Οι φωτογραφίες είναι προσφορά τού Γιώργου Ζερδέ.
Από τόν Πλούταρχο Κούσουλα
Αμα δέν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει. Ετσι καί εγώ διάβασα στήν εφημερίδα "Παλιγγενεσία" ότι το σπίτι κτίσθηκε το 1877. Στό αγκωνάρι του υπάρχει μία πέτρα από επιτύμβιο στήλη που ο συγγραφέας αναφέρει ότι την έφεραν από τήν Ντερνίτσα τον Ιούνιο ή Ιούλιο του 1877. Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι το δεύτερο κομμάτι ήταν στό κάστρο τού νεκροταφίου χωρίς να το έχει δεί κανένας. Ο συγγραφέας τού άρθρου αναφέρει ότι "θραυσθείς εις δύο ....εγκτισθείς εις δύο διάφορα μέρη αυτής", άρα πού αλλού στό σπίτι να είναι το άλλο κομμάτι.
Οπως διαβάζουμε από τήν εφημερίδα " το άστυ" στίς 27-2-1896 , έξω από τον περίβολο του νεκροταφείου εκλάπη αρχαία πλάκα.
Από τα περίεργα της φύσης.
Από την εφημερίδα " εφημερίς" με αρ.φύλ.143 της 23-5-1885, αποσαφινίζεται τόσο η ονομασία όσο καί οι κτήτορες της Αγιαρσαλής. Το άρθο επιγράφεται" Ο ΑΠΟ ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ ΛΙΘΟΣ" καί αρθρογράφος είναι ο + π.[Η]. ΝΙΚΗΦ. ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ. Σύμφωνα με τόν παραπάνω ερευνητή η ΑΓΙΑΡΣΑΛΗ κτίσθηκε μεταξύ τού 718-817 έτους.
Με μαντολίνο καί τούμπανο διασκέδασε στην εκδρομή της η 8η τάξη του Γυμνασίου Αμφίκλειας προπολεμικά. Από το αρχείο του Α.Καρατσώλη.
Ο Γιάννης Γκούμας από την Απάνω Αγόριανη, με άλλους Αγοριανίτες, τραγουδάει ένα επιτραπέζιο, μακάμι τετράχορδο ρέ, σε συρτό 2/4. Η ηχογράφιση έγινε το 1930 από το Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο "Μελπω Μερλιε".
Από την Εταιρεία Ελληνικών Σιδηροδρόμων ανακοινώθηκαν τα χειμερινά δρομολόγια πού ισχύουν από 1ης Νοεμβρίου 1904.Βλέπουμε όμως ότι το Δαδί ήταν "κόμβος" καί γύριζαν στον σταθμό οι μηχανές των τραίνων [αλλαγή φοράς], εκεί πού τώρα μόνο χαλάσματα υπάρχουν.
Ο αντάρτης του Δ.Σ.Ε. Θανάσης Παλασάτζας από τό Δαδί, κατατάχθηκε στήν 12 ομάδα της διλοχίας τού Λοκρού [ Σωτήρη Τσιτσιπή]. Οι φωτογραφίες είναι από τίς φυλακές Αβέρωφ.
Το 1847 συγκροτήθηκε το πρώτο δημοτικό συμβούλιο τού Δήμου Δρυμίας από τούς κ.Γιαννάκη Παππά Λουκόπουλο ως Δήμαρχο και από τούς κ.κ. Εμ. Αθ. Τζούτζο, Γεώργιο Πρωτόππαπα, Λουκά Ρίζο καί Γεώργιο Κανταρά ως δημαρχικούς παρέδρους. Το συμβούλιο αυτό ήταν το πρώτο δημοτικό συμβούλιο μετά την επανάσταση του 1821.
Με τήν Υπουργική απόφαση της 4ης Ιουλίου 1878 καθορίζονται οι τιμές των ποτιστικών και άνυδρων ασκεπών γαιών. Σε όλη την περιφέρεια την υψηλότερη τιμή την έχει το Μόδι με 160 δραχμές το στρέμμα και μετά έρχεται το Δαδί με 125 δρχ.
Έφτασε και το παζάρι και ο δήμαρχος επισκεύασε το υδραγωγείο καί έβαλε φανούς γιά το βράδυ. Αυτά βέβαια το 1909 γιατί τώρα όλα είναι έτοιμα...
O Aνδρέας Μούκας από την Ανω Αγόριανη τραγουδάει ένα κλέφτικο τραγούδι, ένα μακάμι σε χρόα του ρέ, a capella, πού ηχογραφήθηκε τήν 1-10-1930. Η ηχογράφιση έγινε στό θέατρο "Αλάμπρα" από το Μουσικό Λαογραφικό Μουσείο " ΜΕΛΠΩ ΜΕΡΛΙΕ".
Χαρά στό σπίτι του παπα-Γιάννη Σκαλίγκου, αλλά πολλά χρόνια μπροστίτερα.
Ο Γιάννης Γκούμας τραγουδά ,a capella, ένα τσάμικο 3/4 με χορωδία από την Απάνω Αγόριανη. Το τραγούδι είναι από το cd "Μονωδίες από τον Παρνασσό και τον Ελικώνα" του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου "Μέλπω Μερλιέ". Το τραγούδι ηχογραφήθηκε τον Γενάρη του 1981.
Ο Επίσκοπος Φωκίδος ζήτησε από τον Νομάρχη Λοκριδος καί Φωκίδος τήν 15η Απριλίου 1835 την άδεια γιά τα εγκαίνεια της εκκλησίας στα Καλύβια της Αγόριανης, δηλαδή στην Κάτω Αγόριανη.
Ο Επίσκοπος Λοκρίδος ζητάει στίς 10 Δεκεμβρίου 1834 την άδεια γιά τα εγκαίνεια δύο ιερών ναών στην Σουβάλα, μιάς στην Βουδουνίτσα[Μενδενίτσα] καί μιάς στόν Μώλο. Δέν ξέρουμε τα ονόματα των ιερών ναών στή Σουβάλα.
Ο περιηγητής Pouqueville ήρθε στήν περιοχή μας το 1814 και κατέγραψε τις οικογένειες των χωριών του " βοιβοδαλίκιου της Λειβαδιάς". Βλέπουμε οτι το Δαδί είχε τότε 800 οικογένειες.
Ο λύκος και άν εγέρασε.....
Απο την Αγόριανη το τραγουδι "τούμπες-τούμπες" που ηχογραφήθηκε την 1-10-1930 και είναι απο το cd "μονωδίες από τον Παρνασσό και τον Ελικώνα" του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου "ΜΕΛΠΩ ΜΕΡΛΙΕ".
Πέρα από τις αγορές των οικιακών σκευών, των χειμωνιάτικων ρούχων και των αναγκαίων ειδών για τους τσοπάνηδες, το βράδυ όλοι ξεφάντωναν στα όργανα.
Απο την συλλογή του Πάσσωφ "Ρωμαίικα Τραγούδια".
Μερικές νεκρολογίες Δαδιωτών Αγωνιστών του 1821. Αξιοσημείωτη είναι η ηλικία του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Δαδίου Ιωακείμ που πέθανε σε ηλικία 155 χρόνων.
