Τρίτη 12 Μαρτίου 2013
Από τήν πόρτα σου περνώ.
Νέα Δράση τής Πρωτοβουλίας.
ΝΕΑ ΔΡΑΣΗ...ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΒΡΑΣΗ!! ΔΡΑΣΗ: "ΦΙΟΡΙΤΟΥΡΑ" - ΤΕΤΑΡΤΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ
Μετά την τεράστια επιτυχία της δράσης καθαριότητας της Κυριακής επανερχόμαστε 'πάνω στη βράση' με Νέα Δράση!!
Την Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013 και ώρα 16:00μμ θα συγκεντρωθούμε στην Κάτω Πλατεία με σκοπό τον καλλωπισμό (φιοριτούρα!) και καθαριότητα βέβαια κεντρικών σημείων της Αμφίκλειας...Σκοπός να 'στολιστούμε' ως προς τις ζαρτινιέρες του πλακόστρωτου δρόμου Κάτω Πλατείας - Άνω Πλατείας, τα παρτεράκια κλπ!
Δεκτές και ευπρόσδεκτες νέες τάσεις και ιδέες και φυσικά..τα υλικά!
Καλή μας επιτυχία και πάλι!
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013
Πρωτοβουλία Πολιτών Αμφίκλειας
Η συνηθισμένη έκφραση «ξεπέρασε κάθε προσδοκία» βρήκε την ουσιαστική της σημασία στον αριθμό και στην διάθεση των συγκεντρωθέντων κατά την Κυριακάτικη (10.03.2013) προγραμματισμένη συγκέντρωση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ, που είχε σαν στόχο την καθαριότητα, ειδικά από τον εφιάλτη των πλαστικών, στην είσοδο της Κωμόπολης από την πλευρά της Λιβαδειάς, έως και την διάβαση του τραίνου. Επειδή λοιπόν το <πλήθος και το πάθος> ήταν πολύ μεγάλα, όχι μόνο υπερκαλύφθηκε ο στόχος, αλλά έγινε καθαρισμός και της εισόδου από την πλευρά της Λαμίας μέχρι το Εργοστάσιο <Κατσαρού>, όπως επίσης και της οδού Εθνικής Αντίστασης, που συνδέει τις δύο εισόδους.
Είναι λοιπόν γεγονός φανερό ότι η πρωτοβουλία της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ έφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα, γι αυτό πρέπει με παρόμοια θετική διάθεση, προγραμματισμό και αποτελεσματικότητα να συνεχιστεί αυτή η δημιουργική κίνηση ενημερώνοντας, συσπειρώνοντας και κινητοποιώντας όλο και περισσότερο κόσμο, με κύριο στόχο μια ποιότητα ζωής που μας αξίζει. Σήμερα ας είναι η αρχή μιας καλύτερης συνέχειας.
Δ. Καλπύρης
Αμφίκλεια
Σάββατο 9 Μαρτίου 2013
Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013
Ο χορός τών Γυναικών.
Mιά Γαλαξιδιώτισσα.
.
ΜΙΑ ΓΑΛΑΞΙΔΙΩΤΙΣΣΑ-ΣΤΙΧΟΙ
Μαρή μια γαλά, κι αμάν ωχ αμάν αμάν
Μαρή μια γαλαξιδιώτισσα
Μαρή μια γαλαξιδιώτισσα
Κι απάνω μαχαλιώτισσα
Δερνεί τη δυ, κι αμάν ωχ αμάν αμάν
Δερνεί τη δυγατέρα της
Δερνεί τη δυγατέρα της κρυφά από τον πατέρα της
«Μαρή τι με δε, κι αμάν ωχ αμάν αμάν
Μαρη τι με δέρνεις μάνα μου
Μαρη τι με δέρνεις μάνα μου
Κρυφά από τον πατέρα μου;»
«Μαρη που ν’ τα δα, κι αμάν ωχ αμάν αμάν
Μαρή που ν τα δαχτυλίδια σου
Μαρή που ν τα δαχτυλίδια σου
Μαύρα γλαρά είναι τα φρύδια σου
«Μάνα μ' ο Γιά, κι αμάν ωχ αμάν αμάν
Μάνα μ΄ ο Γιάννης τα φορεί
Μάνα μ' ο Γιάννης τα φορεί
Από την πρώτη Κυριακή»
«Σαν τα φορεί, κι αμάν ωχ αμάν αμάν
Σαν τα φορεί δεν έρχεται
Σαν τα φορεί δεν έρχεται
Μικρός είναι και ντρέπεται»
Πηγή: amfikliaapokries.blogspot.gr
Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013
Στού παπά τά παραθύρια.
