Αθανάσιος Ευταξίας

Μια όαση κυριολεκτικά, μέσα στην γενικότερη πευματικοοικονομική ξηρασία των καιρών μας, αλλά και αφορμή για αναδίφηση ιστορικών στοιχείων σχετικών με το κορυφαίο πάντα θέμα της παιδείας, ήταν η σημερινή [15.11.2015] εκδήλωση στην Αμφίκλεια. Την μεστή περιεχομένου, με μεγάλη συμμετοχή και καλά οργανωμένη εκδήλωση, τίμησαν επί πλέον με την παρουσία τους Κοινοβουλευτικοί και Αυτοδιοικητικοί εκπρόσωποι αλλά και η εκπαιδευτική ηγεσία της Περιφέρειας. Ταυτόχρονα η ενεργή και δημιουργική συμμετοχή της τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας, δείχνει την συνέχεια αλλά και την ένταση  των προσπαθειών της με στόχο πάντα την παροχή ποιοτικής και ουσιαστικής παιδείας. Η στήριξη του Δήμου αυτονόητη.

Εκδήλωση κόσμημα η σημερινή, αφιερωμένη στο έργο του Α. Ευταξία, προστέθηκε στην συλλογή παρόμοιων εκδηλώσεων της Αμφίκλειας και αποτελεί εχέγγυο για εξαιρετική συνέχεια.

Παράλληλα, στις γειτονικές Τοπικές Κοινότητες Τιθορέας (Βελίτσας) και Μπράλου, πραγματοποιήθηκαν οι προγραμματισμένες γιορτές Τσίπουρου, καθιστώντας την ευρύτερη περιοχή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και από πλευράς πνεύματος αλλά και οινοπνεύματος.

Δ.Ι.Καλπύρης

Αμφίκλεια

Ο Άγνωστος Πόλεμος.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Τον Σεπτέμβριο του 1916, δυο χρόνια μετά την έκρηξη του A´Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 7.000 Έλληνες στρατιώτες από το Δ´ Σώμα Στρατού μεταφέρθηκαν μετά από αίτημά τους στο Γκέρλιτς, μια μικρή ειδυλλιακή πόλη στα σημερινά γερμανοπολωνικά σύνορα.

Την εποχή εκείνη είχε κατακτηθεί η Ανατολική Μακεδονία από τους Βούλγαρους που ήταν σύμμαχοι των Γερμανών. Για να μην πέσουν αιχμάλωτοι οι Έλληνες στρατιώτες στα χέρια των Βουλγάρων αλλά και να μην συνεργαστούν με τις βενιζελικές δυνάμεις προτίμησαν να ζητήσουν «φιλοξενία» από την ίδια τη Γερμανία. Η Ελλάδα ήταν τότε διχασμένη σε βασιλικούς και βενιζελικούς. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν παντρεμένος με την Σοφία από την Πρωσία, αδελφή του Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β´ και η συμπάθειά του στη Γερμανία ήταν δεδηλωμένη.

Οι Έλληνες διέμειναν μέχρι το Φεβρουάριο του 1919 στο στρατόπεδο Moys. Στη συνέχεια οι περισσότεροι επέστρεψαν στην Ελλάδα και κάποιοι λίγοι διασκορπίστηκαν στη Γερμανία. Στο Γκέρλιτς μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα στην πόλη αλλά το βράδυ έπρεπε να επιστρέφουν. Οι ανώτεροι αξιωματικοί είχαν τη δυνατότητα μάλιστα να νοικιάζουν και σπίτια. Ένα ιδιότυπο καθεστώς «προνομιακής» αιχμαλωσίας. Με τον καιρό ανέπτυξαν μεγάλες επαφές με την πόλη. Δούλευαν και ανάμεσα σε άλλα εξέδιδαν και την εφημερίδα «Τα Νέα του Γκέρλιτς».

Πηγή: http://www.skai.gr/news/culture/article/260536/hamenes-fones-ellinon-stratioton-sto-gerlits-tou-a-pagosmiou-polemou/#ixzz3rHXw2Q1H
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

Ο δεκανέας πεζικού Αντώνης Λιακόπουλος από τούς Ξυλικούς, κρατούσε ημερολόγιο καί σήμερα μαθαίνουμε ποιοί συντοπίτες μας περάσανε αυτά τά βάσανα. 

Tό  υλικό είναι προσφορά τής οικογένειας Ευσταθίου Ζανιά.

Δαδιώτες στόν Α! Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μέ μεγάλη προσπάθεια ξεκινάμε τήν ψιλάφιση τών Δαδιωτών πού πολέμησαν στόν Α!Παγκόσμιο Πόλεμο .

Στήν φωτογραφία είναι ο Ζανιάς Δημήτριος τού Αθανασίου , γεννηθείς τό 1894.

Λιοτρίβια στό Δαδί.

