Η εορτή τού Ιερού Ναού τής Αναλήψεως στόν Παρνασσό.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ   Αμφίκλεια - Παρνασσός

Χτίστηκε από τον Δαδιώτη Μοναχό Λεόντιο Ζυγούρο το 1890. Ναός μικρός, πετρόχτιστος και ανακαινισμένος το 1998 από ευλαβείς Δαδιώτες και με την συμβολή του Μοναστηριού.

Στο χώρο βρίσκεται και το κοιμητήριο του Μοναστηριού. Παλιότερα το εκκλησάκι, γιορταζόταν από τους Τσαγκάρηδες και τους Ραφτάδες της Αμφίκλειας [Δαδιού].

Ο Ιερός Ναός είναι εξωκλήσι της Ιεράς Μονής Δαδίου. 

{ΠΗΓΗ: π. ΔΙΟΜ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ}

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 29.05.2014

Με καλές καιρικές συνθήκες, συμβατές με την εποχή και με την ιερότητα που αρμόζει, γιορτάστηκε και εφέτος η Ανάληψη του Χριστού στον ομώνυμο μικρό ναό στο Παρνασσό, με θεία λειτουργία και αρτοκλασία. Την λειτουργία τέλεσε ο ιερέας της Μονής Δαδίου [Αμφίκλειας], επικουρούμενος και από της Μοναχές της Μονής, της οποίας ο συγκεκριμένος ναός είναι εξωκλήσι.

Δ. Καλπύρης

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΣΤΡΟΥΓΚΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Ανάληψη γιορτή της στρούγκας, γιορτή των τσοπάνηδων, των ανθρώπων που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τα πρόβατα και τα γίδια. Την ημέρα της Αναλήψεως ο τσοπάνης καλούσε στη στρούγκα του συγγενείς, φίλους, κουμπάρους, συμπεθέρους, για να γιορτάσουν όλοι μαζί. Αυτοί όμως δεν θα πήγαιναν με άδεια τα χέρια στον εορτάζοντα τσοπάνη, αλλά φορτωμένοι με καλούδια, που από την προηγουμένη ημέρα είχαν ετοιμάσει, όπως πρεβέντα (*), τυρόπιτες, εφτάζυμο ψωμί, γλυκίσματα, κρασί στην τσίτσα από το γιοματάρι και φρούτα.

«στρούγκα μου μαρμαρόστρουγκα και μαρμαροκτισμένη
εδώ μαρή βελάζουν πρόβατα, εδώ βελάζουν γίδια,
βελάζουν κι αρνοκάτσικα πεντ’ εξ-οχτώ χιλιάδες…..»

Παλιότερα που οι μετακινήσεις τους γινόντουσαν με ζώα (άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια) στόλιζαν τα σαμάρια τους με λουλούδια και έριχναν πάνω τους τις καλύτερες καραμελωτές βελέντζες καθώς και άσπρα σεντόνια, στα δε καπούλια των ζώων έριχναν βελέντζες για να κάτσουν εκεί τα παιδιά. Κρέμαγαν δε στα σαμάρια τα κεντημένα στον αργαλειό ταγάρια, που είχαν μέσα τις ετοιμασίες τους. Παίρνοντας τον ανηφορικό δρόμο για τη στρούγκα αν ήταν σε πλαγιά του Παρνασσού, ή τον κατηφορικό δρόμο για την στρούγκα, αν ήταν στην ποταμιά, τραγουδούσαν ανοιξιάτικα τραγούδια, όπως:
«τώρα ειν’ ο Μάης κι η άνοιξη τώρα ειν’ το καλοκαίρι.
τώρα τα λάφια χαίρονται, τώρα δροσολογιούνται
και μια λαφίτσα ταπεινή, ταπεινοκαμαριάρα.
δε βόσκει, δεν δροσίζεται, δεν πάει κοντά με τ’ άλλα
όλο τ’ απόσκια περπατεί και τα τη ρωτάει

γιατί λαφίτσα ταπεινή ταπεινοκαμαριάραζερβά κοιμάται
κι οπέβρει γάργαρο νερό θολώνει και το πίνει
κι ο ήλιος την έρώτησε κι ο ήλιος
δε βόσκεις δε δροσίζεσαι δε πάς κοντά με τα’ άλλα….»