.
Αποφασίσαμε να διατηρήσουμε την παράδοση στον τόπο μας και σας παραθέτουμε στίχους από αποκριάτικα τραγούδια που τραγουδάμε στην Αμφίκλεια.
Θα τα τυπώσουμε και θα σας τα δώσουμε την Παρασκευή 15 Μαρτίου για να τα τραγουδήσουμε στις γειτονιές της Αμφίκλειας.
Ξεκινάμε...
ΣΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ
ΣΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ-ΣΤΙΧΟΙ
Αποφασίσαμε να διατηρήσουμε την παράδοση στον τόπο μας και σας παραθέτουμε στίχους από αποκριάτικα τραγούδια που τραγουδάμε στην Αμφίκλεια.
Θα τα τυπώσουμε και θα σας τα δώσουμε την Παρασκευή 15 Μαρτίου για να τα τραγουδήσουμε στις γειτονιές της Αμφίκλειας.
Ξεκινάμε...
ΣΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ
Στου παπά, στράγκα τα ποτήρια,
στου παπά τα παραθύρια
στου παπά τα παραθύρια
κάθονται δυο μαύρα φρύδια
Να χα γω, στράγκα τα ποτήρια,
να χα γω τα μαύρα φρύδια
κι ο παπάς τα παραθύρια.
Στου παπά, στράγκα τα ποτήρια,
στου παπά την πορτοπούλα
στου παπά την πορτοπούλα
κάθεται η παπαδοπούλα
Να χα γω, στράγκα τα ποτήρια,
να χα γω τη παπαδοπούλα
κι ο παπάς την πορτοπούλα.
Στου παπά, στράγ-κα τα ποτήρια,
στου παπά την παραστιά
στου παπά την παραστιά
κάθεται η παπαδιά
Να χα γώ, στράγκα τα ποτήρια,
να χα γώ την παπαδιά
κι ο παπάς την παραστιά.
Στου παπά, στράγκα τα ποτήρια,
στου παπά το μπαλκονάκι
στου παπά το μπαλκονάκι
κάθεται ένα κοριτσάκι
Να χα γώ, στράγκα τα ποτήρια,
να χα γώ το κοριτσάκι
κι ο παπάς το μπαλκονάκι.
Πηγή amfiklia-apokries
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013
.jpg)
Τρίτη 5 Μαρτίου 2013
Μουσική Σχολή Π.Κέφου.
ΠΑΜΕ ΤΣΑΡΚΑ …..
7
στα 100 χρόνια ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού,
παρέα με το μπουζούκι και τους μαθητές
της Μουσικής Σχολής Π. Κέφου,
την Κυριακή 10 Μαρτίου στις 12:00 το μεσημέρι
στο Παπακώστιο Πολιτιστικό Κέντρο Αμφίκλειας.
Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013
Βασιλική διαταγή.
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Ο Δάσκαλος Λουκάς Σκουφάς.
Μερικές φωτογραφίες και λίγα λόγια από καρδιάς στην μνήμη τουΔασκάλου και Δημάρχου ΛΟΥΚΑ ΣΚΟΥΦΑ, με την συμπλήρωση 30χρόνων από τον αδόκητο χαμό του.
Δ. Καλπύρης
Αμφίκλεια
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟ ΛΟΥΚΑ ΣΚΟΥΦΑ
Πέρασαν περίπου 30 χρόνια, όταν τέτοια εποχή έφυγε από κοντά μας ο Λουκάς. Ήταν ένα βράδυ του Φλεβάρη του 1983 όταν εμβρόντητοι μάθαμε τον αδόκητο χαμό του. Ένα βράδυ που τα στοιχειά της φύσης λυσσομανούσαν και συνωμότησαν για το μοιραίο παραπάτημα του αδύναμου ανθρώπου μπροστά στην πανίσχυρη δύναμή τους. Κι έτσι στα σκοτεινά, μόνος κι αβοήθητος, έφυγε ο Λουκάς απ´ το μάταιο τούτο κόσμο.
