Σελίδες

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Τά δύσκολα χρόνια

Η Σέρβικη Γ΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Αμφίκλειας, στα δύσκολα χρόνια της αιματηρής Γουγκοσλαβικής διάσπασης, πέρασε μια ειρηνική σχολική χρονιά (1995-96) στο ήρεμο Σχολικό και τοπικό κοινωνικό περιβάλλον, όπου με πρωτοβουλία της τότε Δημοτικής Αρχής και πρόθυμη αποδοχή των Δημοτών, εντάχτηκε. Η παρουσία των συγκεκριμένων παιδιών που προέρχονταν από μια σκληρά δοκιμαζόμενη τότε περιοχή, πρόσφερε πολλά διδάγματα ζωής στους ντόπιους μαθητές αλλά και στις οικογένειές τους. Τα ταλαιπωρημένα αυτά παιδιά και η δασκάλα τους συνήρθαν, δέθηκαν πολύ με τον τόπο, τους ανθρώπους, αρκετά κρατούν μέχρι σήμερα επαφή και γιαυτό ο αποχωρισμός στο τέλος της σχολικής χρονιάς ήταν δύσκολος. Μένει η χαρά της προσφοράς και η ηθική ικανοποίηση από τις ευχαριστίες και τα λόγια ευγνωμοσύνης αλλά και θαυμασμού για την υποδειγματική φιλοξενία των μικρών μαθητών, λόγια τα οποία ειπώθηκαν από στελέχη του Σέρβικου Ερυθρού Σταυρού κατά την τότε επίσκεψή τους στην Αμφίκλεια.
Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθούν σε παραπλήσια θέση και Ελληνόπουλα, εξ αιτίας των συνθηκών που βιώνουμε τελευταία στη χώρα μας με την βίαιη διάψευση των προσδοκιών ενός λαού, αλλά και του ιδαίτερα Βαλκανικού τρόπου που σκεπτόμαστε και ενεργούμε και ο οποίος έχει αρκετά κοινά σημεία με αυτόν, των ομόδοξων γειτόνων μας.

Δ. Καλπύρης

Αμφίκλεια

Ο παπα-Γιάννης Σκαλίγκος


Ενα πισογύρισμα στά παλιότερα χρόνια καί να θυμηθούμε τόν παπα-Γιάννη Σκαλίγκο τής Μητρόπολης. Το βιογραφικό του σημείωμα είναι από τό πόνημα τού αιδεσιμοτάτου π.Διομήδη Παναγιωτόπουλου " ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΑΔΙΩΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ". Η ανταπόκριση από τήν τελετή τής χειροτονίας στόν βαθμό τού ιερέως είναι από τήν εφημερίδα " Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ".

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Ανω καί Κάτω Αγόριανη


Απόσπασμα από τήν εφημερίδα " ΡΟΥΜΕΛΗ " τού οργάνου τής επιτροπής τού ΕΑΜ τής 24-12-1943. Αναφέρει τό κάψιμο τών χωριών Ανω καί Κάτω Αγόριανης τόν Οκτώβριο τού 1943 από τούς Γερμανούς.

Αθλητικό ρεπορτάζ

Λίγο παλιό βέβαια, αλλά μόνο από το 1931.

Η Δρυμαία το 1930.

Από τήν Δρυμαία τήν 25-10-1930.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Φονικό στό Μεγαλοκύρι.

Ενας φόνος πού έγινε στό μεγαλοκύρι στίς 31 Ιανουαρίου 1930. 

Οι γυμναστικές επιδείξεις το 1930.

Από το φύλλο τής εφημερίδας " Ο ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ " τής 10-7-1930  

Το ρεύμα φτάνει στό Δαδί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε ο ηλεκτροφωτισμός τής Αμφίκλειας. Ειμαστε στό καλοκαίρι τού 1930.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Το γήπεδο τού Δαδιού τό 1930.

Μία σπάνια φωτογραφία από το γήπεδο τού Δαδιού το 1930. Ηταν ο αγώνας "Παρνασσός" Δαδίου μέ τόν "Ολυμπιακό" Κηφισσοχωρίου.

Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος στήν Αμφίκλεια.

Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος στήν επισκεψή του στήν Αμφίκλεια στίς αρχές τού '60. Από το φωτογραφικό αρχείο τού κ.Στάθη Πανουργιά.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ιερά Μονή Δαδίου.