Γύρω στίς αρχές τού προηγούμενου αιώνα πρωτοεμφανίστηκε καί τό πρώτο λιοτρίβι στό Δαδί, ιδιοκτησίας Χρυσικού. Εγκαταστάθηκε στό σημερινό σπίτι τού Ανδρέα Μιχαλόπουλου καί μέχρι σήμερα σώζονται λίγα απομεινάρια του.

Μέχρι τότε πηγαίνανε τίς ελιές στήν Δαύλεια, στήν Αμφισσα καί στήν Αταλάντη μέ κάρα, γιατί εκεί υπήρχαν λιοτρίβια. Μή φανταστείται ότι τότε υπήρχαν πολλές ελιές στό Δαδί. 



Λειτουργούσε τό λιοτρίβι  χειροκίνητα μέ μυλόπετρες νά σπάνε τόν καρπό καί πρέσσες νά  συμπιέζουν τήν ελαιομάζα.

Στήν αρχή βάζανε τήν ελαιομάζα μέσα σέ σάκκους πού ήτανε σάν μαξιλάρια.

Μέ τήν βοήθεια στέρνας τό υγρό μαζευότανε αφού επέπλεε τό λάδι από τό νερό.Μαζευαν τό λάδι από πάνω καί άν ο πελάτης ήθελε "νά τού έρθουν στά πέντε" έπαιρνε φεύγοντας καί λίγο νεράκι παραπάνω....

 
Αργότερα ήρθε η ανάπτυξη καί χρησιμοποιήθηκαν υδραυλικές πρέσσες μέ σφυρίδες καί ηλεκτρικοί σπαστήρες ενώ μέ τούς διαχωριστήρες έπαιρνες τό λάδι.Εκεί γινότανε πανηγύρι ενώ οι εργάτες καθάριζαν τίς σφυρίδες. Πολύς ο κόπος...Στήν γωνιά έκαιγε η πυρήνα γιά νά ζεστάνει τά νερά καί οι γεροντότεροι παραγωγοί πιάνανε τίς καρέκλες πίνοντας καί τρώγωντας  μέ καψαλισμένο ψωμάκι.Πολλές οι ώρες μέχρι νά βγεί τό λάδι. Μεγάλη καί η προσπάθεια από τούς μικρούς παραγωγούς νά συμπληρώσουν μέ κάποιον αλλον ένα "αλώνι", καί εκεί γινότανε πάλι η μάχη νά βρεθεί συνεταίρος πού οι ελιές του ήτανε από τήν ίδια περιοχή μή καί βγεί χαμένος μετά στό λάδι.

Μικρός θυμάμαι τό πανηγύρι πού γινότανε στό λιοτρίβι μέ τόν μπακαλιάρο τό κρασί καί τίς φωνές τής Βαϊτσας.

Τελειώνωντας πέρνανε τό λαδάκι τους καί φτάνοντας στό σπίτι η νοικοκυρά περίμενε μέ τό θυμιατό στήν πόρτα ενώ καίγανε τα έξω φώτα του σπιτιού λές καί είχανε γιορτή μεγάλη. Σάμπως δέν ήτανε γιορτή ο ερχομός στό σπίτι τής νέας σοδειάς;

Ένα μπουκάλι γιά τήν εκκλησιά πρώτα-πρώτα, λίγο λαδάκι νά ανάψουν τό καντήλι, καί από κοντά τηγανίτες γιά νά είναι γλυκόπιοτο.

 

Τά χρόνια πέρασαν καί  τό λιοτρίβι τού Χρυσικού έκλεισε.

 Δυό σύγχρονα πλέον λιοτρίβια καλύπτουν τίς ανάγκες τού Δαδιού. Τό ένα τελευταίας τεχνολογίας τού Σπύρου Σαγιά καί τό άλλο τής Ενώσεως.

Τό μοναστήρι τού Δαδιού τό 1920.

Η φωτογραφία είναι τού 1920.

Παρουσίαση του ποιητικού έργου της Μαρίας Σκουρολιάκου

Φωτογραφίες και βίντεο από την παρουσίαση του ποιητικού έργου της Μαρίας Σκουρολιάκου, στην Αθήνα την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου.
Την εκδήλωση διοργάνωσε η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών..

H ποιήτρια Μαρία Σκουρολιάκου κλείνει την εκδήλωση της παρουσίασης της τελευταίας ποιητικής της συλλογής "Χρώμα αύριο" που έγινε στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, στις 4 Νοεμβρίου 2015. 

Για το ποιητικό έργο της μίλησαν οι:
-Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, 
-Ο Πάνος Σκουρολιάκος, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας,
-Η Ζιζή Σαλίμπα, καθηγ. Πανεπιστημιου Παντείου,
και ο Γιάννης Κωβαίος, φιλόλογος, συγγραφέας.
Απήγειλαν ποιηματα οι:
Εφη Πολυζώη
και η Ελένη Μπέσιου. 
Την εκδήλωση συντόνισε ο Γιώργος Μαρινάκης γ. εφορος της Ε.Ε.Λ.