Έφυγε έτσι απλά κι αθόρυβα, πάνω στην ακμή της ωριμότητας, αφήνοντας όμως πίσω του ένα τεράστιο έργο στην εκπαίδευση και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Τεράστιο, ώστε να μείνει η εποχή του χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη όλων, γνωστών, φίλων, ακόμα και των επικριτών του-γιατί ποτέ δε λείπουν κι αυτοί-και τέτοιο σε δύναμη που τον ανήγαγε στη σφαίρα του θρύλου, ενός θρύλου που όλο και φουντώνει με το πέρασμα των χρόνων.
Η προσφορά του Λουκά απλώνεται σε δυο τομείς, του Δασκάλου και του Δημάρχου, που όμως στο βάθος συγκλίνουν και δημιουργούν αυτή τη μοναδική για τα Δαδιώτικα χρονικά προσωπικότητα. Κατ´ αρχάς-και το ξέρω με βεβαιότητα αυτό-ο ίδιος θα προέτασσε αυτή του απλού Δασκάλου κι όχι σ´ εκείνη του πρώτου πολίτη της πόλης, παρά την αίγλη του τίτλου. Γιατί ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του έναν απλό ΔΑΣΚΑΛΟ, ταγμένο όχι μόνο στη μεταλαμπάδευση των στεγνών μαθηματικών εννοιών στους μαθητές του, αλλά και μιας πολύπλευρης κουλτούρας. Με μια μοναδική μαεστρία κατάφερνε να συνδυάζει τις εξισώσεις με τη λογοτεχνία, το ημίτονο με τον κινηματογράφο και το εμβαδόν του κύκλου με την ποίηση, τέτοια που το φτωχό φροντιστήριό του να έχει μεταβληθεί σ´ ένα ναό γνώσης και πολιτισμού. Κι οι μαθητές, διψασμένοι όπως πάντα για το ωραίο και τ´ αληθινό, ρουφούσαν γνώσεις κι ανδρώνονταν μέσα απ´ αυτή τη μοναδική μυσταγωγία. Οι μαθητές μιας μικρής επαρχιακής πόλης ζώντας, σε χρόνους δικτατορικής σιωπής και αργότερα στην ελευθερία της μεταπολίτευσης-που καμία φορά κρύβει και σκοπέλους- που η μόνη τους διασκέδαση και διέξοδος μέχρι τότε ήταν ο κινηματογράφος του Δεληγιάννη, βρέθηκαν μπροστά σ´ ένα χαρισματικό άνθρωπο, σε μια κινητή εγκυκλοπαίδεια με αδιάλειπτη διάθεση για επικοινωνία και προσφορά. Το ανήσυχο και φιλοπερίεργο των μαθητών που έβγαιναν απ´ το σκοταδισμό της δικτατορίας, είχε μπροστά του ένα γίγαντα γνώσης που με απλότητα και εκλαϊκευμένο λόγο τη διοχέτευε ο δάσκαλος στους ανοιχτούς μαθητικούς διαύλους. Κι έτσι σιγά σιγά σμιλευόταν ο καλλιεργημένος και πολιτικοποιημένος τύπος του ώριμου ανθρώπου και πολίτη που έμελλε να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη μεταπολιτευτική εποχή.
Και καθώς τα χρόνια περνούσαν και με την καθοριστική συμβολή του δασκάλου οι μαθητές αυτοί γίνονταν φοιτητές-απ´ τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στο νομό σημείωναν τα παιδιά του Δαδιού τότε-και όταν έρχονταν στο χωριό τα καλοκαίρια και στις διακοπές στήνονται πάλι ατέλειωτες συζητήσεις λογοτεχνικού, πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου, διανθισμένες με αστεία και γέλια τρανταχτά που έκαναν την πλατεία να ζωντανεύει μέχρι αργά τις πρωινές ώρες. Εκεί στο μαγαζί του Μερεντίτη ανταλλάσσονταν απόψεις για κάθε ζήτημα κυρίως όμως για πολιτική, καθώς το κλίμα της μεταπολίτευσης ήταν ευνοϊκό για την ανάδειξη νέων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και ιδεολογιών που ζητούσαν την ανατροπή του κατεστημένου και την επικράτηση υγιών και δημοκρατικών τάσεων. Στο κέντρο όλων αυτών των συζητήσεων η μετριοπαθής και εμβληματική φιγούρα του Δασκάλου που κρατούσε τις ισορροπίες και κατεύναζε τα πάθη με την πείρα, την εμβρίθεια, τη σοφία, μα πάνω απ´ όλα με το αναμφισβήτητο κύρος του.
