Aς πούμε καί λίγα λόγια γιά τίς ελιές πού αυτόν τόν καιρό όλοι έχουμε στόν νού μας.
Γυρίζουμε πίσω στό 1920. Μέχρι τότε οι Δαδιώτες αγοράζανε ελαιόλαδο, όσοι τά είχανε, κάθε Κυριακή στό παζάρι πού γινότανε στόν δρόμο τής Μητρόπολης. Οσων δέν κρατούσε η τσέπη αγοράζανε σουσαμέλαιο από ανθρώπους πού τό φέρνανε,όπως καί τό ελαιόλαδο, από τήν Αμφισα μέ γκαμήλες.[ Η γιαγιά μου Παναγιού Τσιτσιπή-Σκουρολιάκου μολόγαγε γι'αυτό επειδή ο πατέρας της είχε χάνι].
Αρχισαν οι Δαδιώτες νά βάζουν ελιές καί πηγαίνανε νύχτα παρέες νά βγάλουν ξεκουμπίδια τόσο από τήν "βουρλόραχη" πού είναι πάνω από τήν "βριλιά", καί φτάνανε μέχρι τά χωματοβούνια στό Ζέλι γιά ξεκουμπίδια. Τόν καιρό εκείνο απαγορεύτανε νά βγάζουν ξεκουμπίδια αγριοελιάς.
Είχαν ανοίξει λάκκους από προηγούμενες ημέρες καί τά φυτεύανε αμέσως. Τά κέντρωναν τίς επόμενες χρονιές, όσα γινόντουσαν γιατί είχε ξεσπάσει μεγάλος καβγάς μέ τούς τσοπάνηδες. Αυτός είναι καί ο λόγος πού οι ελιές είναι ψηλά κεντρωμένες στό ήμερο.
Τά χωράφια όμως δέν περισσέυανε καί βάζανε τά ξεκουμπίδια σέ απόσταση 8 μέτρων,ενώ, τό ενδιάμεσο χωράφι τό καλλιεργούσαν μέ άλλη καλλιέργεια[πχ βαμπάκι].
Αλλοι πάλι φέρνανε έτοιμα φυτώρια από αλλού. Ο μπαρπα-Γιάννης ο Κοτσάνης έλεγε ότι ο δάσκαλος Αδελφός του έφερε ελιές από τήν περιοχή τής Θήβας πού τού πήγανε οι μαθητές του καί τίς βάλανε στόν Αρτουκιά.
Τά μπόλια πού χρησιμοπούσαν ήταν η "πατραίϊκη", η "στραβομύτα", η "κοθρέϊκη" καί ένα ακόμα είδος στρόγγυλου καρπού πού ευτυχώς σώζεται ακόμα μέ μερικά δέντρα.
Γυρίζουμε πίσω στό 1920. Μέχρι τότε οι Δαδιώτες αγοράζανε ελαιόλαδο, όσοι τά είχανε, κάθε Κυριακή στό παζάρι πού γινότανε στόν δρόμο τής Μητρόπολης. Οσων δέν κρατούσε η τσέπη αγοράζανε σουσαμέλαιο από ανθρώπους πού τό φέρνανε,όπως καί τό ελαιόλαδο, από τήν Αμφισα μέ γκαμήλες.[ Η γιαγιά μου Παναγιού Τσιτσιπή-Σκουρολιάκου μολόγαγε γι'αυτό επειδή ο πατέρας της είχε χάνι].
Αρχισαν οι Δαδιώτες νά βάζουν ελιές καί πηγαίνανε νύχτα παρέες νά βγάλουν ξεκουμπίδια τόσο από τήν "βουρλόραχη" πού είναι πάνω από τήν "βριλιά", καί φτάνανε μέχρι τά χωματοβούνια στό Ζέλι γιά ξεκουμπίδια. Τόν καιρό εκείνο απαγορεύτανε νά βγάζουν ξεκουμπίδια αγριοελιάς.
Είχαν ανοίξει λάκκους από προηγούμενες ημέρες καί τά φυτεύανε αμέσως. Τά κέντρωναν τίς επόμενες χρονιές, όσα γινόντουσαν γιατί είχε ξεσπάσει μεγάλος καβγάς μέ τούς τσοπάνηδες. Αυτός είναι καί ο λόγος πού οι ελιές είναι ψηλά κεντρωμένες στό ήμερο.
Τά χωράφια όμως δέν περισσέυανε καί βάζανε τά ξεκουμπίδια σέ απόσταση 8 μέτρων,ενώ, τό ενδιάμεσο χωράφι τό καλλιεργούσαν μέ άλλη καλλιέργεια[πχ βαμπάκι].
Αλλοι πάλι φέρνανε έτοιμα φυτώρια από αλλού. Ο μπαρπα-Γιάννης ο Κοτσάνης έλεγε ότι ο δάσκαλος Αδελφός του έφερε ελιές από τήν περιοχή τής Θήβας πού τού πήγανε οι μαθητές του καί τίς βάλανε στόν Αρτουκιά.
Τά μπόλια πού χρησιμοπούσαν ήταν η "πατραίϊκη", η "στραβομύτα", η "κοθρέϊκη" καί ένα ακόμα είδος στρόγγυλου καρπού πού ευτυχώς σώζεται ακόμα μέ μερικά δέντρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου