Στήν κάτω πλατεία υπήρχε το καφενείο τού Γιάννη Δεληγιάννη. Εκεί περίμενε ο κόσμος το πρωί γιά το λεωφορείο, εκεί γλένταγε με τα όργανα στό παζάρι, εκεί καθότανε γιά το γλυκό του μετά τήν Κυριακάτικη απογευματινή βόλτα του. Στήν φωτογραφία είναι η Ευανθία Κόντου-Σκουρολιάκου, ο Γιάννης Σκουρολιάκος, ο Γιάννης Δεληγιάννης, η Ελένη Δεληγιάννη-Σκουρολιάκου καί ο παππούς Στάθης Σκουρολιάκος. Από το αρχείο του Γιώργου Δεληγιάννη.
Η Εγγλέζικη κατασκοπεία στό Δαδί είναι γεγονός. Η δραστηριότητα τού αεροδρομίου τού Δαδιού παρακολουθείται από τόν intelligence officer. Ολη η γερμανική δραστηριότητα τού αεροδρομίου γίνεται γνωστή στούς συμμάχους τήν επομένη ημέρα. Ολα αυτά σύμφωνα με το απόρρητο έγγραφο τής 18ης Νοεμβρίου 1943.
Τα παλιότερα χρόνια τά διάφορα "σινάφια" χρησιμοποιούσαν δικές τους διαλέκτους γιά να μήν γίνονται κατανοητοί από τούς άλλους γιά ότι θέλανε να πούνε. Ενας Γερμανός διέσωσε μερικές λέξεις του "σιναφιού" τών κτιστάδων με τήν αντίστοιχη ερμηνεία τους στά ελληνικά καί γερμανικά. Ετσι βλέπουμε ότι η λέξη " σβερώνω" σημαίνει "πίνω" κά.
Συνηθισμένη εκδρομή τών Δαδιωτών ήτανε το γλεντοκόπι στόν "γαύρο" τού Παρνασσού. Η φωτογραφία είναι τού 1957 καί είναι από το αρχείο τού Γιώργου Δεληγιάννη.
Στίς 15-4-1941 στό αεροδρόμιο τής Αμφίκλειας είχαν συγκεντωθεί 22 ελληνικά αεροπλάνα εκ τών οποίων 11 τύπου PZL, από το μέτωπο τής Αλβανίας γιά τήν Μέση Ανατολή. Μία επιδρομή από γερμανικά Bf-109 τα κατέστρεψε καί σώθηκαν μόνο 4 αεροπλάνα. Η φωτογραφία είναι από κατεστραμένο ελληνικό PZL το νούμερο Δ-102, στήν Αμφίκλεια. Οι φωτογραφίες είναι από τούς Γερμανούς πού φωτογράφιζαν τίς επιχειρήσεις τους.
Στό πλάϊ τού Δαδιού βρίσκεται ο Ναός τού Αγίου Δημητρίου. Η παράδοση μάς λέει ότι η πρώτη του θέση ήταν πιό ψηλά, πάνω από τήν δεξαμενή του χωριού, αλλά καταστράφηκε πιθανώς από κάποιο σεισμό ή από φωτιά στά χρόνια τών Τούρκων καί μάλιστα λέγεται ότι κάποιος "πέρσης" έψαχνε στά ερείπια στά τέλη τού 19ου αιώνα. Στήν σημερινή του θέση βρίσκεται από τίς αρχές τού 1700 καί είναι η παλιότερη ενοριακή εκκλησία στό Δαδί, χωρίς νά βρίσκονται έγγραφα γιατί στά 1700 το Δαδί ανήκε στήν Μητρόπολη Κορίνθου [πού δέν υπάρχουν αρχεία],καί στά 1800 στήν Μητρόπολη Αττικοβοιωτίας καί αργότερα στήν Λοκρίδας καί τέλος στήν Μητρόπολη Φθιώτιδας. Από τίς αγιογραφίες καί πάλι δέν βρίσκονται χρονολογίες, γιατί ο Ναός έχει επιχρησθεί, εκ νέου, πάνω σε παλιές αγιογραφίες προφανώς να επιδιορθωθούν ζημιές από τόν καταστροφικό σεισμό τού 1740. Στήν σημερινή του μορφή βρίσκεται πάνω από 100 χρόνια. Πολλοί ιερείς υπήρξαν λειτουργοί του, όπως ο παπα-Στάθης Σκαλίγκος, ο παπα-Κέπας, ο παπα-Λεωνίδας Σταυρόπουλος μέχρι το 1970 καί μετά ο παπα-Γιάννης Πανιέρης.