Τέκνο λοιπόν και κατ´ εξοχή εκφραστής αυτού του κλίματος της μεταπολίτευσης επόμενο ήταν να ηγηθεί ενός ευρύτερου συνδυασμού δημοκρατικών δυνάμεων και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς οι περισσότεροι δημότες της Αμφίκλειας έβλεπαν σ´ αυτόν την υλοποίηση των δυνατοτήτων που η νέα εποχή ευαγγελιζόταν. Δήμαρχος, λοιπόν, για δύο τετραετίες τα κρίσιμα χρόνια της νέας Ελλάδας που έβγαινε βαθιά λαβωμένη απ´ τη δικτατορία κατάφερε να φέρει έναν ανανεωτικό αέρα στη Δημαρχία. Το δημαρχείο που εμείς οι νέοι τότε το θεωρούσαμε άντρο συντηρητικών γερόντων, άνοιξε τις πύλες του σ´ όλους και κυρίως στους νέους που κατέθεταν τις φρέσκιες ιδέες τους κι έβλεπαν ότι έβρισκαν έδαφος γόνιμο. Τα στεγανά είχαν διαβρωθεί και φυσούσε ένας άνεμος δημιουργίας και προκοπής. Με σεβασμό στην παράδοση και σε συνεργασία με τον νεοϊδρυθεντα τότε Σύλλογο Νέων που πρωτοστατούσε, γίνονταν πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων: συναυλίες, εκδρομές, εκθέσεις βιβλίων, ομιλίες, αγώνες σκακιού και άλλων παιγνίων, πράγματα πρωτόγνωρα για τη μικρή, κλειστή και συντηρητική
Πέρασαν περίπου 30 χρόνια, όταν τέτοια εποχή έφυγε από κοντά μας ο Λουκάς. Ήταν ένα βράδυ του Φλεβάρη του 1983 όταν εμβρόντητοι μάθαμε τον αδόκητο χαμό του. Ένα βράδυ που τα στοιχειά της φύσης λυσσομανούσαν και συνωμότησαν για το μοιραίο παραπάτημα του αδύναμου ανθρώπου μπροστά στην πανίσχυρη δύναμή τους. Κι έτσι στα σκοτεινά, μόνος κι αβοήθητος, έφυγε ο Λουκάς απ´ το μάταιο τούτο κόσμο.
Έφυγε έτσι απλά κι αθόρυβα, πάνω στην ακμή της ωριμότητας, αφήνοντας όμως πίσω του ένα τεράστιο έργο στην εκπαίδευση και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Τεράστιο, ώστε να μείνει η εποχή του χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη όλων, γνωστών, φίλων, ακόμα και των επικριτών του-γιατί ποτέ δε λείπουν κι αυτοί-και τέτοιο σε δύναμη που τον ανήγαγε στη σφαίρα του θρύλου, ενός θρύλου που όλο και φουντώνει με το πέρασμα των χρόνων.