Και σαν έφταναν στη στρούγκα, οι ευχές έπαιρναν και έδιναν για την προκοπή της στρούγκας και για το καλό καλοκαίρι, αφού σε λίγες μέρες το κοπάδι θα τραβούσε για τα λιβάδια του Παρνασσού να ξεκαλοκαιριάσει, «τρεις μήνες μένουν στο βουνό και τρεις στα καμποχώρια και ως που να πάν και ως που να ρθούν κοντοδιαβαίνει ο χρόνος». Μετά τις χαιρετούρες άρχιζαν την προετοιμασία του τραπεζιού. ‘Άλλοι ετοίμαζαν το χώρο που θα στρωθεί το τραπέζι, συνήθως κάτω από δέντρο με παχύ ίσκιο (έλατο ή πουρνάρα), άλλοι μάζευαν ξύλα για να ανάψουν τις φωτιές. Ο τσοπάνος θα τους είχε σουβλιστά αρνιά, κοκορέτσι, σπληνάντερο, τρυφερό τυρί, γιαούρτι, κουσμάρι(**).

(*) Πρεβέντα του Τσοπάνη
Την κάνουν της Αναλήψεως που γιορτάζουν οι στρούγκες. Σχεδιασμένη η επιφάνειά της με βουκολικό διάκοσμο, όπως: γκλίτσα, καρδάρα, κουδούνια κ.λ.π. Μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο μουσείο του άρτου της Αμφίκλειας

(**) Το κουσμάρι παρασκευάζεται από τυρί φρέσκο, το οποίο χαράζουμε σε 8-10 κομμάτια, το αλατίζουμε λίγο και την άλλη ημέρα το βάζουμε σε μια κατσαρόλα. Με μια ξύλινη κουτάλα το χωρίζουμε σε μικρότερα κομμάτια, το βάζουμε στη φωτιά και αρχίζει να λιώνει. Όταν γίνει σαν γάλα, ρίχνουμε το αλεύρι λίγο-λίγο σαν βροχή. Αρχίζει να γίνεται κρέμα και να βγάζει λάδι. Το ανακατεύουμε συνέχεια και όταν ξεκολλάει από την κατσαρόλα και έχει γίνει μια μάζα το ρίχνουμε στο πιάτο και το σερβίρουμε κρύο. Μοιάζει με μαλακό κίτρινο τυρί.

Πηγή: http:// lykeioamfikleias.blogspot.com

Τά επινίκια άσωμεν έν Δαδίω.

Η Ανάληψη στό Δαδί.

Η Ανάληψη στό Δαδί γιορτάζεται καί τώρα όπως καί τα παλιότερα χρόνια. Οι τσοπάνηδες γιορτάζουν τήν μέρα γιά τό καλό τού κοπαδιού τους. Το βίντεο γυρίστηκε το 1988 καί ο Γιώργος Ποδάρας το είχε στό αρχείο του.

Ο Άγιος Αθανάσιος τών εμπόρων.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος στό Μεγαλοκύρι.

Χρόνια Πολλά

Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στην μέση της κτηματικής περιοχής «Άγιος Κωνσταντίνος» της Αμφίκλειας και στο ομώνυμο εκκλησάκι, τιμήθηκε η μνήμη των Ισαποστόλων  Κωνσταντίνου και Ελένης.

Παρά τους χαλεπούς καιρούς και επειδή στον μύθο του «μέρμηγκα και του τζίτζικα» ο Δαδιώτης κρατάει πάντα λόγω ιδιοσυγκρασίας το ρόλο του μέρμηγκα, δεν επηρεάστηκε ο αριθμός των αμνών που «θυσιάστηκαν» ή κληρώθηκαν κατά τα πατροπαράδοτα στην χάρη των Αγίων και το κοινό τραπέζι είχε ατμόσφαιρα πρωτοχριστιανική.

Το ζωογόνο ποταμάκι του Αποστολιά πρόσφερε όμορφες εικόνες υποδοχής στο χώρο, με το φευγάτο χνούδι από τα δέντρα να δίνει την εντύπωση Μαγιάτικου χιονιού.

Πίσω από τα οργανωτικά και την όλη φροντίδα, βρίσκεται όπως πάντα και ένας από τους απειράριθμους και δραστήριους τοπικούς συλλόγους, στο πλαίσιο της έντονης συλλογικής δράσης που χαρακτηρίζει την περιοχή και στην προκειμένη περίπτωση ο «Σύλλογος Χορτονομής Αγίου Κωνσταντίνου.» 

Δ. Ι. Καλπύρης

Αμφίκλεια

21.05.2014