηση Μαρίτα - Απρίλιος 1941. Η 25 Απριλίου, 1941 6 GD προχωρούσε οργανώνονται σε δύο ομάδες μαχητής? . Kampfgruppe να Dadion δυτική και ανατολική kampfgruppe να Αταλάντης ένα αεροδρόμιο στη Θήβα.Αεροδρομίου Κορίνθου. Τάφος του αλεξιπτωτιστής κυνηγού. Πηγή: 8. Στρατός Photo Album - Alpenjaeger RGT 9 - ΚΡΕΤΑ. Ιστορική Media DLC. Http://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Gli 

ΤΑΦΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Η ΓΈΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ

Πηγή,Con el GJR 141 a través de Grecia

Από τό αεροδρόμιο τού Δαδιού άπογειώθηκαν γερμανικές δυνάμεις γιά τήν Κρήτη. 

 Προπαρασκευαστικές βομβιστική επίθεση και η προστασία καταστροφέας με ταυτόχρονη Absetzmanövern όλες τις οργανώσεις είπε ο VIII. Αεροπορικό Σώμα. Το αντιτορπιλικό συνοδείας (Me 110), αλλά ήταν λόγω των περιορισμών σειρά τους μόνο σε 16,15 ρολόι παραμένουν στις θέσεις αναπήδηση περίπτωση που θα προκύψουν διαφορές χρόνου, οι μεταφορείς παρέμειναν στη διευθέτηση τους, χωρίς συνοδεία μαχητικών - ένας φαύλος κύκλος! Υπήρχαν οι ακόλουθες μονάδες για χρήση στη διάθεσή σας:

Kampfgeschwader zbV 1 υπό     τον συνταγματάρχη Wilke Dadion                                   

Ι / Kampfgeschwader zbV1                 Σημαντικές ΡόΓδίβΓ Κορίνθου                              

ΙΙ. / Kampfgeschwader zbV 1              ΤΦ. Willerding                               Μέγαρα

Ι / Kampfgeschwader zbV 172       Σημαντικές Krause Μέγαρα                                    

ΙΙ. / Kampfgeschwader zbV 172       Σημαντικές Bodekuhl                                  Μέγαρα

  Kampfgeschwader zbV 2 υπό     τον συνταγματάρχη Rudinger της Heyking           Τοπόλια

Kampfgruppe zbV60 Σημαντικές W.Hammer Τοπόλια                                                    

Kampfgruppe zbV101                        Oberstlt.E.Mundt                              Τοπόλια

Kampfgruppe zbV102                        Σημαντικές W.Erdmann                            Τοπόλια

  Kampfgeschwader zbV 3                   κάτω από το συνταγματάρχη Buchholz                 Τ anagra

  Kampfgruppe zbV40 μεγάλες γερμανικές Τανάγρα                                                     

Kampfgruppe zbV105                        Σημαντικές R.Wenning                            Τανάγρα

Kampfgruppe                                    zbV106; Dadion                                       

Ι / Αερομεταφερόμενης Μοίρας 1                    Σημαντικές Πέτρα Ελευσίνα / Τανάγρα                                

Από το 240 πλησιάζει Ju52 / 3ms 15 καμένο ναυάγια βρέθηκαν στο Ηράκλειο αργότερα, άλλοι έπεσαν στη θάλασσα. Αλλά η KGzbV101 έχασε 8 μηχανές, συμπεριλαμβανομένης της G6 + KL της Oblt.H.Rehrmann, G6 + GK Ofw.H.Otto και G6 + EK του Uffz.H.Biewendt.

ΠΗΓΗ.http://www.schlaweck.com/

Ενώ αναφέρονται απώλειες αεροσκαφών στό αεροδρόμιο Δαδίου.

  26.05.41 Ju 52 (W.Nr. 3027) 25%, (7147) 10%, Bruchlandung Dadion,

ΠΗΓΗ.http://forum.12oclockhigh.net/

Ας σκεφτούμε καί τούς γέροντες τού Δαδιού.

Είναι Χριστούγεννα. Παιδιά και εγγόνια τον έχουν ξεχάσει. Ξαφνικά του έρχεται μια φαεινή ιδέα για να μαζέψει την οικογένειά του. Να ανακοινώσει ότι πέθανε...

Επειδή καί στό Δαδί έχουμε δικούς μας ανθρώπους.......   

Ιερός Ναός τού Αγίου Νικολάου.

Ενα άγνωστο στολίδι τής Αμφίκλειας αποτελεί ο ιστορικός ναός τού Αγίου Νικολάου, δίπλα στήν Μητρόπολη. Ολη η εκκλησία είναι αγιογραφημένη μέ βυζαντινή τεχνοτροπία. Είναι άγνωστη η ημερομηνία κτίσεως του, αλλά ικάζεται ότι είναι από τίς πρώτες εκκλησίες τού Δαδιού μαζί μέ τήν εκκλησία τού Αγίου Δημητρίου.  Στά παρακάτω έγγραφα τής 22-1-1851 τής εκλογικής επιτροπής αποτελουμένη από τούς Γιαννάκη Παπαλουκόπουλο, Ιωάννη Ηλία, Νικόλαο Αντριτζόγιαννο, Λουκά Κούσουλα καί Λιάκο Γκαβέλα φαίνεται ότι το 1851 ο ναός τού Αγίου Νικολάου ήταν η ευρυχωτέρα αίθουσα στόν Δήμο Δρυμίας.

Τό έθιμο τού "χόνδρου".

Γκραβούρες από τόν Παρνασσό.

Δύο γκραβούρες τού Παρνασσού από τόν M.H.Belle, στίς αρχές τού 1800.

Λιοτριβι στο Δαδι

Έφτασε στο τέλος ο κόπος της χρονιάς.