Η προσφορά του Λουκά απλώνεται σε δυο τομείς, του Δασκάλου και του Δημάρχου, που όμως στο βάθος συγκλίνουν και δημιουργούν αυτή τη μοναδική για τα Δαδιώτικα χρονικά προσωπικότητα. Κατ´ αρχάς-και το ξέρω με βεβαιότητα αυτό-ο ίδιος θα προέτασσε αυτή του απλού Δασκάλου κι όχι σ´ εκείνη του πρώτου πολίτη της πόλης, παρά την αίγλη του τίτλου. Γιατί ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του έναν απλό ΔΑΣΚΑΛΟ, ταγμένο όχι μόνο στη μεταλαμπάδευση των στεγνών μαθηματικών εννοιών στους μαθητές του, αλλά και μιας πολύπλευρης κουλτούρας. Με μια μοναδική μαεστρία κατάφερνε να συνδυάζει τις εξισώσεις με τη λογοτεχνία, το ημίτονο με τον κινηματογράφο και το εμβαδόν του κύκλου με την ποίηση, τέτοια που το φτωχό φροντιστήριό του να έχει μεταβληθεί σ´ ένα ναό γνώσης και πολιτισμού. Κι οι μαθητές, διψασμένοι όπως πάντα για το ωραίο και τ´ αληθινό, ρουφούσαν γνώσεις κι ανδρώνονταν μέσα απ´ αυτή τη μοναδική μυσταγωγία. Οι μαθητές μιας μικρής επαρχιακής πόλης ζώντας, σε χρόνους δικτατορικής σιωπής και αργότερα στην ελευθερία της μεταπολίτευσης-που καμία φορά κρύβει και σκοπέλους- που η μόνη τους διασκέδαση και διέξοδος μέχρι τότε ήταν ο κινηματογράφος του Δεληγιάννη, βρέθηκαν μπροστά σ´ ένα χαρισματικό άνθρωπο, σε μια κινητή εγκυκλοπαίδεια με αδιάλειπτη διάθεση για επικοινωνία και προσφορά. Το ανήσυχο και φιλοπερίεργο των μαθητών που έβγαιναν απ´ το σκοταδισμό της δικτατορίας, είχε μπροστά του ένα γίγαντα γνώσης που με απλότητα και εκλαϊκευμένο λόγο τη διοχέτευε ο δάσκαλος στους ανοιχτούς μαθητικούς διαύλους. Κι έτσι σιγά σιγά σμιλευόταν ο καλλιεργημένος και πολιτικοποιημένος τύπος του ώριμου ανθρώπου και πολίτη που έμελλε να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη μεταπολιτευτική εποχή.
Και καθώς τα χρόνια περνούσαν και με την καθοριστική συμβολή του δασκάλου οι μαθητές αυτοί γίνονταν φοιτητές-απ´ τα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στο νομό σημείωναν τα παιδιά του Δαδιού τότε-και όταν έρχονταν στο χωριό τα καλοκαίρια και στις διακοπές στήνονται πάλι ατέλειωτες συζητήσεις λογοτεχνικού, πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου, διανθισμένες με αστεία και γέλια τρανταχτά που έκαναν την πλατεία να ζωντανεύει μέχρι αργά τις πρωινές ώρες. Εκεί στο μαγαζί του Μερεντίτη ανταλλάσσονταν απόψεις για κάθε ζήτημα κυρίως όμως για πολιτική, καθώς το κλίμα της μεταπολίτευσης ήταν ευνοϊκό για την ανάδειξη νέων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και ιδεολογιών που ζητούσαν την ανατροπή του κατεστημένου και την επικράτηση υγιών και δημοκρατικών τάσεων. Στο κέντρο όλων αυτών των συζητήσεων η μετριοπαθής και εμβληματική φιγούρα του Δασκάλου που κρατούσε τις ισορροπίες και κατεύναζε τα πάθη με την πείρα, την εμβρίθεια, τη σοφία, μα πάνω απ´ όλα με το αναμφισβήτητο κύρος του.