Μία φωτογραφία τού μοναστηρίου τού Δαδιού, ίσως καί μοναδική, στήν δεκαετία τού 1920. Βλέπουμε τα παλιά κελιά τού μοναστηριού πρίν τήν φωτιά τού 1956 καί το καθολικό τής Μονής. 

Το έθιμο τής στρούγκας τής Αναλήψεως.

Το έθιμο της στρούγκας στην Αμφίκλεια (Δαδί)




Ανάληψη γιορτή της στρούγκας, γιορτή των τσοπάνηδων, των ανθρώπων που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τα πρόβατα και τα γίδια. Την ημέρα της Αναλήψεως ο τσοπάνης καλούσε στη στρούγκα του συγγενείς, φίλους, κουμπάρους, συμπεθέρους, για να γιορτάσουν όλοι μαζί. Αυτοί όμως δεν θα πήγαιναν με άδεια τα χέρια στον εορτάζοντα τσοπάνη, αλλά φορτωμένοι με καλούδια, που από την προηγουμένη ημέρα είχαν ετοιμάσει, όπως πρεβέντα (*), τυρόπιτες, εφτάζυμο ψωμί, γλυκίσματα, κρασί στην τσίτσα από το γιοματάρι και φρούτα.
«στρούγκα μου μαρμαρόστρουγκα και μαρμαροκτισμένη
εδώ μαρή βελάζουν πρόβατα, εδώ βελάζουν γίδια,
βελάζουν κι αρνοκάτσικα πεντ’ εξ-οχτώ χιλιάδες…..»

Παλιότερα που οι μετακινήσεις τους γινόντουσαν με ζώα (άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια) στόλιζαν τα σαμάρια τους με λουλούδια και έριχναν πάνω τους τις καλύτερες καραμελωτές βελέντζες καθώς και άσπρα σεντόνια, στα δε καπούλια των ζώων έριχναν βελέντζες για να κάτσουν εκεί τα παιδιά. Κρέμαγαν δε στα σαμάρια τα κεντημένα στον αργαλειό ταγάρια, που είχαν μέσα τις ετοιμασίες τους. Παίρνοντας τον ανηφορικό δρόμο για τη στρούγκα αν ήταν σε πλαγιά του Παρνασσού, ή τον κατηφορικό δρόμο για την στρούγκα, αν ήταν στην ποταμιά, τραγουδούσαν ανοιξιάτικα τραγούδια, όπως:

«τώρα ειν’ ο Μάης κι η άνοιξη τώρα ειν’ το καλοκαίρι.
τώρα τα λάφια χαίρονται, τώρα δροσολογιούνται
και μια λαφίτσα ταπεινή, ταπεινοκαμαριάρα.
δε βόσκει, δεν δροσίζεται, δεν πάει κοντά με τ’ άλλα
όλο τ’ απόσκια περπατεί και τα ζερβά κοιμάται
κι οπέβρει γάργαρο νερό θολώνει και το πίνει
κι ο ήλιος την έρώτησε κι ο ήλιος τη ρωτάει
γιατί λαφίτσα ταπεινή ταπεινοκαμαριάρα
δε βόσκεις δε δροσίζεσαι δε πάς κοντά με τα’ άλλα….»

Και σαν έφταναν στη στρούγκα, οι ευχές έπαιρναν και έδιναν για την προκοπή της στρούγκας και για το καλό καλοκαίρι, αφού σε λίγες μέρες το κοπάδι θα τραβούσε για τα λιβάδια του Παρνασσού να ξεκαλοκαιριάσει, «τρεις μήνες μένουν στο βουνό και τρεις στα καμποχώρια και ως που να πάν και ως που να ρθούν κοντοδιαβαίνει ο χρόνος». Μετά τις χαιρετούρες άρχιζαν την προετοιμασία του τραπεζιού. ‘Άλλοι ετοίμαζαν το χώρο που θα στρωθεί το τραπέζι, συνήθως κάτω από δέντρο με παχύ ίσκιο (έλατο ή πουρνάρα), άλλοι μάζευαν ξύλα για να ανάψουν τις φωτιές. Ο τσοπάνος θα τους είχε σουβλιστά αρνιά, κοκορέτσι, σπληνάντερο, τρυφερό τυρί, γιαούρτι, κουσμάρι (**).

(*) Πρεβέντα του Τσοπάνη
Την κάνουν της Αναλήψεως που γιορτάζουν οι στρούγκες. Σχεδιασμένη η επιφάνειά της με βουκολικό διάκοσμο, όπως: γκλίτσα, καρδάρα, κουδούνια κ.λ.π. Μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο μουσείο του άρτου της Αμφίκλειας

(**) Το κουσμάρι παρασκευάζεται από τυρί φρέσκο, το οποίο χαράζουμε σε 8-10 κομμάτια, το αλατίζουμε λίγο και την άλλη ημέρα το βάζουμε σε μια κατσαρόλα. Με μια ξύλινη κουτάλα το χωρίζουμε σε μικρότερα κομμάτια, το βάζουμε στη φωτιά και αρχίζει να λιώνει. Όταν γίνει σαν γάλα, ρίχνουμε το αλεύρι λίγο-λίγο σαν βροχή. Αρχίζει να γίνεται κρέμα και να βγάζει λάδι. Το ανακατεύουμε συνέχεια και όταν ξεκολλάει από την κατσαρόλα και έχει γίνει μια μάζα το ρίχνουμε στο πιάτο και το σερβίρουμε κρύο. Μοιάζει με μαλακό κίτρινο τυρί.

Πηγή:        http:// lykeioamfikleias.blogspot.com

Ο εορτασμός τής Ανάληψης στόν Παρνασσό.








Με καιρικές συνθήκες περίπου χειμωνιάτικες, αλλά με έντονη την θρησκευτικότητα, γιορτάστηκε σήμερα η Ανάληψη του Χριστού στον φερώνυμο μικρό ναό στο Παρνασσό, με θεία λειτουργία και αρτοκλασία. Την λειτουργία τέλεσε ο ιερέας της Μονής Δαδίου [Αμφίκλειας], επικουρούμενος και από της Μοναχές της Μονής, της οποίας ο συγκεκριμένος ναός είναι εξωκλήσι.

Δ. Καλπύρης










ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Χτίστηκε από τον Δαδιώτη Μοναχό Λεόντιο Ζυγούρο το 1890. Ναός μικρός, πετρόχτιστος και ανακαινισμένος το 1998 από ευλαβείς Δαδιώτες και με την συμβολή του Μοναστηριού.

Στο χώρο βρίσκεται και το κοιμητήριο του Μοναστηριού. Παλιότερα το εκκλησάκι, γιορταζόταν από τους Τσαγκάρηδες και τους Ραφτάδες της Αμφίκλειας [Δαδιού].

Ο Ιερός Ναός είναι εξωκλήσι της Ιεράς Μονής Δαδίου.

{ΠΗΓΗ: π. ΔΙΟΜ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ}

Δαδιώτικη διαφήμηση τού 1929

Οι Αλκιμοι τού Δαδιού το 1930.

Από το γυμνάσιο Αμφικλείας τόν Αυγουστο τού 1930.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα τού Δαδιού ο " ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"

Αυτά γινόντουσαν στίς 15 Απριλίου 1931 στό Δαδί.

Ο Αγιος Κωνσταντίνος στό μεγαλοκύρι

Γιορτάστηκε κατανυκτικά και φέτος η μνήμη των ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου το οποίο βρίσκεται στο μέσον της ομώνυμης κτηματικής περιοχής της Αμφίκλειας, αρμονικά δεμένο με το φυσικό και αγροτικό περιβάλλον. Η φροντίδα της τελετής, τα αφιερώματα των πιστών, ιδιαίτερα των εορταζόντων, αλλά και των αγροτοποιμένων των οποίων η κύρια αγροτοκτηνοτροφική εγκατάσταση βρίσκεται πλησίον του μικρού Ναού, ήταν παραπάνω από εμφανής. Τα σπιτικά τοπικά εδέσματα που προσφέρθηκαν μετά την λειτουργία, ήταν εξαιρετικά και χωρίς μνημονιακές περικοπές!! Τέλος, τα αφιερωμένα στη χάρη των Αγίων αρνάκια, περίμεναν στον περίβολο για να επιλέξει η τύχη τον νέο ιδιοκτήτη τους. Απλές παραδόσεις, τις οποίες η επαρχία και η τοπική κοινωνία διατηρούν ακόμα, μαζι με έναν περισσότερο ανθρωποκεντρικό τρόπο ζωής.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σε κάθε Ελένη και Κώστα.

Δ. Καλπύρης
















Αμφίκλεια