Τέκνο λοιπόν και κατ´ εξοχή εκφραστής αυτού του κλίματος της μεταπολίτευσης επόμενο ήταν να ηγηθεί ενός ευρύτερου συνδυασμού δημοκρατικών δυνάμεων και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς οι περισσότεροι δημότες της Αμφίκλειας έβλεπαν σ´ αυτόν την υλοποίηση των δυνατοτήτων που η νέα εποχή ευαγγελιζόταν. Δήμαρχος, λοιπόν, για δύο τετραετίες τα κρίσιμα χρόνια της νέας Ελλάδας που έβγαινε βαθιά λαβωμένη απ´ τη δικτατορία κατάφερε να φέρει έναν ανανεωτικό αέρα στη Δημαρχία. Το δημαρχείο που εμείς οι νέοι τότε το θεωρούσαμε άντρο συντηρητικών γερόντων, άνοιξε τις πύλες του σ´ όλους και κυρίως στους νέους που κατέθεταν τις φρέσκιες ιδέες τους κι έβλεπαν ότι έβρισκαν έδαφος γόνιμο. Τα στεγανά είχαν διαβρωθεί και φυσούσε ένας άνεμος δημιουργίας και προκοπής. Με σεβασμό στην παράδοση και σε συνεργασία με τον νεοϊδρυθεντα τότε Σύλλογο Νέων που πρωτοστατούσε, γίνονταν πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων: συναυλίες, εκδρομές, εκθέσεις βιβλίων, ομιλίες, αγώνες σκακιού και άλλων παιγνίων, πράγματα πρωτόγνωρα για τη μικρή, κλειστή και συντηρητική
μέχρι τότε κοινωνία του Δαδιού.
Πιστεύω πως έγινε, λοιπόν, κατανοητό, γιατί οι δύο βασικές ιδιότητες του Λουκά, αυτή του Δασκάλου κι αυτή του Δημάρχου κατά βάθος συγκλίνουν και δημιουργούν τη μοναδική του προσωπικότητα.
Κι αυτός ευχαριστημένος καμάρωνε στ´ αλήθεια, γιατί έβλεπε να υλοποιούνται τα όσα είχε οραματιστεί για το μικρό του τόπο που τον αγάπησε τόσο, ώστε να διαθέσει όλη του την επιστημοσύνη και όλες του τις δυνάμεις για να τον κάνει μεγάλο. Και σ´ ένα βαθμό τα κατάφερε. Γι αυτό και έγινε θρύλος. Γιατί έμεινε αμόλυντος απ´ τις κομματικές διαβρώσεις, γιατί έμεινε τίμιος και ανιδιοτελής απέναντι στους πειρασμούς της εξουσίας και της εποχής - λίγα ακούμε για την αμαρτωλή γενιά του Πολυτεχνείου;- και γιατί πάνω απ´ όλα πίστευε στην πρωτοπορία των νιάτων.
Λουκά να ξέρεις πως η μνήμη σου θα είναι αιωνία στην καρδιά πολλών φίλων σου και συμπατριωτών.
Πιστεύω πως έγινε, λοιπόν, κατανοητό, γιατί οι δύο βασικές ιδιότητες του Λουκά, αυτή του Δασκάλου κι αυτή του Δημάρχου κατά βάθος συγκλίνουν και δημιουργούν τη μοναδική του προσωπικότητα.
Κι αυτός ευχαριστημένος καμάρωνε στ´ αλήθεια, γιατί έβλεπε να υλοποιούνται τα όσα είχε οραματιστεί για το μικρό του τόπο που τον αγάπησε τόσο, ώστε να διαθέσει όλη του την επιστημοσύνη και όλες του τις δυνάμεις για να τον κάνει μεγάλο. Και σ´ ένα βαθμό τα κατάφερε. Γι αυτό και έγινε θρύλος. Γιατί έμεινε αμόλυντος απ´ τις κομματικές διαβρώσεις, γιατί έμεινε τίμιος και ανιδιοτελής απέναντι στους πειρασμούς της εξουσίας και της εποχής - λίγα ακούμε για την αμαρτωλή γενιά του Πολυτεχνείου;- και γιατί πάνω απ´ όλα πίστευε στην πρωτοπορία των νιάτων.
Λουκά να ξέρεις πως η μνήμη σου θα είναι αιωνία στην καρδιά πολλών φίλων σου και συμπατριωτών.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
ΝΙΚΟΣ ΠΑΝ. ΖΥΓΟΥΡΟΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ
Πραγματοποιήθηκε στις 27.02.2013 στην Αμφίκλεια, η Γενική Συνέλευση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ και μέσα σε ένα κλίμα σύμπνοιας, συνεργασίας, δημιουργικής ανταλλαγής απόψεων, προβληματισμού των πολιτών, αλλά και αγωνίας για την ζοφερή πραγματικότητα, χάραξε χωρίς δογματισμούς και περιχαρακώσεις, την οργανωτική δομή αλλά και προσδιόρισε τις δράσεις τις ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ.
Δ. Καλπύρης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)